Chrześcijański dom

Pierwszym obowiązkiem matki jest wychowanie dzieci

Dobrze wychowane dziecko — Bóg widzi w kruszynie ludzkiej wszystkie możliwości. Wie, że należycie wychowane dziecko stanie się w świecie rzecznikiem dobra. Z zainteresowaniem przygląda się, czy rodzice wykonają Jego plan czy też przez źle pojętą dobroć niszczą Jego zamiar, powodując doczesną i wieczną ruinę swego dziecka. Przekształcenie tej bezradnej i pozornie mało znaczącej istoty w błogosławieństwo dla świata i Boga na chwałę jest wielkim wspaniałym dziełem. Rodzice nie powinni dopuścić, aby cokolwiek stanęło na przeszkodzie między nimi a ich powinnością względem dzieci. ChD 164.1

Dzieło dla Boga i ojczyzny — Ci, co zachowują przykazania Boże, spoglądają na swe dzieci z uczuciem nadziei i obawy zastanawiając się, jaką rolę odegrają one w wiekim boju, który jest przed nimi. Niespokojna matka pyta: “Jaką zajmą postawę? Co mogę uczynić, aby je przygotować, by dobrze wykonały zamierzenia Boże i dostąpiły wiecznej chwały?” Wielka odpowiedzialność spoczywa na was, matki. Chociaż nie zasiadacie w parlamencie, możecie wykonać wielkie dzieło dla Boga i ojczyzny. Możecie wychowywać wasze dzieci. Możecie im pomóc rozwinąć charaktery, które nie dadzą się zachwiać, ani nakłonić do złego, ale wpłyną na innych, aby żyli jak należy. Swoimi żarliwymi modlitwami wiary możecie poruszyć Ramię, które dzierży świat. ChD 164.2

Pouczenia należy dawać w dzieciństwie i w młodości. Dzieci należy wychowywać tak, aby były pożytkiem dla innych. Należy je nauczyć wykonywać to, co potrzebne jest w życiu domowym. Rodzice powinni uprzyjemnić te obowiązki dobrymi pouczeniami i pochwałami. ChD 164.3

Wielu zaniedbuje domowe wychowanie — Pomimo ogólnego szczycenia się postępem w metodach pedagogicznych, wychowanie dzieci w obecnym czasie jest wadliwe. Zaniedbuje się wychowanie domowe. Rodzice, a szczególnie matki, nie rozumieją swojej odpowiedzialności. Nie posiadają cierpliwości w nauczaniu, ani mądrości w kierowaniu maleństwami, powierzonymi ich opiece. ChD 165.1

Niezaprzeczalną prawdą jest niestety, że matki nie stoją na wysokości zadania, wierne swemu powołaniu. Bóg nie żąda od nas niczego, czego byśmy nie mogli w Jego mocy wykonać, niczego, co by nie było dla naszego dobra i dla dobra naszych dzieci. ChD 165.2

Matki, szukajcie pomocy u Boga — Gdyby matki zrozumiały ważność swego posłannictwa, często by się modliły w skrytości, ofiarowując w ten sposób swe dzieci Jezusowi i prosząc, aby je błogosławił; błagałyby Go o mądrość dla należytego wywiązywania się ze swych świętych obowiązków. Niech matka wykorzystuje każdą sposobność w kształtowaniu przyzwyczajeń dzieci. Niech pilnie czuwa nad rozwojem ich charakteru tłumiąc cechy nadto wybujałe, a podtrzymując te, które słabo są rozwinięte. Niech jej własne życie, czyste i szlachetne, będzie przykładem dla dzieci. ChD 165.3

Matka powinna działać z odwagą i enerią stale polegając we wszystkich wysiłkach na boskiej pomocy. Nie powinna nigdy spocząć zadowolona, dopóki nie zauważy, że charakter dzieci rozwija się we właściwym kierunku, że dążą one do wyższego celu, aniżeli szukanie własnych przyjemności. ChD 165.4

Nie jest rzeczą możliwą określić moc wpływu matki, która się modli, która uznaje potrzebę Boga we wszystkich swych drogach. Przyprowadza ona dzieci przed tron łaski i przedstawia Jezusowi, prosząc Go o błogosławieństwo dla nich. Wpływ tych modlitw jest dla dzieci niejako źródłem życia. Modlitwy, ofiarowane z wiarą, podtrzymują i wzmacniają chrześcijańską matkę. Zaniedbywanie obowiązku modlenia się z dziećmi oznacza utratę największego błogosławieństwa, jakie znajduje się w naszym zasięgu, największej pomocy wśród kłopotów, trosk i brudów życia. ChD 165.5

Potęga modlitwy matki jest nieoszacowana. Ta, która klęka wraz z synem czy córką w okresie ich dojrzewania, dowie się dopiero na sądzie, jaki wpływ miały jej modlitwy na życie dzieci. Matka, jeśli jest złączona wiarą z Synem Bożym, może swą delikatną ręką zachować syna od pokus, a córkę powstrzymać od śliskiej drogi. Gdy namiętność chce zdobyć przewagę, potęga miłości, hamujący, poważny, zdecydowany wpływ matki może przechylić duszę na stronę dobra. ChD 166.1

