Historia zbawienia

Rozdział 36 — Śmierć Szczepana

Rozdział napisany w oparciu o Dzieje Apostolskie 6,8-15; 7.

Szczepan aktywnie działał w sprawie Bożej i śmiało wyznawał swoją wiarę. “Niektórzy zaś z synagogi, zwanej libertyńską, oraz z synagog Cyrenejczyków i Aleksandryjczyków, a również z Cylicji i Azji, wystąpili, rozprawiając ze Szczepanem. Lecz nie mogli sprostać mądrości i Duchowi, z którego natchnienia przemawiał”. Dzieje Apostolskie 6,9-10. Uczniowie wielkich rabinów byli pewni, że w publicznej dyskusji osiągną przewagę nad Szczepanem, wiedząc, że był człowiekiem niewykształconym. Lecz Szczepan nie tylko przemówił w mocy Ducha Świętego, ale też przekonał całe zgromadzenie, że zna proroctwa i jest biegły w całym prawie. Umiejętnie bronił głoszonych przez siebie prawd i całkowicie pokonał swych przeciwników. HZ 161.1

Kapłani i książęta, którzy byli świadkami cudownego objawienia mocy towarzyszącej Szczepanowi w jego służbie dla Pana, zapałali do niego wielką nienawiścią. Zamiast uznać słuszność dowodów, jakie podawał, postanowili zmusić go do milczenia, skazując na śmierć. HZ 161.2

Szczepana schwytano i zaprowadzono na przesłuchanie przed Sanhedryn. Zwołano uczonych Żydów z okolicznych krajów, aby odrzucili dowody obrony oskarżonego. Obecny był też Saul, który — jako gorliwy przeciwnik nauki Jezusa — wyróżniał się w prześladowaniu Jego wszystkich uczniów. Ten uczony człowiek odegrał znaczącą rolę w walce ze Szczepanem. Użył całego swego krasomówstwa i sposobu rozumowania właściwego rabinom, aby przekonać naród, że Szczepan głosi zwodnicze i niebezpieczne nauki. HZ 161.3

Saul przekonał się, że oskarżony jest nie mniej wyszkolony i zna Pisma, i wie, jak głosić ewangelię innym narodom. Szczepan wierzył w Boga Abrahama, Izaaka i Jakuba i był przekonany o słuszności przywilejów, jakie posiadali Żydzi. Wiedział jednak, że nadszedł czas, kiedy prawdziwi wierzący będą chwalić Boga nie tylko w świątyniach zbudowanych przez ludzi, lecz wszędzie, na całym świecie, będą kłaniać się Bogu w duchu i w prawdzie. Sługa Boży doskonale rozumiał koniec tego, co zostało unieważnione przez śmierć Jezusa. HZ 161.4

Kapłani i książęta nie zdołali przeciwstawić się jego łagodnej mądrości, choć zaciekle oponowali. Dając upust swej nienawiści, postanowili zabić Szczepana dla przykładu, aby zastraszyć innych i powstrzymać ich od przyjmowania wiary w Chrystusa. Przeprowadzono proces pokazowy, wynajęto fałszywych świadków, aby zeznali, że Szczepan wypowiedział bluźniercze słowa przeciw świątyni i prawu. Zeznali oni: “Słyszeliśmy go bowiem, jak mówił, że ów Jezus Nazareński zburzy to miejsce i zmieni zwyczaje, jakie nam Mojżesz przekazał”. Dzieje Apostolskie 6,14. HZ 162.1

Oblicze Szczepana stojącego przed sędziami i odpierającego zarzut bluźnierstwa świeciło nieziemskim blaskiem. “A gdy wszyscy, którzy zasiadali w Radzie Najwyższej, utkwili w nim wzrok, ujrzeli jego oblicze niby oblicze anielskie”. Dzieje Apostolskie 6,15. Wielu, widząc oblicze Szczepana, drżało i zasłaniało twarze, lecz uparte niedowiarstwo i przesąd nie ustąpiły z ich serc. HZ 162.2