Ewangelizacja

Przykładać się do pracy

Poświęcić się pracy — Chrystusa pochłaniała praca, dla wykonania której przyszedł na świat. Przy wszelkich okazjach widać było Jego zapał i pragnienie działania dla ratowania straconej ludzkości. — Manuscript 132, 1902. Ew 413.1

Pracować całym sercem — Podejmijcie tę pracę jako pracę Pańską i pracujcie rozważnie i z cierpliwością. Tylko wtedy waszą pracę uzna i zaaprobuje Mistrz. Pracujcie ze szczerym odczuciem ważności zobowiązań, jakie na was ciążą wiedząc, że aniołowie Boga są obecni, aby położyć pieczęć niebieską na waszą wiernie wykonaną pracę, a równocześnie potępić waszą niewierność w jakiejkolwiek bądź formie. Ew 413.2

Wykonującym odważnie pracę, która musi być wykonana, i przykładającym do niej całe serce, da ona zadowolenie i przyniesie dobre owoce. Postępując tak uwielbiamy Boga... Ew 413.3

Gdy wykonujecie wiernie zleconą wam pracę, umysły wasze stają się podobne do umysłu Chrystusa. Szukajcie obiecanych łask i błogosławieństw na drodze modlitwy i prośby. Proście Boga, aby dał wam prawdziwe zrozumienie Dzieła, które ma być wykonane. Nie pozwólcie, aby jakikolwiek wpływ odprowadził was od tej pracy, albo zahamował ją. Wiernie i rzetelnie wykonujcie wasze zadanie, niosąc bliźnim błogosławieństwo Boże. Chwalcie Boga za przywilej dany wam, za możność współpracy z Bogiem w tym Jego Dziele. Gdy całym sercem przystąpicie do pracy, która musi być wykonana, wtedy wejdziecie w prawdziwą łączność z waszymi współpracownikami. W braciach waszych widzieć będziecie Chrystusa... Ew 413.4

Wszystkie obowiązki, do których nie przykłada się serca, są nieprzyjemne. Czas ma wartość złota. Mamy wykonać pracę, której musimy się oddać całym sercem. Obowiązków, jakie Bóg nam zlecił, nie mamy wykonywać obojętnie, tylko jako suchą czynność, ale traktujmy je jako służbę miłości. Włóżcie w tę waszą pracę całą swoją siłę i zainteresowanie, a przekonacie się, że jest w tym Chrystus. Jego obecność uczyni waszą pracę lekką i sprawi, że serca wypełnią się radością. Będziecie pracować w harmonii z Bogiem, w duchu posłuszeństwa, miłości i wierności. Ew 413.5

Musimy stać się szczerymi i gorliwymi chrześcijanami wykonującymi wiernie powierzone sobie obowiązki, spoglądającymi zawsze na Jezusa, który jest początkiem i końcem wiary. Nagroda, która nas czeka, nie jest zależna od naszego mniemanego powodzenia, ale od ducha, z jakim wykonujemy naszą pracę... Ew 413.6

W tej niesamolubnej służbie zaangażować trzeba siłę całej istoty ludzkiej. Wykorzystać należy każdy talent. Pracujcie jutro lepiej niż pracowaliście dzisiaj. Wykorzystujcie wasze talenty, ponieważ Chrystus pragnie zbawić dusze. — Manuscript 20, 1905. Ew 414.1

Energicznie i dokładnie — Bóg nie zadowala się wykonaniem Swoich zleceń ospale i niedbale, albo traktowaniem ich jako uciążliwe zadanie. Nie możemy marnować czasu na niedbałe i niechętne działanie. Nasze zainteresowanie, jakie okazujemy każdej sprawie, czyni naszą pracę ciekawą i pożyteczną. — Letter 147a, 1897. Ew 414.2

Wytrwała energia i dokładna pilność — Tam, gdzie brakuje wytrwałej energii i dokładnej pilności w sprawach doczesnych i prowadzeniu własnych interesów, tam również te same braki pojawiają się w sprawach duchowych. — Testimonies for the Church II, 498. Ew 414.3

Przewyższeni taktyką przez szatana — Wykazano wam, że ulegając swoim skłonnościom jesteście powolni i gnuśni, a przez to pozwalacie mijać dobrym okazjom nie wykorzystując ich; tracicie czas, tracicie zainteresowanie i do wszystkiego podchodzicie tak opieszale, że szatan stale przewyższa was swoją taktyką. Praca, którą wykonujecie, nie jest zwykłą pracą. Pracujecie wśród ludzi, którzy oddalili się od Boga, i chcąc ich pozyskać dla Niego trzeba podejmować najbardziej gorliwe wysiłki. Ew 414.4

