Historia zbawienia

Przemienienie

Wiara uczniów wzmocniła się bardzo, gdy stali się świadkami przemienienia Pańskiego — gdy zobaczyli chwałę Chrystusową i słyszeli głos z nieba świadczący o boskości Nauczyciela. Bóg uważał za właściwe dać naśladowcom Chrystusa mocne dowody, że Jezus jest obiecanym Mesjaszem, aby w chwili ciężkiego smutku i rozczarowania, które przyniesie ukrzyżowanie, nie stracili swojej ufności. Pan posłał na górę Mojżesza i Eliasza, aby rozmawiali z Chrystusem o Jego cierpieniach i śmierci. Zamiast aniołów Bóg wybrał tych, którzy sami przechodzili na ziemi przez trudne doświadczenia. HZ 124.4

Eliasz chodził z Bogiem. Jego praca była ciężka, bowiem Pan gromił przez niego grzechy Izraela. Chociaż Eliasz był prorokiem Bożym, musiał uciekać z miejsca na miejsce, aby ratować swoje życie. Jego własny naród tropił go jak dzikie zwierzę, aby go zniszczyć. Lecz Bóg wybawił Eliasza. Aniołowie w chwale i triumfie zanieśli go przemienionego do nieba. HZ 124.5

Mojżesz był większy niż ci, którzy żyli przed nim. Został bardzo wyróżniony przez Boga, otrzymując przywilej bezpośredniego rozmawiania z Panem, tak jak rozmawiają ze sobą przyjaciele. Pozwolono mu ujrzeć światłość i wspaniałą chwałę otaczającą Ojca. Przez niego wyswobodził Pan synów izraelskich z niewoli egipskiej. Mojżesz był pośrednikiem swego ludu, stając często między nim a rozgniewanym Bogiem. Gdy gniew Pański rozpalał się przeciwko Izraelitom za ich niedowiarstwo, szemranie oraz ustawiczne grzechy, miłość Mojżesza do ludu była wystawiana na próbę. Bóg chciał zniszczyć cały lud, a z Mojżesza uczynić potężny naród. Mojżesz trwał jednak w swojej miłości do Izraela i wstawiał się za nim w gorliwej modlitwie. Gorąco prosił Boga, aby odwrócił swój srogi gniew i przebaczył Izraelitom albo wymazał imię Mojżesza z księgi żywota. HZ 124.6

Mojżesz musiał umrzeć, lecz z nieba zstąpił Michał i przywrócił mu życie, zanim ciało doznało skażenia. Wzbudził Mojżesza z umarłych i wziął go do nieba, choć szatan usiłował zatrzymać ciało proroka, twierdząc, że należy do niego. Szatan rzucał się w gniewie przeciwko Bogu, nazywając Go niesprawiedliwym, gdyż pozbawił go zdobyczy. Chrystus nie gromił jednak swego przeciwnika, choć właśnie na skutek jego kuszenia sługa Boży upadł. Łagodnie skierował go do Ojca, mówiąc: “Niech cię Pan potępi”. Judy 1,9. HZ 125.1

Jezus powiedział swym uczniom, że wśród nich są tacy, którzy nie doznają śmierci, dopóki nie ujrzą królestwa Bożego przychodzącego w mocy. Oblicze Jezusa przemieniło się i zajaśniało jak słońce. Szaty stały się białe i lśniące. Zjawił się Eliasz, aby reprezentować tych, którzy przy drugim przyjściu Chrystusa zostaną przyobleczeni w nieśmiertelność i zabrani do nieba bez oglądania śmierci. Uczniowie ze zdziwieniem i strachem patrzyli na chwałę Chrystusa i obłok, który ich okrył. Słuchali majestatycznego głosu Boga: “Ten jest Syn mój wybrany, tego słuchajcie”. Łukasza 9,35. HZ 125.2