Ze skarbnicy świadectw I

Potęga miłości

Miłość jest potęgą. Siły intelektualne i moralne są z nią związane i nie mogą być od niej odłączone. Dobrobyt prowadzi do zepsucia i zniszczenia. Siła i przemoc są zdolne zadawać ból i wyrządzać krzywdę. Ale doskonałość i wartość czystej miłości istnieją w zdolności czynienia dobra i niczego innego, jak tylko dobra. Cokolwiek się czyni z czystej miłości, choćby to była rzecz mała czy wzgardzona w oczach ludzi, przyniesie zawsze dobry owoc, ponieważ Bóg ocenia nie tyle rezultaty naszego działania, ile miarę miłości, z jaką działamy. Miłość jest z Boga. Nienawrócone serce nie może wydać z siebie rośliny pochodzenia niebiańskiego, ani uczynić jej widoczną. Ona żyje i kwitnie tylko tam, gdzie króluje Chrystus. SS1 151.1

Miłość nie może istnieć bez działania, a każdy czyn pomnaża ją, umacnia i utrwala. Miłość osiągnie zwycięstwo tam, gdzie argument i władza są bezsilne. Miłość nie pracuje dla zysku czy nagrody, a jednak Bóg postanowił, że wielki zysk będzie niezawodnym rezultatem każdego czynu wypływającego z miłości. Miłość rozszerza się na wszystkie strony, w działaniu spokojna, a jednak silna i potężna w dążeniach pokonania wszelkiego zła. Jej wpływ jest uspokajający i przekształcający. Ogarnia grzesznika i wzrusza serce, kiedy inne środki zawodzą. Gdziekolwiek się stosuje siłę rozumu, przemoc i przymus, wyłączając miłość, tam ludzie, których staramy się zdobyć, zajmą stanowisko przeciwne i niechętne, opór ich wzrośnie. Jezus przyszedł, aby pokonać opór i przemoc. Rządzi mądrością i posiadaną mocą, ale motorem Jego działania jest zawsze miłość. SS1 151.2

Nie dopuszczajcie, by coś odebrało wam chęć do pracy, jaką w danej chwili wykonujecie, i nie czekajcie, aż Bóg uzna was za doskonałych i przydzieli wam inną pracę na tym samym polu. Nie szukajcie szczęścia, ponieważ nie znajdziecie go nigdy samym szukaniem. Wykonujcie swoje obowiązki. Postępujcie sprawiedliwie i bądźcie pokorni! SS1 151.3

“A więc wszystko, cobyście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy im czyńcie”. Mateusza 7,12. Wspaniałe błogosławieństwa będą rezultatem takiego postępowania. Jaką miarą mierzycie, taką wam odmierzą. Mateusza 7,2. To jest zasadniczy powód, który powinien skłonić nas do wzajemnego miłowania się z całego serca. Chrystus jest dla nas przykładem. Przeszedł przez świat czyniąc dobro, żył, by być błogosławieństwem dla innych. Wszystkie Jego czyny wypływały z miłości. Nie kazano nam, abyśmy sami zdobywali sobie to, czego oczekujemy od innych, raczej powinniśmy czynić dla innych to, czego sami w podobnych okolicznościach od nich oczekujemy; miarą, jaką my mierzymy, będzie zawsze nam odmierzone. SS1 151.4

Miłość prawdziwa jest prosta w swoim działaniu i skromna, wyraźnie odróżniająca się od każdej innej zasady postępowania. Chęć zdobycia wpływu i szacunku innych może stworzyć dobrze zorganizowane życie i umożliwić przestawanie z ludźmi bez zarzutu. Szacunek dla siebie pozwoli nam uniknąć każdego nawet pozoru zła. Egoistyczne serce jest w stanie dokonać wielkodusznych czynów, może uznać prawdę na czas obecny, może wyrażać pokorę i miłość na zewnątrz, a jednak motywy tego mogą być zwodnicze, nieszlachetne. Uczynki wypływające z takiego serca nie tylko pozbawione są świeżości życia i owoców prawdziwej pobożności, ale także źródła niesfałszowanej miłości. Miłość powinna być pielęgnowana i strzeżona, ponieważ wywiera boski wpływ. SS1 152.1

Niebo ma się zacząć tu na ziemi. Gdy lud Pański pełen będzie pokory i dobroci, to przekona się, że miłość jest jego sztandarem, a owoce jej są słodkie. Naśladowcy Chrystusa będą się starali tu na ziemi żyć według praw nieba, ażeby przygotować się do przyszłego w nim życia. — Testimonies for the Church VIII, 131 (1902). SS1 152.2