Ewangelizacja

Korzyści z pracy dwójkami

Jezus wysyłał brata z bratem — Zgromadziwszy wokół siebie dwunastu apostołów Jezus nakazał im, aby we dwóch obeszli miasta i wioski. Nikt nie został wysłany w drogę sam, ale brat zawsze szedł z bratem, przyjaciel z przyjacielem. Dzięki temu mogli pomagać sobie i podtrzymywać wzajemnie na duchu, mogli zasięgać obopólnie rady, modlić się wspólnie, a siła jednego uzupełniała słabość drugiego. W ten sposób później rozesłał Jezus w świat 70 uczniów. Celem Zbawiciela było, aby posłom Ewangelii zawsze ktoś towarzyszył. I w naszej pracy ewangelizacyjnej osiągniemy daleko lepsze wyniki, jeżeli pójdziemy za tym przykładem. — The Desire od Ages 350 (1898). Ew 49.1

Boży plan pracy na nasz czas — Gdy Jezus posłał Swych uczniów do pracy... nie mieli oni takiego zrozumienia, jakie mają dzisiaj ci, którzy raczej wolą pracować sami, niż mieć kogoś, kto nie pracuje tak jak oni. Zbawiciel wiedział, w jaki sposób dobierać ludzi. Nie wysyłał na przykład łagodnego, umiłowanego ucznia Jana z kimś, kto by miał taki sam temperament, ale wysłał z nim impulsywnego, porywczego Piotra. Ci dwaj nie byli do siebie podobni ani pod względem stosunku do pracy, ani sposobu jej prowadzenia. Piotr był gorliwy, pełen zapału i często ranił innych, podczas gdy Jan zachowywał zawsze spokój, brał pod uwagę uczucia ludzi i raczej zawiązywał rany i zachęcał. Tak więc braki jednego były uzupełnione zaletami drugiego. Ew 49.2

Bóg nie ustanowił tego sposobu pracy jako niezmienniej reguły. Jego uczniowie mają wychodzić do pracy również pojedynczo. Zilustrujemy tę rzecz na przykładzie dwóch braci. Obaj różnią się temperamentem i sposobem myślenia. Każdy z nich idzie swoją drogą. Jeden pracuje za dużo, drugi nawet nie spełnia należącego do niego obowiązku. Ew 49.3

Gdyby ci dwaj bracia pracowali razem, skutki nie byłyby chwalebne, ponieważ skrajności występujące w ich charakterach ostro by się w ich pracy ścierały. Nie byłoby dobrze, żeby razem występowali na każdym zebraniu, ale mogą pracować w miejscach odległych od siebie o 10, 15 czy nawet 30 km, na tyle blisko, by w wypadku, gdy jeden napotka w pracy na trudności, mógł wezwać na pomoc brata swego. Powinni spotykać się często na wspólnej modlitwie i na, naradach... Ew 49.4

Gdy ktoś stale pracuje sam, trudno mu zdobyć się na krytykę własnej pracy i nie odczuwa żadnego pragnienia współpracy z kimś drugim. Jednak planem Bożym jest, aby jeden stanął u boku drugiego, aby nie jeden człowiek wywierał wpływ na rozwój pracy w Dziele Bożym i ułomności charakteru jednego pracownika nie uchodziły za cnoty ani w jego oczach, ani w oczach jego słuchaczy. Ew 49.5

Jeżeli mówca nie będzie miał u swego boku kogoś, z kim będzie dzielić pracę, to często znajdzie się w takiej sytuacji, która go zmusi do pogwałcenia praw życia i zdrowia. Poza tym jakieś ważne sprawy mogą odciągnąć go od pracy u szczytu jego osiągnięć. Jeżeli dwóch pracuje razem, to w takich przypadkach praca nie zostanie przerwana. — Historical Sketches of the Foreign Missions of the Seventh-day Adventists 126.127 (1886). Ew 50.1

Korzyści, wynikające ze współpracy — Trzeba, aby dwóch pracowało razem. Jeden może zachęcać drugiego. Mogą modlić się razem, radzić sobie i wspólnie czytać Biblię. Dzięki temu dostępne im będzie większe światło, poznają lepiej prawdę. Będzie tak, że jeden zwróci uwagę na tę, drugi na inną prawdę. Gdy popełnią błąd, będą mogli go omówić i poprawić, tak że prawda nie zostanie zlekceważona z przyczyny ułomności jej wykładowców. Gdy wysyła się pracowników pojedyńczo, nie ma nikogo, kto by mógł poprawić ich błędy, natomiast gdy dwaj pracownicy idą razem do pracy, mogą się nawzajem wychowywać i każdy z nich może stać się tym, kim stać się powinien: zdobywcą wielu dusz. — The Review and Herald, 4 lipiec 1893. Ew 50.2

Dlaczego nie dzisiaj? — Dlaczego tak się dzieje, że odstąpiliśmy od metod pracy, które ustanowił Wielki Nauczyciel? Czemu tak jest, że pracowników Dzieła Bożego nie wysyła się dziś do pracy po dwóch. Odpowiecie: nie mamy tylu pracowników, aby obsadzić nimi wszystkie tereny. Wobec tego obsadźcie mniej terenów. Wysyłajcie pracowników na te miejsca, gdzie droga wydaje się otwarta, i tam nauczajcie kosztownej prawdy na czas obecny. Czy nie potrafimy dostrzec mądrości, jaką zawiera nakaz posyłania braci dwójkami w celu głoszenia Ewangelii?. — The Review and Herald, 19 kwiecień 1892. Ew 50.3