Ze skarbnicy świadectw II

Finanse szkoły kościelnej

Te same zasady, których przestrzeganie gwarantuje powodzenie i błogosławieństwo w naszych uczelniach, powinny rządzić naszymi planami i działaniami w szkołach zborowych. Niechaj wszyscy uczestniczą w pokrywaniu kosztów. Niech zbór dopilnuje, by ci, którzy powinni korzystać z dobrodziejstw nauczania kościelnego, uczęszczali do szkoły. Biedne rodziny należy wspomóc finansowo. Nie możemy nazywać się prawdziwymi misjonarzami, jeśli zaniedbujemy tych, którzy są w wieku decydującym o ich przyszłości i potrzebują naszej pomocy, by zdobyć wiedzę i doświadczenie, które przygotują ich do służby Bożej. SS2 338.2

Pan życzy sobie, aby nie szczędzono wysiłków w celu kształcenia naszych dzieci. Prawdziwe dzieło misyjne jest wykonywane przez nauczycieli, którzy dzień po dniu sami uczą się od Boga i prowadzą wielu do poznania prawdy, która jest w Jezusie. Nauczane przez nich dzieci przekazują innym światło i wiedzę, które otrzymują. Czy wyznawcy Kościoła powinni łożyć pieniądze na rozwój sprawy Bożej wśród obcych, a jednocześnie zaniedbywać swoje dzieci i pozostawiać je na pastwę szatana, by pracowały dla niego i jemu służyły? SS2 338.3

Gdy zakładane będą szkoły kościelne, lud Boży znajdzie cenne lekcje dla siebie ucząc się, jak prowadzić szkoły, by odnosiły także finansowe sukcesy. Jeśli okaże się to niemożliwe, zamknijcie szkołę do czasu, gdy z Bożą pomocą ułożone zostaną plany prowadzenia szkoły bez zaciągania pożyczki. Ludzie znający się na zarządzaniu funduszami powinni kilka razy w roku kontrolować finanse szkoły, aby upewnić się, jaki jest prawdziwy ich stan i nie dopuścić do nadmiernych wydatków prowadzących do powstawania długów. Powinniśmy unikać długów jak trądu. SS2 338.4

*****

Wielu młodych ludzi pragnących zdobyć wykształcenie okazuje beztroskę w kwestii zadłużania się. Studiowanie książek uważają za najważniejszy element edukacji. Nie zdają sobie sprawy z tego, jakie znaczenie ma zdobywanie praktycznych umiejętności, i dążą do tego, by w trakcie nauki utrzymywać się z pożyczonych środków, zamiast samodzielnie pracować na swoje utrzymanie. Nie potrafią krytycznie ocenić skutków takiego postępowania. Nie studiują związku przyczyny i skutku. SS2 338.5

Często wynikiem takiego postępowania jest nieproporcjonalny rozwój. Student nie rozpoznaje słabych stron swojego charakteru — nie uświadamia sobie swoich braków. Polegając na innych traci praktyczne życiowe doświadczenie, które w przyszłości trudno mu będzie zdobyć. Nie uczy się polegania na sobie. Nie uczy się, jak korzystać z wiary. Prawdziwa wiara umożliwia człowiekowi wzniesienie się ponad niedoskonały stan i zrozumienie istoty prawdziwej mądrości. Jeśli studenci będą harmonijnie rozwijać swoje umysły, kości i mięśnie, będą lepiej przygotowani do studiowania i do radzenia sobie z realiami życia. Jednak jeśli będą postępować zgodnie z własnymi błędnymi poglądami w kwestii edukacji, nie osiągną pełnego, zrównoważonego rozwoju. SS2 338.6