Historia zbawienia

Rozdział 56 — Szatańskie zwiedzenie

Szatan w raju zapoczątkował swoje dzieło zwodzenia. Rzekł do Ewy: “Na pewno nie umrzecie”. 1 Mojżeszowa 3,4. Była to pierwsza lekcja o nieśmiertelności duszy i od tego czasu powtarza ją stale, i będzie powtarzał do chwili, kiedy skończy się niewola dzieci Bożych. Pokazano mi Adama i Ewę w raju. Ponieważ spożyli zakazany owoc, miecz płomienisty został umieszczony koło drzewa żywota, a oni zostali wypędzeni z ogrodu, aby nie zjedli owocu drzewa żywota i nie stali się nieśmiertelnymi grzesznikami. Owoce te dawały bowiem nieśmiertelność. Słyszałam, jak jeden z aniołów zapytał: “Czy z rodziny Adama przedostał się ktoś przez płomienisty miecz i spożywał owoc z drzewa żywota?”. Usłyszałam odpowiedź: “Nikt z rodziny Adamowej nie przeszedł przez miecz płomienisty i nie spożywał z tego drzewa, dlatego grzesznicy nie są nieśmiertelni”. Dusza, która grzeszy, umrze śmiercią wieczną, śmiercią, która nie ma żadnej nadziei zmartwychwstania. HZ 239.1

Dziwiłam się, że szatanowi tak łatwo udało się skłonić ludzi do uwierzenia, że słowa Boże: “Każdy, kto grzeszy, umrze” (Ezechiela 18,4) oznaczają, że każdy, kto grzeszy, nie umrze, ale żyć będzie wiecznie w nędzy. Anioł rzekł: “Życie jest życiem, czy to w męce czy w szczęściu. Śmierć nie czuje męki ani radości, ani nienawiści”. HZ 239.2

Szatan nakazał swym aniołom rozpowszechniać to kłamstwo, jakie po raz pierwszy powiedział Ewie w raju: “Na pewno nie umrzecie”. Gdy ludzie przyjęli pogląd, że człowiek jest nieśmiertelny, uwierzyli, że grzesznik będzie żył w wiecznym nieszczęściu. W ten sposób szatan przy pomocy swych współpracowników przedstawia ludziom Boga jako mściwego tyrana strącającego do piekła wszystkich, którzy Mu się nie podobają, aby tam odczuwali Jego gniew. Gdy grzesznicy cierpią niewymowne męki i wiją się w wiecznych płomieniach, On z upodobaniem spogląda na nich z góry. Szatan wiedział, że jeżeli ten błąd się przyjmie, ludzie, zamiast miłować Boga i Go czcić, zaczną Go nienawidzić. Inni znów będą wierzyć, że groźby Słowa Bożego nie spełnią się, gdyż zaprzeczyłoby to Jego dobroci i miłosierdziu — Bóg nie pogrąży stworzonej przez siebie istoty w piekle wiecznych mąk. HZ 239.3

Drugą skrajnością, do jakiej szatan przekonał ludzi, jest twierdzenie, że można pominąć sprawiedliwość Bożą i ostrzeżenie Jego Słowa, ponieważ Bóg jest samym miłosierdziem — nikt więc nie zginie; wszyscy, tak święci, jak i grzesznicy, zostaną w końcu zbawieni i będą przebywać w Jego królestwie. W następstwie powszechnie przyjętych błędów o nieśmiertelności duszy i niekończących się mękach szatan skłonił ludzi do uznania Biblii za księgę nienatchnioną. Uważają oni, że choć Biblia uczy wielu dobrych rzeczy, nie można jednak na niej polegać, ponieważ zawiera nieprawdziwą naukę o wiecznych mękach. HZ 240.1

Jeszcze innych szatan skłania do zaprzeczania istnieniu Boga. Osoby te twierdzą, że biblijny Bóg jest niekonsekwentny, skoro chce część ludzi karać przez całą wieczność strasznymi torturami. Dlatego odrzucają Biblię i jej Autora i uważają śmierć za wieczny sen. HZ 240.2

Istnieje jeszcze inna grupa ludzi bojaźliwych i nieśmiałych. Tych szatan kusi do popełniania grzechów, a gdy zgrzeszą, przypomina im, że zapłatą za grzech nie jest śmierć, lecz życie w strasznych mękach, które ma trwać przez nieskończone wieki. Wyolbrzymiając w ten sposób okropności wiecznego piekła, opanowuje słabe umysły i pozbawia je rozumu. Szatan i jego aniołowie triumfują, a niedowiarki i ateiści rzucają na chrześcijaństwo obelgi. Dowodzą, że nieszczęścia są naturalnym skutkiem wiary w Biblię i jej Autora, gdy tymczasem są one wynikiem ogólnie przyjętej herezji. HZ 240.3