Umysł, character, osobowość I

Rozdział 27 — Miłość Boża

Bóg jest miłością — “Bóg jest miłością”. 1 Jana 4,16. Cała Jego natura i prawo — to miłość. Zawsze tak było i tak zawsze będzie. “Wysoki i Wyniosły jest Ten, który króluje wiecznie”, którego “drogi są wieczne” i niezmienne. “U Niego nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zaćmienia”. Izajasza 57,15; Habakuka 3,6; Jakuba 1,17. UCO1/92 206.1

Każdy przejaw siły twórczej jest oznaką niezmierzonej miłości. Wszechwładność Boga wyraża się właśnie w obfitych błogosławieństwach, zsyłanych na wszystkie stworzenia... UCO1/92 206.2

Dzieje wielkiego konfliktu między dobrem a złem — od chwili jego rozpoczęcia w niebie aż do ostatniego stłumienia buntu i zupełnego wyplenienia grzechu, są również wyrazem niezmiennej miłości Bożej. — Patriarchs and Prophets 3 (1890). UCO1/92 206.3

Miłość Boża objawiona w przyrodzie — Przyroda i objawienie w równym stopniu świadczą o miłości Bożej. Nasz Ojciec Niebieski jest źródłem życia, mądrości i radości. Popatrzmy na cudowne i wspaniałe dzieła natury. Pomyślmy o ich niezwykłym przystosowaniu do potrzeb i szczęścia nie tylko człowieka, ale wszystkich istot żywych. Promienie słońca i deszcz, które radują i zraszają ziemię, wzgórza, morza i równiny, mówią nam o miłości Stworzyciela. O Bogu, który zaspokaja na co dzień potrzeby swoich stworzeń. UCO1/92 206.4

“Bóg jest miłością” zostało wypisane na rozchylającym się pączku, na każdym listku wyrastającej trawy. Piękne ptaki wyśpiewujące w powietrzu swoje pieśni szczęścia, delikatnie ubarwione kwiaty ze swoim doskonałym zapachem, wyniosłe drzewa w lesie ze swoim bogatym okryciem wiecznie żywej zieleni — świadczą o czułej trosce naszego Ojca Niebieskiego i Jego pragnieniu uczynienia swoich dzieci szczęśliwymi. — Steps to Christ 9.10 (1892). UCO1/92 206.5

Przykazania oparte na zasadzie miłości — Przepisy Dekalogu zostały przystosowane do całego rodzaju ludzkiego i zostały dane dla pouczenia i ukierunkowania wszystkich. Dziesięć przepisów, krótkich, zrozumiałych i autorytatywnych obejmuje obowiązki człowieka wobec Boga i bliźnich. Wszystkie te przykazania mają za podłoże miłość. — Patriarchs and Prophets 305 (1890). UCO1/92 207.1

Jezus a prawo współczującej miłości — Prawo Boże było niezmienne w swoim charakterze i dlatego Chrystus oddał siebie na ofiarę za upadłych ludzi, a Adam utracił Eden i został poddany wraz z całym swoim potomstwem okresowi próby. UCO1/92 207.2

Gdyby prawo Boże zostało zmienione nawet w najmniejszym stopniu po wypędzeniu szatana z nieba, uzyskałby on na ziemi po swoim upadku to, czego nie mógł uzyskać w niebie przed upadkiem. Uzyskałby wszystko, o co prosił. Wiemy, że nie uzyskał nic... Prawo... pozostaje niewzruszone jak tron Boży, a zbawienie każdej duszy jest określone przez posłuszeństwo lub nieposłuszeństwo... UCO1/92 207.3

Jezus przez prawo współczującej miłości poniósł nasze grzechy, odjął naszą karę i wypił kielich gniewu Bożego przeznaczony dla przestępcy... Poniósł krzyż samozaparcia i ofiarowania siebie za nas, abyśmy mogli żyć życiem wiecznym. Czy gotowi jesteśmy ponieść krzyż Jezusa? — Letter 110, 1896; That I May Know Him 289. UCO1/92 207.4

Czuła, kochająca natura Chrystusa — Jego życie od samego początku do końca było jednym wielkim samozaparciem i ofiarowaniem siebie. Na krzyżu Golgoty złożył największą ofiarę ze swego życia na rzecz wszystkich ludzi, żeby cały świat mógł dostąpić zbawienia, jeśli tylko tego chce. Chrystus był skryty w Bogu, a Bóg został objawiony światu poprzez uświęcony charakter Jego Syna... UCO1/92 207.5