Jeżeli rzadko kiedy miałeś coś dla ludzi podczas wykonywania swoich zadań, to uważam, że nie jesteś człowiekiem odpowiednim do pracy w tej dziedzinie... Ew 414.5

Czy zaplanowałeś wszystko co trzeba, aby uczynić zebrania tak interesującymi, jak tylko to jest możliwe? Mam nadzieję, że będziesz zdawał sobie sprawę z odpowiedzialności za pracę, która ciąży na tobie. Czy byłeś na posterunku pracy, czy też przebywałeś w domu zajmując się sprawami, które nie miały nic wspólnego z twoim obowiązkiem? Praca Boża, której zadaniem jest przeciwdziałać upadkowi moralnemu, wymaga wyrzeczenia się własnego “ja”, wymaga samozaparcia, znojnego trudu i wytrwałego wysiłku, a także gorliwej wiary. Wielu chełpi się tym, że mogliby wykonać rzeczy wielkie, gdyby tylko dana im była jakaś ku temu dobra okazja, ale coś zawsze stawało im na przeszkodzie. Opatrzność zawsze zagradzała czymś drogę, wskutek czego nie mogli wykonać tego, czego pragnęli. Nie oczekujmy, że jakaś nadzwyczajna możliwość pojawi się na naszej drodze, ale stanowczym i energicznym działaniem stwórzmy okazje i pokonujmy przeszkody. Ew 414.6

Potrzebujecie energii płynącej z nieba. W pracy naszej musimy nie tylko kuć żelazo póki gorące, ale także kuć żelazo, aby było gorące. Powolne, lekkomyślne i opieszałe postępowanie nie da żadnej korzyści w naszej pracy. Musimy być sprawnymi w porę i nie w porę. Dla naszej działalności nadszedł czas krytyczny. Wahaniem i zwlekaniem narazić się możemy na utratę wielu możliwości i okazji... Ew 414.7

To, co najbardziej nam przeszkadza i tarasuje drogę, uniemożliwiając wykonanie obowiązków, to brak zdecydowania i wyrazistości naszego celu. Oby Bóg dopomógł wam przywdziać zupełną zbroję, abyście mogli wykonać Dzieło Boże. — Letter 13, 1886. Ew 415.1

Pilność, wierność i posłuszeństwo wobec kierownictwa — Sprawy królestwa Chrystusowego wymagają pilności i wierności w daleko większym stopniu, ponieważ rzeczy duchowe i wieczne mają o wiele większe znaczenie od spraw doczesnych. Nie można sobie pozwolić na żadne obce prace, na żadne opieszałe i zbyteczne poczynania, ponieważ wystawi to na niebezpieczeństwo i szwank nasze własne dusze oraz dusze innych... Ew 415.2

Który by generał podjął się dowodzić armią, gdyby podlegli mu oficerowie odmawiali posłuszeństwa i nie chcieli wykonać jego rozkazów, ażby się nie upewnili, że rozkazy te są słuszne i rozsądne? Postępowanie takie przyniosłoby zgubę całemu wojsku, osłabiłoby ręce żołnierzy. W umysłach ich zrodziłoby się pytanie: czy nie ma lepszej drogi, lepszego wyjścia? Gdyby nawet było jakieś lepsze wyjście, rozkazy muszą być wykonane, w przeciwnym razie doprowadziłoby to do rozbicia całej armii i do klęski. Zwłoka może spowodować stratę, a nie zwycięstwo. Ew 415.3

Każdy dobry żołnierz okazuje natychmiastowe posłuszeństwo swemu dowodcy. Wola przełożonego staje się wolą żołnierza. Czasem żołnierz może się dziwić, że wydano taki, a nie inny rozkaz, ale nie wolno mu go nie wykonać dla zgłębienia racji otrzymanego rozkazu. Gdy rozkaz wodza nie godzi się z pojęciem żołnierza, nie wolno mu się wahać ani narzekać, że nie widzi sensu w tym rozkazie. Nie może usprawiedliwić się z niewykonania zadania. Tacy żołnierze nie nadawaliby się do prowadzenia walki o ziemskie sprawy, a tym bardziej by nie mogli być przyjęci do służby w armii Chrystusa. Gdy Chrystus wydaje rozkaz, Jego żołnierze muszą słuchać Go bez wahania. Muszą być wiernymi żołnierzami, gdyż w przeciwnym razie nie przyjmie ich do swojej służby. Każdej duszy dano swobodę wyboru, ale z chwilą gdy człowiek zaciągnął się do służby, musi w obliczu życia czy śmierci być twardy jak stal. — Manuscript 7a, 1900. Ew 415.4

