Cudowna Boża łaska

W biegu życia, 22 wrzesień

“Złożywszy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas usidla, biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami, patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary”. Hebrajczyków 12,1-2. CBL 273.1

Nienawiść, zło, złe myśli i słowa, zawiść, oto balast, który chrześcijanin musi odłożyć na bok, jeżeli chce zwycięsko ukończyć bieg po nieśmiertelność. Każda skłonność i obyczaj, który prowadzi do grzechu i przynosi ujmę Chrystusowi, musi być odrzucony, bez względu na ofiarę. Błogosławieństwo niebios nie może stać się udziałem człowieka, gwałcącego wieczyste zasady prawa. (...) CBL 273.2

W czasach starożytnych zawodnicy, poddawszy się surowym rygorom dyscypliny i wyrzeczeniom, nie byli jeszcze pewni zwycięstwa. (...). Gdyby więc biegacze jak najstaranniej przygotowywali się do zawodów i gdyby jak najofiarniej walczyli, to i tak jeden tylko otrzyma nagrodę. Jedna tylko ręka uchwyci wymarzony wieniec. Niektórzy zdobywają się na największy wysiłek, aby otrzymać nagrodę, ale gdy wyciągają po nią rękę, ktoś inny, uprzedziwszy ich, może zdobyć dla siebie upragniony skarb. CBL 273.3

Nie tak się dzieje w walce chrześcijańskiej. Nikt, kto spełnia warunki, nie będzie rozczarowany przy końcu biegu. Nikt, kto jest gorliwy i wytrwały, nie utraci zwycięstwa. Te zawody nie są dla szybkonogich, ani walka dla mocarzy. I najsłabszy ze świętych, podobnie jak najsilniejszy, może przyoblec się w wieniec nieśmiertelnej chwały. Zwyciężyć mogą wszyscy, którzy w oparciu o potęgę łaski Bożej prowadzić będą życie zgodne z wolą Chrystusa. (...) Każdy czyn ma swoją wagę w skali, jaka wyznacza zwycięstwo albo klęskę całego życia. Toteż nagroda, jaką otrzymają ci, którzy zwyciężą, pozostanie we właściwej proporcji do energii i zapału, z jakim walczyli. (...) CBL 273.4

Paweł wiedział, że jego walka ze złem nie skończy się wcześniej, niż jego życie. Zawsze rozumiał potrzebę wzmożonej czujności nad samym sobą, aby ziemskie pragnienia nie pokonały zapału jego ducha. Z całą siłą prowadził walkę z przyrodzonymi skłonnościami. Zawsze miał przed sobą wzór do naśladowania, a drogą prowadzącą do niego było posłuszeństwo wobec prawa Pańskiego. Jego słowa, czyny, zapał podporządkowane były kierownictwu Ducha Bożego. — Działalność apostołów 189-190. CBL 273.5