Ze skarbnicy świadectw III

Bojący się Pana

W szesnastym wierszu trzeciego rozdziału Księgi Malachiasza zostali przedstawieni ludzie, którzy myślą inaczej i nie zgromadzają się po to, by szukać winy u Boga, lecz aby opowiadać o Jego potędze oraz głosić Jego miłosierdzie. Ludzie ci dochowali wierności i zadośćuczynili swoim obowiązkom. Oddali Panu to, co stanowiło Jego własność. Ich świadectwa skłaniały niebiańskich aniołów do śpiewu i radowania się. SS3 31.2

Nie mieli Bogu nic do zarzucenia i nie narzekali na Niego. Kto kroczy w światłości, wypełnia swe obowiązki wiernie i uczciwie, ten nie narzeka ani nie wyszukuje uchybień. Przeciwnie, dodaje otuchy, budzi nadzieję i wiarę. Narzekają tylko ci, którzy służą samym sobie i nie oddają Bogu tego, co jest Jego własnością. SS3 31.3

“Tak to mówili między sobą ci, którzy boją się Pana, a Pan uważał i słyszał to. I tak została spisana przed nim księga pamiątkowa dla tych, którzy boją się Pana i czczą jego imię. Będą moją własnością — mówi Pan Zastępów — w dniu, który Ja przygotowuję, i oszczędzę ich, jak ktoś oszczędza swojego syna, który mu służy. Wtedy znowu dostrzeżecie różnicę między sprawiedliwym a bezbożnym, między tym, kto Bogu służy, a tym, kto mu nie służy”. Malachiasza 3,16-18. SS3 31.4

*****

Nagrodą za płynącą z serca szczodrobliwość jest coraz bliższa łączność ducha i serca z Duchem Świętym. SS3 31.5

Człowiek, którego spotkało nieszczęście i wpadł w długi, nie powinien zatrzymywać części Pańskiej i spłacać nią pożyczki zaciągniętej u bliźnich. Powinien zastanowić się nad tym, że w tych transakcjach będzie poddany próbie, ponieważ okrada Dawcę, zachowując część Pańską dla własnego użytku. Jest Bożym dłużnikiem za wszystko, co posiada, lecz staje się podwójnym dłużnikiem, kiedy używa Jego własności do spłacenia zadłużeń u istot ludzkich. “Nieuczciwość wobec Boga” zostaje zapisana w rubryce przy jego imieniu w księgach niebieskich. Będzie musiał zdać Bogu rachunek za przywłaszczenie sobie, na własne potrzeby, środków Pańskich. Brak zasad, wykazany w niewłaściwym spożytkowaniu środków należących do Pana, wyjdzie na jaw w postępowaniu takiego człowieka w innych okolicznościach. Będzie widoczny we wszystkich sprawach, w końcu nawet w prowadzeniu jego prywatnych interesów. Kto ograbia Boga, rozwija w sobie cechy, które wykluczają go z przyjęcia do rodziny Bożej. SS3 31.6

*****

Samolubne użytkowanie środków jest nieuczciwością wobec Boga, dowodem, że człowiek nie jest godzien być szafarzem niebieskich dóbr. SS3 32.1

*****

Wszędzie nadarzają się okazje czynienia dobra. Stale rosną potrzeby, a tymczasem rozwój pól misyjnych jest wstrzymywany wskutek braku środków. Bywają takie warunki, że pracy trzeba zaniechać, dopóki lud Boży nie ocknie się i nie uświadomi sobie prawdziwego stanu rzeczy. Nie czekajcie aż do momentu sporządzania testamentu na łożu śmierci, rozporządźcie waszymi środkami jeszcze za życia. SS3 32.2