Potrzebne są zdyscyplinowane i zorganizowane umysły — Nauczający Słowa nie powinien stronić od dyscypliny umysłowej. Każdy pracownik czy zespół pracowników powinien przez wytrwałe wysiłki wypracować sobie takie reguły i zarządzenia, które doprowadzą do wyrobienia u pracowników właściwych zwyczajów myślenia i działania. Takie ćwiczenie potrzebne jest nie tylko młodym, ale i starszym pracownikom i to po to, aby praca ich wolna była od błędów, a ich kazania brzmiały czysto, były dokładne i miały moc przekonywania. Ew 415.5

Umysły niektórych pracowników są bardziej podobne do starego sklepu z osobliwościami niż do czegoś porządnego. W ich umysłach leży stos rozmaitych odcinków prawdy, ale nie wiedzą, jak przedstawić całą prawdę w sposób jasny i zwięzły. Umiejętność połączenia wszystkich tych odcinków w jedną całość dopiero nadaje pracownikowi właściwą wartość. Każda idea i każde twierdzenie powinny być tak ściśle z sobą połączone, jak ściśle połączone są ogniwa łańcucha. Gdy kaznodzieja rzuca przed ludzi masę słów, zagadnień i problemów oczekując, że ludzie wszystko to sobie sami uporządkują i zrozumieją, praca jego mija się z celem, ponieważ niewielu znajdzie się takich, którzy zechcą to uczynić. — The Review and Herald, 6 kwiecień 1886. Ew 416.1

Systematyczna praca przynosi sukcesy — Są młodzi mężczyżni i młode kobiety, którzy nie mają żadnej systematyczności w pracy. Chociaż są zawsze zajęci, mogą się wykazać tylko niewielkimi zdobyczami w swej działalności. Mają błędne wyobrażenie o pracy i sądzą, że ciężko pracują; wystarczyłoby, gdyby tylko pracowali systematycznie i rozumnie wykonywali swoje obowiązki, a osiągnęliby o wiele więcej i w dodatku w krótszym czasie. Zajmując się różnymi, mniej ważnymi kwestiami, są zabiegani, zmęczeni i roztargnieni, a przecież powołano ich do obowiązków o bardziej zasadniczym znaczeniu. Pracownicy ci zawsze coś robią i myślą, że bardzo ciężko pracują, w rzeczywistości te ich wysiłki i poczynania niewielkie przynoszą rezultaty. — The Youth's Instructor, 31 sierpień 1893. Ew 416.2

Systematyczność i punktualność oszczędzają czas — Muszą znaleźć się ludzie, którzy przystąpią do pracy w sposób właściwy, uchwycą się jej i będą ją umacniać oraz zdecydowanie poszerzać. Wszystko musi być realizowane zgodnie z planem i w sposób systematyczny. Swoje święte Dzieło Bóg powierzył ludziom i prosi, aby ludzie wykonali je jak najstaranniej. We wszystkich sprawach Dzieła zasadnicze znaczenie ma właściwie pojęta regularność i systematyczność. Nigdy nie spóźniaj się na umówione spotkanie. Nie powinno się tracić czasu na zbędne rozmowy i rozmówki w żadnym wydziale i żadnym biurze. Dzieło Boże wymaga poświęcenia. W swoim życiu ludzie przykładają wagę do zbyt wielu spraw, często odkładają na jutro to, co wymaga zrobienia właśnie dzisiaj. Zbyt wiele czasu tracą na roztrząsanie rzeczy błahych i niepotrzebnych. Ew 416.3

Niektórzy pracownicy powinni wyrzec się stosowanych dotychczas metod pracy, powinni nauczyć się punktualności. Punktualność jest tak samo konieczna jak pilność. Jeżeli chcemy wykonać pracę według woli Bożej, musimy wykonać ją w sposób szybki, jednak nie bezmyślnie i niedbale. — Manuscript 24, 1887. Ew 416.4