Miłość do zgubionego świata przejawiała się każdego dnia, w każdym akcie Jego życia. Ci, którzy są przepojeni Jego Duchem, działać będą w taki sam sposób, w jaki działał Chrystus. Przez Chrystusa światłość i miłość Boża objawiły się w ludzkiej naturze. Żadna istota ludzka nigdy nie posiadała tak czułej natury jak bezgrzeszny, święty Bóg, który stał się głową i przedstawicielem tej ludzkości, która może być również taką przez zaszczepienie jej boskiej natury. — The Youth's Instructor, 16 sierpień 1894; That I May Know Him 288. UCO1/92 207.6

Miłość Boża źródłem życia — Miłość Boża jest czymś więcej niż zwykłym zaprzeczeniem zła. Jest ona pozytywną i aktywną zasadą, źródłem życia, zawsze bijącym ku błogosławieniu innych. Jeśli miłość Chrystusa zamieszka w nas, nie tylko nie będziemy pielęgnowali nienawiści ku naszym bliźnim, ale szukać będziemy wszelkiej sposobności, aby taką miłość zamanifestować. — Thoughts from the Mount of Blessing 58 (1896). UCO1/92 207.7

Wszechświat wyraża miłość Bożą — Dobrze by było, gdyby każdy był w stanie we właściwy sposób ocenić drogocenny dar naszego Ojca w niebie, jaki dał światu. Uczniowie odczuwali, iż nie byli w stanie wyrazić miłości Chrystusa. Mogli jedynie powiedzieć, “Oto tu jest miłość”. Cały wszechświat daje wyraz istnienia tej miłości i bezgranicznej dobroci Bożej. UCO1/92 208.1

Bóg mógł posłać swego Syna na świat po to, aby ten świat potępić. Ale cóż za zdumiewająca łaska! Chrystus przyszedł zbawić, a nie niszczyć. Apostołowie nigdy nie dotykali tego tematu bez żarliwości w sercach pod natchnieniem niezrównanej miłości Zbawiciela. Apostoł Jan nie znalazł słów na wyrażenie swoich uczuć. Wykrzyknął tylko: “Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy. Dlatego świat nas nie zna, że jego nie poznał”. 1 Jana 3,1. UCO1/92 208.2

Szatan jest odpowiedzialny za stworzenie obrazu groźnego, surowego Boga — Szatan doprowadził ludzi do przekonania, że najważniejszym atrybutem Boga jest surowa sprawiedliwość, że jest On nieubłaganym sędzią, srogim, skrupulatnym wierzycielem. Odmalował obraz Stwórcy jako tego, który zazdrosnym okiem spogląda na ludzi, wyszukując najmniejsze potknięcia ludzkie, aby potem zesłać na nich swoje sądy. Ta ciemność miała zostać usunięta przez objawienie światu nieskończonej miłości Bożej dzięki zamieszkaniu Jezusa wśród ludzi. — Steps to Christ 11 (1892). UCO1/92 208.3

Miłość między ojcem a synem — wzorem — Jakkolwiek wielka mogłaby być miłość pasterza do jego owiec, to jednak miłość do własnych synów i córek ją przewyższa. Jezus jest nie tylko naszym pasterzem, jest naszym wiekuistym Ojcem. On mówi do nas “znam swoje owce i moje mnie znają. Jak Ojciec mnie zna i Ja znam Ojca, i życie swoje kładę za owce”. Jana 10,14b.15. Jakże wielkie jest to oświadczenie! Łączność, jaka istnieje między Nim — jednorodzonym Synem, który jest najbliższy Ojcu, którego Bóg określił jako “męża towarzysza mego” (Zachariasza 13,7) — a Wiekuistym Bogiem, przyjęta została jako symbol łączności między Chrystusem a Jego dziećmi na ziemi. — The Desire of Ages 483 (1898). UCO1/92 208.4

Bóg miłuje naśladowców Chrystusa, tak jak miłuje Swego jednorodzonego Syna. — Manuscript 67, 1894. UCO1/92 209.1