Gdy goście przeszkadzają — Powinniście znaleźć czas na rozmowę i modlitwę z dziećmi i nie powinniści dozwolić, aby cokolwiek przerwało waszą porę obcowania z Bogiem i dziećmi, a gościom możecie powiedzieć: “Bóg zlecił mi dzieło do wykonania, więc muszę mieć na nie czas”. Powinniście rozumieć, że macie do wykonania dzieło dla życia doczesnego i wiecznego. Pierwszym obowiązkiem są własne dzieci. ChD 166.2

Wasze dzieci powinny być na pierwszym miejscu przed gośćmi i przed wszelkimi innymi sprawami. Praca, jaką macie do wykonania dla nich we wczesnych ich latach nie dopuszcza żadnego niedbalstwa. Nie ma takiego okresu w życiu dziecka, w którym by o tej zasadzie można było zapomnieć. ChD 166.3

Nie wysyłajcie dzieci z domu, abyście mogli przyjąć gości, lecz uczcie je zachowywać się spokojnie i przyzwoicie w obecności obcych. ChD 166.4

Matki mają być wzorem dobroci i szlachetności — Matki, pamiętajcie o kosztownych chwilach. Pamiętajcie, że dzieci rosną i niedługo znajdą się poza obrębem waszego wpływu i wychowania. Możecie stać się dla nich wzorem wszystkiego, co jest dobre, i szlachetne. Jednoczcie wasze sprawy z ich sprawami. ChD 166.5

Jeśli uchybiacie we wszystkim innym, bądźcie przynajmniej w tym staranne. Jeśli wasze dzieci wyrosną w domu czyste i prawe, jeśli zajmą choćby najmniejsze i najniższe miejsce w wielkim Bożym planie czynienia dobra dla świata, wasze życie nigdy nie będzie nazwane przegranym, ani nie będziecie wspominać go z goryczą. ChD 166.6

Małe dzieci są zwierciadłem dla matki, w którym może przyglądać się własnym nawykom i własnemu zachowaniu. Jak więc staranne powinny być jej mowa i zachowanie w obecności jej małych uczniów! Jeśli chce, by rozwinęły się w nich dobre cechy charakteru, musi je sama posiadać. ChD 167.1

Cel wyższy od wzorca światowego — Matka nie powinna kierować się opinią świata, ani starać się osiągnąć jego normy. Powinna sama określić, co ma być celem jej życia, następnie wszystkimi siłami starać się osiągnąć ten cel. Z braku czasu może zaniedbać wiele rzeczy związanych z prowadzeniem domu bez poważnych następstw lecz nie może bezkarnie zaniedbać należytego wychowania dzieci. Ich ujemne rysy charakteru będą świadczyć publicznie o jej zaniedbaniu. Będzie to zło, którego już nie naprawi. Surowy i grubiański sposób bycia brak poszanowania i nieposłuszeństwo, lenistwo i niedbalstwo tych, których wychowała, będą rzucać hańbę na nią i napełnią goryczą jej życie. Matki, los waszych dzieci spoczywa w dużej mierze w waszym ręku! Jeśli nie spełnicie należycie waszego obowiązku, możecie doprowadzić do tego, że znajdą się one w szeregach szatana i uczynicie z nich jego narzędzie niszczące inne dusze. Z drugiej strony właściwa karność i godny przykład przywiodą dzieci do Chrystusa, a one z kolei będą wpływać na otoczenie i w ten sposób wiele dusz może być zbawionych przy waszej pomocy. ChD 167.2

Pielęgnujcie dobro, a zwalczajcie zło — Rodzice mają współpracować z Bogiem, wychowując swe dzieci w miłości i bojaźni Bożej. Nie mogą bardziej znieważać Go, niż przez zaniedbanie w wychowaniu swoich dzieci... Powinni starannie zwracać uwagę na słowa i czyny dzieci, aby wróg nie wziął dzieci pod swój wpływ, szatan przecież pragnie przeciwdziałać zamiarom Bożym. Rodzice powinni postępować z dziećmi uprzejmie, interesować się ich sprawami troskliwie, pielęgnować w ich charakterze każdą dobrą cechę, a zwalczać każdą złą. ChD 167.3

Radość z dobrze wykonanej pracy — Dzieci są dziedzictwem od Pana i przed Nim jesteśmy odpowiedzialni za zarządzanie Jego własnością. Wychować dzieci na prawdziwych chrześcijan stanowi najważniejszą służbę, jaką rodzice mają wykonać dla Boga. Jest to dzieło, które wymaga cierpliwej pracy, pilnego i wytrwałego wysiłku całego życia. Zaniedbując ten obowiązek okazujemy się niewiernymi szafarzami... ChD 167.4

Niech rodzice pracują z miłością, wiarą i modlitwą dla swych domowników, aż z radością będą mogli przyjść przed Stwórcę i powiedzieć: “Oto ja i dzieci, które dał mi Pan”. ChD 168.1