Organizacja naszej codziennej pracy — Osobom, które nie przyswoiły sobie zwyczaju wykorzystywania i oszczędzania czasu należy przedstawić zasady, które ich zmuszą do regularnego i szybkiego działania. Jerzy Waszyngton był w stanie spełniać liczne obowiązki i zajmować się mnóstwem spraw, ponieważ bardzo dokładnie przestrzegał porządku i systematyczności. Każda sprawa opatrzona była datą i znajdowała się na właściwym miejscu. Nie trzeba było tracić czasu na szukanie zagubionych papierów, ani na doprowadzenie czegoś zaniedbanego do porządku. — Gospel Workers 227.178 (1880). Ew 417.1

Stosować inicjatywę własną — Gdy pracownik ma do wykonania określoną część pracy w winnicy Pańskiej, praca ta została mu powierzona przez Boga jako wiernemu pracownikowi, który ma współpracować w tej winnicy właśnie z Bogiem. Nie ma on czekać aż ktoś mu powie co ma robić, ale planuje swą pracę tak, aby mógł ją zawsze wykonać tam, gdzie będzie tego wymagała potrzeba. Bóg dał wam zdolność myślenia, abyście z tej zdolności korzystali. Należy starannie przestudiować braki wierzących i potrzeby niewierzących i wy, pracownicy, macie te potrzeby zaspokoić. Boga należy pytać o to, co trzeba czynić, nie zaś jakiegokolwiek człowieka. Pamiętajcie, że jesteście sługami Boga żywego, a nie sługami jakiegoś człowieka. Nie możecie wykonywać pracy Bożej, będąc odbiciem myśli innego człowieka i chodząc jego drogami; podlegli jesteście Bogu. — Letter 8, 1895. Ew 417.2

Punktualność i dokładność chronią przed chaosem — Wśród pracowników brak naturalnego zrozumienia potrzeby usprawnienia i pogłębienia pracy. Natomiast daje się zaobserwować chaotyczność, opieszałość i brak punktualności. Zadań nie wykonuje się w wyznaczonym czasie. W rezultacie powstają powikłania i trudności, które trudno jest zwyciężyć, gdy brak jedności w działaniu. Jeżeli tego stanu rzeczy nie uzdrowi się i nie naprawi, to okaże się, że tego rodzaju trudności będą w przyszłości jeszcze większe, ponieważ Dzieło Boże rozrośnie się, a potrzeba dokładnego zrozumienia spraw stanie się coraz to większa. Niefortunny nawyk zaniedbywania tej szczególnej pracy, którą należy koniecznie wykonać w określonym czasie, powiększa trudności wykonania jej dokładnie w czasie późniejszym bez pozostawienia czegoś niedokończonego i zaniedbanego. — Manuscript 24, 1887. Ew 417.3

Wstawanie z łóżka o właściwej porze — Niektórzy młodzi ludzie nie przestrzegają porządku i dyscypliny. Nie przestrzegają żadnej reguły i nie chcą wstawać z łóżka o określonej godzinie. Leżą po kilka godzin dłużej, mimo że nastał czas wstawania i wszyscy są już na nogach. Ew 417.4

Świecą lampy do północy, uzależniając swój tryb życia od światła sztucznego, które im zastępuje światło dzienne, świecące we właściwych godzinach. Postępując tak nie tylko marnują czas i tracą niejedną cenną okazję, ale przysparzają sobie dodatkowych kosztów. W każdym niemal takim przypadku słyszy się usprawiedliwienie: “Nie mogę uporać się z pracą, zawsze mam coś do zrobienia. Nie mogę kłaść się wcześnie do łóżka”. Zamiast budzić się rano wraz z całą przyrodą i wcześnie budzącymi się ptakami, to właśnie wtedy śpią najsmaczniej. Postępowaniem swoim naruszają naturalny porządek rzeczy, a zmarnowane w ten sposób godziny poranne odbijają się ujemnie na porządku całego dnia. Ew 418.1

Bóg nasz jest Bogiem porządku i ładu. Pragnie On, aby Jego dzieci wdrażały się do systematyczności, aby poddawały się Jego dyscyplinie. Czy by nie było wobec tego lepiej zaniechać nałogu zmieniania nocy w dzień, a wczesnych godzin porannych w noc? — The Youth's Instructor, 22 styczeń 1897. Ew 418.2

Korzyści, jakie daje koordynowanie spraw — Koordynowanie różnych spraw może wiele zdziałać na korzyść prawdy. Często z powodu zwłoki stracono zwycięstwo. W Dziele Bożym będą następować rozmaite kryzysy. Stanowcza i zdecydowana akcja, podjęta we właściwym czasie, przyniesie chwalebne triumfy, podczas gdy zwłoka i niedbałość przyniosą w rezultacie wiele porażek i znieważą Boga. — Testimonies for the Church III, 498 (1875). Ew 418.3

