Historia zbawienia

Zgromienie kusiciela

Szatan cieszył się, że Jezus odłożył chwałę i moc i opuścił niebiosa. Myślał, że teraz Syn Boży znajdzie się w jego mocy. Ponieważ kuszenie świętej pary było tak proste, spodziewał się pokonać swoją szatańską mocą i przebiegłością nawet Syna Bożego. Gdyby udało się nakłonić Jezusa do odstąpienia od woli Bożej, cel zostałby osiągnięty — szatan zyskałby życie i królestwo. Lecz Jezus, w odpowiedzi na pokusy, zgromił kusiciela słowami: “Pójdź precz ode mnie szatanie”. Łukasza 4,8 (BG). Tylko Ojcu swemu miał obowiązek się kłaniać. HZ 121.1

Szatan uważał królestwa tej ziemi za swoją własność. Powiedział więc Jezusowi, że może oszczędzić sobie wszystkich cierpień, że nie potrzebuje umierać, aby zdobyć królestwa tego świata, że jeśli złoży mu hołd, będzie mógł objąć w posiadanie całą ziemię i w chwale nad nią panować. Jezus nie wahał się. Wiedział, że nadejdzie czas, kiedy wykupi z rąk szatana swoje królestwo, że już niedługo wszystko na niebie i na ziemi będzie Mu poddane. Wybrał zatem cierpienie i straszną śmierć, drogę przeznaczoną Mu przez Ojca, aby stać się prawowitym dziedzicem królestw ziemi i móc je otrzymać na wieczną własność. Wtedy i szatan zostanie wydany w Jego moc i zniszczony, by nigdy już nie czynił na złość Jezusowi ani Jego świętym. HZ 121.2