Ze skarbnicy świadectw I

Dawajcie szczodrze!

Wielu jest takich, którzy z naciskiem podkreślają, że nic więcej nie są w stanie uczynić dla sprawy Bożej ponad to, co w danej chwili czynią. Nie dają jednak według swoich możliwości. Czasem Pan otwiera oczy zaślepionych samolubstwem w ten sposób, że po prostu ogranicza ich dochód do sumy, jaką są gotowi dać. Na polu lub w stajni znajdują martwe konie, ogień pochłania domy, obory i stodoły. Plony są marne. W wielu przypadkach Pan doświadcza człowieka błogosławiąc mu we wszystkim. Jeśli obdarowana osoba okazuje się niewierna w dziesięcinie i darach, Bóg cofa swoje błogosławieństwo. “Kto sieje skąpo, skąpo też żąć będzie, a kto sieje obficie, obficie też żąć będzie”. 2 Koryntian 9,6. Błagamy was w imię łask Chrystusowych i niezmierzonych bogactw Jego dobroci, w imię prawdy i wiary, was, którzy jesteście naśladowcami Chrystusa, na nowo poświęćcie Bogu siebie i wszystko, co macie. W obliczu miłości i miłosierdzia Chrystusa, który dzięki swoim przymiotom opuścił królewskie pałace, by zaprzeć się samego siebie, cierpieć i umrzeć, niechaj każdy sam postawi sobie pytanie: “Ile jestem winien mojemu Panu?” A potem ofiary dziękczynne niech będą zgodne z waszą oceną wielkiego daru niebios, jakim był umiłowany Syn Boży. SS1 400.1

Ustalając część, jaką jesteście winni dziełu Bożemu, lepiej odliczcie ją z nadwyżką, dając więcej niż to, co jest obowiązkiem dać, aniżeli mielibyście ją uszczuplić. Zastanówcie się nad tym, dla kogo jest przeznaczona. Jeśli o tym pomyślicie, chciwość zginie. Miejcie na względzie jedynie wielką miłość, jaką Chrystus nas umiłował, a największe wasze ofiary okażą się niegodne przyjęcia. Jeśli Chrystus jest ośrodkiem naszych uczuć, nikt, kto dostąpił Jego łaski przebaczenia, nie będzie obliczał wartości alabastrowego naczynia, zawierającego kosztowną maść. Chciwy Judasz potrafił to uczynić, ale ten, kto otrzymał dar zbawienia, może tylko żałować, że jego ofiara nie ma wspanialszej woni i większej wartości. Chrześcijanie muszą widzieć siebie jedynie jako przewody, którymi dary łaski i błogosławieństwa mają płynąć ku bliźnim ze Źródła wszelkiej dobroci. Dzięki nawróceniu mogą słać w niebo chwałę i dziękczynienie również z tymi, którzy w ten sposób stali się wraz z nimi uczestnikami niebieskiego daru. SS1 400.2