Korzyści z prowadzenia notatnika — Jeżeli młodzież będzie przestrzegać porządku i systematyczności, to odniesie korzyść na zdrowiu, wzmocni swego ducha, udoskonali pamięć i będzie miała dobre samopoczucie. Ew 418.4

Obowiązkiem nas wszystkich jest przestrzegać ścisłych zasad w naszych codziennych czynnościach. Chodzi tu, droga młodzieży, o wasze dobro fizyczne i moralne. Gdy rano wstajecie z łóżek, przemyślcie i rozważcie, na ile to jest możliwe, jakie zadania czekają was w ciągu dnia, jaką pracę musicie wykonać w danym dniu. Jeżeli to konieczne, miejcie pod ręką niewielki notatnik, do którego wpiszecie wszystko, co macie załatwić, zaznaczając jednocześnie czas potrzebny na wykonanie określonej pracy. — The Youth's Instructor, 28 styczeń 1897. Ew 418.5

Praca, która nie ogranicza się do pewnych godzin — W programie pracy kaznodziei Bożego nie może mieć zastosowania żaden system ośmiogodzinny. Kaznodzieja musi być gotowy służyć i pracować o każdej porze i każdej godzinie. — Gospel Workers 451 (1915). Ew 418.6

Wieczorna praca Zbawiciela — Przez cały dzień usługiwał Jezus tym, którzy do Niego przychodzili, wieczorem zaś poświęcał Swoją uwagę tym, którzy przez cały dzień musieli w trudzie i znoju pracować, zarabiać na skromne utrzymanie swych rodzin. — The Ministry of Healing 18 (1905). Ew 418.7

Gorliwa praca pomaga w wysłuchaniu modlitw — Nie tylko modlić się musimy o błogosławieństwa Boże, ale modlitwom naszym towarzyszyć musi pilna, dokładna i gorliwa praca. — Manuscript 25, 1895. Ew 419.1

Nie czekać na cuda — Na ogół Bóg nie dokonywa cudów, aby przysporzyć uznania prawdzie. Jeżeli rolnik zasieje ziarno, a nie uprawi gleby, to Bóg nie uczyni cudu, aby przeciwdziałać niewątpliwym następstwom tego zaniedbania. Rolnik ten zobaczy w czasie żniw, że jego pole niewiele zrodziło. Bóg pracuje według zasad, które objawił ludziom, a naszym zadaniem jest układać rozumne plany i posługiwać się tymi środkami, za pośrednictwem których Bóg może nam dać dobre rezultaty. Ew 419.2

Ci, którzy nie podejmują żadnego zdecydowanego wysiłku, lecz czekają po prostu na to, żeby Duch Święty skłonił ich do działania, zginą w ciemnościach. Tych, którzy czekają na cud, chcielibyśmy zapytać: które ze środków danych wam przez Boga i będących w zasięgu waszych możliwości zastosowaliście w pracy? Powinniśmy zapytać tych, którzy spodziewają się ujrzeć jakąś nadprzyrodzoną działalność i którzy mówią po prostu: “trzeba wierzyć, trzeba wierzyć”, czy jesteście posłuszni jasnemu rozkazaniu Bożemu? Bóg powiedział: “Będziesz czynił” i “Nie będziesz czynił”. Ew 419.3

Niech wszyscy przestudiują przypowieść o talentach i uświadomią sobie, że każdemu człowiekowi powierzył Bóg pewną pracę do wykonania, każdemu powierzył określony talent, aby każdy wykorzystując zdolności powiększał swoją wydajność w pracy. Nie wolno wam siedzieć bezczynnie nic nie robiąc w Dziele Bożym. — The Review and Herald, 28 wrzesień 1897. Ew 419.4

Nie bądźcie opieszali — Pracujcie nad tymi, którzy marnotrawią czas, życie, energię, wykonując zaledwie połowę tego, co mogliby uczynić dla dobra naszego Mistrza. Starajcie się o to, aby zdali sobie sprawę z ciążącej na nich odpowiedzialności. Módlcie się i napominajcie jedni drugich, a czyńcie to tym gorliwiej, im lepiej widzicie zbliżający się dzień. Niech brat mówi do brata, siostra niech mówi do siostry: “Chodźmy, współtowarzyszu pracy, pracujmy gorliwie, ponieważ zbliża się noc i żaden już człowiek nie będzie mógł pracować”. Niech nikt nie traci cennych minut na rozmowy, kiedy powinien pracować. Ew 419.5