Miłość Chrystusa ożywczą i uzdrawiającą siłą — Miłość, jaką Chrystus napełnia całą istotę, jest ożywczą siłą. Każda żywotna część — mózg, serce, nerwy — dotyka, dając zdrowie. Przez nią najwyższe moce zostają pobudzone do działania. Uwalnia ona duszę od winy i smutku, niepokoju i troski, które niszczą siły żywotne. Z nią przychodzi pogoda i opanowanie. Wszczepia ona w serce radość, której nic ziemskiego nie jest w stanie zniszczyć — radość w Duchu Świętym — radość przynoszącą życie i zdrowie. — The Ministry of Healing 115 (1905). UCO1/92 209.2

Przegląd Bożej miłości — Dzięki Bogu za to wszystko, co w sposób jasny i oczywisty nam przedstawił. Niech zespolą nas razem błogosławione zapewnienia o Jego miłości, abyśmy mogli stale na nie patrzeć i widzieć: Syna Bożego zostawiającego tron Ojca, przywdziewającego człowieczeństwo, żeby móc wyzwolić człowieka z mocy szatana; odnoszącego tryumf dla nas, otwierającego niebo dla nas ludzi, dającego człowiekowi wizję obecności, boskiej chwały; podnoszącego upadłą ludzkość z dna nędzy, do której doprowadził grzech, i połączoną znowu z nieskończonym Bogiem, wypróbowaną przez wiarę w Odkupiciela, odzianą w sprawiedliwość Chrystusa i wyniesioną do Jego tronu — oto obrazy, jakie Bóg przedkłada nam pod rozwagę. — Steps to Christ 118 (1892). UCO1/92 209.3

Miłość przybliża nam niebo — To miłość Chrystusa przybliża nam niebo. Ale gdy usiłujemy coś powiedzieć o tej miłości, słowa okazują się zbyt ubogie. Myślimy o Jego życiu na ziemi, o Jego ofierze za nas; myślimy o Jego dziele w niebie w charakterze naszego obrońcy, miejscach, jakie przygotowuje dla tych, którzy Go miłują, i nie potrafimy powiedzieć więcej jak tyle: “Na tym polega miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, lecz że On nas umiłował i posłał Syna swego jako ubłaganie za nasze grzechy”. 1 Jana 4,10. UCO1/92 209.4

Ale w naszych rozmyślaniach o Chrystusie zaledwie nieśmiało dotykamy krańca miłości, która jest niezmierzona. Jego miłość podobna jest bezmiarowi oceanu, gdzie nie widać ani dna, ani brzegu. — The Review and Herald, 6 maj 1902. UCO1/92 209.5

Miłość Boża nieskończona i niewyczerpana — Cała ojcowska miłość, jaka przechodziła z pokolenia na pokolenie poprzez kanał w postaci ludzkich serc, wszelkie fontanny czułości, jakie wytryskały w duszach ludzkich, są niczym więcej jak tylko maleńkim strumyczkiem w porównaniu do niezmierzonego oceanu, gdy przywodzimy na pamięć miłość Bożą. Język nie jest w stanie jej wyrazić, pióro nie potrafi jej opisać. Możemy rozmyślać o niej przez całe życie, możemy przewertować pilnie całe Pismo Święte, chcąc ją zrozumieć; możemy zaangażować wszelką moc i zdolności, jakie Bóg nam dał, starając się zrozumieć miłość i współczucie Ojca Niebieskiego, a jednak okaże się to niemożliwe. Możemy studiować tę miłość przez wieki, jednak nigdy nie będziemy w stanie w pełni pojąć długości, szerokości, wysokości i głębokości miłości Bożej objawionej poprzez ofiarowanie Syna na śmierć za świat. Sama wieczność nigdy w pełni jej nie objawi. Jednak gdy studiujemy Pismo Święte i rozmyślamy nad życiem Chrystusa i planem odkupienia, te wielkie tematy będą otwierane przed nami w coraz większym stopniu. — Testimonies for the Church V, 740 (1889). UCO1/92 209.6

Progresja Bożej miłości — Lata wieczności przyniosą zbawionym coraz wspanialsze objawienia Boga i Chrystusa, że wzrastaniem umiejętności wzrastać będzie miłość, uwielbienie i szczęśliwość. Im więcej ludzie uczą się od Boga, tym bardziej będą podziwiać Jego charakter. Gdy Chrystus ukaże zbawionym skarb odkupienia i zadziwiające zdobycze osiągnięte w wielkim boju z szatanem, serca ich napełniać będzie coraz to większa miłość; z uniesieniem chwytać będą złote harfy, a niezliczone głosy zaśpiewają chórem potężną pieśń pochwalną. — The Great Controversy 678 (1911). UCO1/92 210.1