Ewangelizacja

Część 6 — Wygłaszanie odczytów

Nasze poselstwo prawdy

Duże zgromadzenia — Powinniśmy podjąć wysiłki umożliwiające zwoływanie dużych zgromadzeń, które by usłyszały słowa kaznodziei Ewangelii. Ci, którzy głoszą słowa Pańskie, powinni mówić prawdę. Powinni doprowadzić swych słuchaczy do stóp góry Synaj, gdzie wysłuchają słów wypowiedzianych przez Boga w wielkiej Jego wspaniałości. — Letter 187, 1903. Ew 81.1

Niech trąby wydadzą wyraźny głos — Nie może być żadnych starć ani polemik pomiędzy tymi, którzy głoszą prawdę. Mają oni głościć Ewangelię z taką wiarą i żarliwością, aby wzbudzili powszechne zainteresowanie. Mają siać ziarno, które wyda plon ku chwale Bożej, poprzez słowo mówione, modlitwę do Boga i wywieranie wpływu. Nie mogą być niezdecydowani. Trąba musi wydać pełny, wyraźnie brzmiący głos. Trzeba skierować uwagę ludzi na poselstwo trzeciego anioła. Niech nikt ze sług Bożych nie postępuje podobnie ludziom chodzącym jakby we śnie, ale niech postępuje tak, jak przystało ludziom przygotowującym się na przyjście Chrystusa. — The Review and Herald, 2 marzec 1905. Ew 81.2

Naszym dziełem — głoszenie prawdy — Adwentyści Dnia Siódmego stali się w szczególnym sensie stróżami na świecie i roznosicielami światła, im bowiem powierzone zostało ostatnie poselstwo przestrogi, jakiego udzielić należy ginącemu światu. Na nich też spoczywa blask cudownego światła, bijącego od Słowa Bożego. Im powierzona została praca najbardziej doniosła i uroczysta: mają ogłosić poselstwo pierwszego, drugiego i trzeciego anioła. Nie ma żadnej pracy, która by miała większe znaczenie. Dlatego też nie mogą pozwolić sobie na to, aby cokolwiek bądź zaprzątało ich uwagę. Ew 81.3

Zostały nam powierzone prawdy najbardziej uroczyste i podniosłe, jakie nigdy nie były powierzone śmiertelnikom, i mamy je ogłosić całemu światu. Głoszenie tych prawd stanowi treść i przedmiot naszej pracy. Świat musi zostać ostrzeżony, a lud Boży musi być wierny powierzonym sobie obowiązkom... Ew 82.1

Czy będziemy czekać, aż sądy Boże spadną na przestępców, zanim powiemy im, w jaki sposób mają ich uniknąć? Gdzież jest nasza wiara w Słowo Boże? Czy mamy czekać, aż przepowiedziane rzeczy nastąpią, zanim uwierzymy w to, co On powiedział? Otrzymaliśmy wyraźne światło, które ukazuje nam, że wielki dzień Pański jest blisko, “a we drzwiach”. — Testimonies for the Church IX, 19.20 (1909). Ew 82.2

Nie możemy nie doceniać naszego zadania — Nie wolno marnować czasu w tym wielkim dziele na jakieś bezużyteczne zajęcia. Nie możemy nie doceniać naszego zadania. Zbyt mało zostało nam czasu na to, aby zastanawiać się nad tym, co już powinniśmy rozumieć. Potrzebna jest wieczność, abyśmy poznali całą długość i szerokość, wysokość i głębię pism świętych... Ew 82.3

Apostołowi Janowi na wyspie Patmos zostały objawione rzeczy, które Bóg pragnął przekazać ludowi za jego pośrednictwem. Przestudiujcie te objawienia! Są tam tematy godne waszych rozważań, są wielkie i zrozumiałe nauki, które obecnie wszystkie zastępy anielskie próbują zakomunikować ludziom. Zwróćcie uwagę na życie i charakter Chrystusa oraz przestudiujcie Jego dzieło pojednania człowieka z Bogiem. Kryją się w tym dziele złoża nieskończonej mądrości, bezgranicznej miłości, sprawiedliwości i miłosierdzia. Są głębie i wyżyny, długości i szerokości, które powinniśmy poddać naszym rozważaniom. Niezliczone pióra próbowały już wielokrotnie przedstawić światu życie, charakter i pojednawczą ofiarę Chrystusa. A jednak każdy umysł, przy pomocy którego Duch Święty pracował i działał, przedstawił te prawdy w jakimś nowym świetle, w sposób świeży, stosownie do rodzaju umysłu i ducha ludzkiego... Ew 82.4

Potrzebujemy prawdy takiej, jaka jest w Jezusie, ponieważ pragniemy, aby lud pojął, czym jest dla niego Chrystus i jakie obowiązki muszą spełniać ci, którzy pragną przyjąć Chrystusa. Jako przedstawiciele i świadkowie Jezusa powinniśmy osiągnąć pełne zrozumienie zbawiennych prawd, które zdobywamy przez doświadczenie. — The Review and Herald, 4 kwiecień 1895. Ew 82.5

Położyć nacisk na szczególne prawdy — Na nas ciąży zobowiązanie pełnego i wiernego głoszenia wszystkich rad Bożych. Nie możemy pomniejszać prawd szczególnych, które odłączyły nas od świata i uczyniły tym, czym jesteśmy, ponieważ wiążą się one ze sprawami wiecznymi. Bóg obdarzył nas światłem, które objaśnia rzeczy odbywające się w ostatnim czasie. Musimy ogłosić prawdę piórem i głosem, i to nie jakimś przytłumionym, bez ducha i życia, ale w duchu i mocy Bożej. — Testimonies to Ministers and Gospel Workers 470 (1890). Ew 82.6

Poselstwo Adwentystów Dnia Siódmego — Czy w obecnym czasie, kiedy znajdujemy się tak blisko końca, mamy do tego stopnia upodabniać się w naszym postępowaniu do świata, że ludzie na próżno szukać będą ludu Bożego? Czy ktokolwiek mógłby sprzedać cechy charakteryzujące wybrany lud Boży za jakieś korzyści tego świata? Czy słuszność tych, którzy naruszają prawo Boże, ma zostać potwierdzona? Czy ci, których Pan nazwał ludem Swoim, mogą pomyśleć, że istnieje jakaś siła wyższa niż wielki JAM JEST? Czy chcemy wymazać te punkty wiary, które nas uczyniły Adwentystami Dnia Siódmego? Ew 83.1

Jedyne bezpieczne dla nas miejsce — to stać wytrwale i nieugięcie w świetle oblicza Bożego. — Manuscript 84, 1905. Ew 83.2

Radosne poselstwo obecnej prawdy — Teraz właśnie mamy głosić prawdę na czas obecny, głosić ją z nieugiętą pewnością i mocą. Nie uderzajmy więc w żałobny ton, nie śpiewajmy zawsze hymnów pogrzebowych. — Letter 311, 1905. Ew 83.3

Przekonani siłą dowodu — Bóg przedstawia ludziom wybrane i cenne klejnoty Swej prawdy, właściwe dla naszego czasu. Bóg odłączył tę prawdę od mnóstwa błędów i umieścił ją na właściwym miejscu. Gdy prawdy zajmą miejsce wyznaczone im w wielkim planie Bożym, gdy zostaną przez sługi Boże przedstawione z gorliwością, rozumnie, z należną im czcią, wielu uwierzy z uwagi na ważność czasu. Nie zważając na żadne trudności, wszystkie przeciwne sugestie zostaną z umysłu usunięte. — Manuscript 8a, 1888. Ew 83.4