Człowiek lubiący mówić powinien pamiętać, że jest czas, kiedy nie ma prawa mówić. Nie brak ludzi, którzy zatrzymują czas. Niech więc rozlegnie się głos wiernego i czujnego strażnika: “W pracy nie leniwi, duchem pałający, Panu służący”. Czy wykonujecie pracę dla Mistrza? Czy budujecie dom, w którym by Dzieło Jego mogło postępować naprzód? Zawrzyjcie wasze usta, nie zatrzymujcie innych przy pracy przez wasze rozmowy. Wiele osób traci czas, gdy pracują tylko językiem zamiast narzędziem. — Manuscript 42, 1901. Ew 419.6

Kaznodzieje nie powinni angażować się do spraw świeckich — Chciałabym powiedzieć braciom, że prowadzą pracę głównie wśród ludzi obcych. Ci, którzy są sprawnymi wykładowcami prawdy biblijnej, muszą stawać przed obliczem ludzi, którzy nie słyszeli jeszcze poselstwa przeznaczonego na czas obecny. Bracia, których nazwiska wymieniłam, mają do wykonania pracę na naszych zebraniach namiotowych, które zwoływać będziemy w wielkich miastach. Braciom tym grozi jednak niebezpieczeństwo, że sami zdyskwalifikują się w wykonywaniu prac powierzonych im przez Boga. Starszy brat...na pewno straci swoje kwalifikacje, jeżeli nie przestanie zajmować się pracą, której Bóg mu nie zlecił, a która wymaga skupienia uwagi na sprawach handlowych. Angażując się do spraw świeckich nie będzie w stanie wykonać tego, co Bóg mu wyznaczył. Głoszenie poselstwa Ewangelii powinno stać się dla niego światłem i życiem. — Manuscript 105, 1902. Ew 420.1

Z okiem utkwionym w chwalę Bożą — Szatan stale, regularnie i systematycznie zajmuje się udaremnieniem i hamowaniem Dzieła Bożego dążąc do zniszczenia ludzkości. Często bywa tak, że gdy w jakiejś miejscowości zainteresowanie prawdą osiąga swój punkt kulminacyjny, szatan podsuwa pracownikowi myśl, żeby wrócił do domu, gdyż tam zaistniały ważniejsze sprawy, które musi natychmiast załatwić. Pracownik, którego oko nie wpatruje się w chwałę Bożą, pozostawia wtedy pracę niedokończoną i spieszy do domu. Tam mogą go trzymać jakieś sprawy całymi dniami i tygodniami, a tymczasem rozpoczęta przez niego praca wystawiona jest na niebezpieczeństwo, upada, zamiera. Zapał stygnie i już więcej nie wraca się do tego dzieła. To budzi radość i zadowolenie w nieprzyjacielu. Gdy więc wróg stwierdzi, że udaje mu się odciągnąć pracownika od spraw wiecznych, a zwrócić ku sprawom doczesnym jako największej wagi, obarcza jego ręce pełnym naręczem kłopotów i trosk. Od razu zaczyna stwarzać trudności domowe, ażeby niepokoić i opanować umysł pracownika, by powstrzymać go całkowicie od wykonywania tej pracy... Ew 420.2

Błagam was, nie pozwólcie dać się oderwać od pola pracy w czasie, gdy dusze decydują się przyjąć lub odrzucić prawdę. Nie opuszczajcie tej pracy nawet gdyby ktoś zmarł w tym czasie w waszym domu. Chrystus powiedział: “Pójdź za mną, a niech umarli grzebią swoich umarłych”. Gdybyście mogli widzieć ważność tej pracy, tak jak mnie została ona przedstawiona, wówczas wielu by się podniosło ze swojej niemocy duchowej, a duchowo martwi ożyliby przez Jezusa Chrystusa... Ew 420.3

Jeżeli jako Jego pracownicy mocno opowiemy się po stronie Boga, jeżeli powiemy: Pan zlecił nam poselstwo, a my nie staniemy się wiernymi strażnikami dopóty, dopóki nie zajmiemy swych stanowisk, nie przystąpimy do wykonywania obowiązków i nie będziemy pracować mimo wszelkich trudności i ryzyka. Jeżeli to powiemy, to przekonamy się, że aniołowie Boga będą strzegli naszych domów w czasie naszej nieobecności i powiedzą szatanowi: “Idź precz”. — Historical Sketches of the Foreign Missions of the Seventh-day Adventists 127.128 (1886). Ew 421.1