Ze skarbnicy świadectw I

Spokój ducha i panowanie nad sobą

Mężowie surowi i twardzi częstokroć usprawiedliwiają swój brak łagodności i chrześcijańskiej uprzedzającej grzeczności tym, że niektórzy reformatorzy działali w tym samym duchu. Twierdzą, że dzieło Boże w dzisiejszych czasach wymaga takiego samego ducha. Rzecz jednak przedstawia się zgoła inaczej. Duch spokojny i doskonale opanowany jest dobry w każdej sytuacji, nawet w najbardziej surowym, nieokrzesanym towarzystwie. Gwałtowna gorliwość nikomu nie przyniesie pożytku. Bóg wybrał reformatorów nie dlatego, że byli mężami władczymi, gwałtownymi, powołał ich mimo tych rysów charakteru, powołał takimi, jakimi byli, ale obdarzyłby ich dziesięciokrotnie większą odpowiedzialnością, gdyby byli ludźmi pokornego umysłu, gdyby swego władczego ducha podporządkowali rozsądkowi. Kaznodzieje Chrystusa, choć muszą demaskować grzech i bezbożność, nieobyczajność i fałsz, a nawet są powołani do ganienia nieprawości wśród wielkich i małych, oraz muszą im tłumaczyć, że gniew Boży dosięgnie tych, którzy naruszają Jego przykazania — to jednak nigdy nie powinni zachowywać się bezwzględnie i władczo. SS1 401.4

Powinni być uprzejmi, pełni miłości i mieć ducha skłonnego do ratowania, a nie do niszczenia. SS1 402.1

Cierpliwość i wyrozumiałość Pana uczą kaznodziejów, a także członków chcących być współpracownikami Chrystusa, miłości i wytrwałej cierpliwości. Chrystus przyciągnął do siebie Judasza i porywczego Piotra nie dlatego, że Judasz był chciwy, a Piotr gwałtowny, lecz żeby uczyli się od Niego, wielkiego Nauczyciela, pokory i tak jak On stali się niesamolubni, łagodni, cichego i skromnego serca. Widział w obu tych mężach dobry materiał do ukształtowania. Judasz bez wątpienia posiadał zdolności kupieckie i oddałby wielkie usługi Kościołowi, gdyby poszedł w ślady Chrystusa, który potępiał wszelki egoizm, fałsz i skąpstwo, nawet w drobnych sprawach życia. Często powtarzał naukę: “Kto jest wierny w najmniejszej sprawie i w wielkiej jest wierny, a kto w najmniejszej jest niesprawiedliwy i w wielkiej jest niesprawiedliwy”. Łukasza 16,10. SS1 402.2