Ewangelizacja

Poświęcony pracownik

Przykładem — Łukasz — W Dziele Bożym naszego czasu głoszenie Słowa Bożego i praca lekarska muszą być z sobą połączone. Ew 342.4

Łukasz nazwany został “lekarzem umiłowanym”. Paweł słyszał o jego biegłości jako lekarza i widział w nim człowieka, któremu Bóg powierzył szczególną pracę. Ze Swej strony zapewnił Łukaszowi współpracę. Po jakimś czasie pozostawił go w Filippi. Tutaj Łukasz pracował przez kilka lat, pełniąc podwójną służbę: lekarza i kaznodziei Ewangelii. Ew 342.5

Był to rzeczywiście lekarz-misjonarz. Łukasz wykonał swoją część pracy, potem prosił Boga, aby Bóg Swej uzdrawiającej mocy udzielił cierpiącemu i udręczonemu. Biegłość Łukasza otwierała drogę poselstwu Ewangelii i pozwalała apostołowi znaleźć dostęp do serc ludzkich. Otwierała przed nim wiele drzwi, dając mu sposobność głosić Ewangelię wśród pogan... Ew 343.1

Zgodnie z planem Bożym mamy pracować tak, jak pracowali uczniowie Chrystusa. Współdziałając z boskim Lekarzem możemy wiele dobrego uczynić na świecie. Ewangelia jest jedynym lekarstwem na grzech. Jako świadkowie Chrystusa musimy świadczyć o jej mocy. Ew 343.2

Zadaniem naszym jest doprowadzić cierpiących do Zbawiciela. Jego przekształcająca moc i łaska pozyska wiele dusz dla prawdy. Jego uzdrawiająca siła, połączona z poselstwem Ewangelii, przyniesie nieoczekiwany sukces. Duch Święty będzie pracować nad sercami ludzkimi, a my ujrzymy zbawienie Boże. Leczenie chorych jest w pewnym stopniu naszą szczególną pracą. Ew 343.3

Czas nie spowodował żadnych zmian w stosunku do obietnic Chrystusa. Jest On z nami i dziś, tak jak był z uczniami, i będzie z nami “aż do końca”. Chrystus zarządził, by Jego naśladowcy głosili Ewangelię na mocy autorytetu swego wielkiego Nauczyciela. — Letter 134, 1903. Ew 343.4

Publiczne odczyty — Ten, kto jest nauczycielem Ewangelii, może wykonywać pracę, której wynikiem będzie zbawienie dusz. Stosowanie wyraźnie brzmiących, mocnych słów w zakresie nauczania religijnego, wsparte dobitnym “Tak mówi Pan” będzie wywierać na ludzi zbawienny wpływ. Pracownik może tak postępować, że ludzie sami będą go prosić, aby im mówił o prawdzie. Jako nauczyciel może czuwać i wykorzystywać każdą sposobność, aby zapewnić Słowu Bożemu swobodne rozpowszechnienie.. — Letter 4, 1910. Ew 343.5

Okazje i sposobności — Wszędzie tam, gdzie niesiemy prawdę, należy od samego początku podejmować żarliwe wysiłki — głosić Ewangelię i leczyć chorych. Praca ta, wykonywana wiernie, pozyska dla zboru wiele dusz, które pragną zbawienia. Ew 343.6

Ci, którzy odwiedzają ludzi, znajdą sposobność do różnego rodzaju usług. Powinni modlić się za chorymi i czynić wszystko co mogą, aby ulżyć cierpieniom chorych. Mają pracować wśród ubogich, uciśnionych i ludzi niskiego stanu. Powinniśmy modlić się wraz z ludźmi bezradnymi, którym brakuje siły woli, aby móc opanować swój wynaturzony apetyt i poniżające pożądliwości ciała. Żarliwy i wytrwały wysiłek stale musi być podejmowany, aby przynieść zbawienie tym, którzy zainteresowali się prawdą. Do wielu ludzi można dotrzeć stosując jedynie taktykę bezinteresownej życzliwości i uprzejmości. Trzeba ulżyć w pierwszej kolejności ich cierpieniom fizycznym. Gdy przekonają się o pełnej poświęcenia miłości, łatwiej im będzie uwierzyć w miłość Chrystusa. Ew 343.7

Najlepiej kwalifikowanymi pracownikami, zdolnymi do takiej pracy, są pielęgniarki i pielęgniarze. Ale i inni powinni współdziałać z nimi w tej dziedzinie. Ci inni, jakkolwiek nie posiadają specjalnego przygotowania do pracy pielęgniarskiej, mogą nauczyć się od swych współpracowników najlepszego sposobu jej wykonywania. — Testimonies for the Church IV, 83.84 (1900). Ew 344.1

Nasi lekarze i kaznodzieja wykonują jedną i tę samą pracę. Powinii pracować z sobą w całkowitej harmonii. Mają radzić się wzajemnie. Przez swoją zgodność w pracy świadczyć będą o tym, że Bóg posłał na świat Syna Swego jednorodzonego, aby zbawić wszystkich, którzy weń wierzą jako w swego osobistego Zbawiciela. — Manuscript 79, 1900. Ew 344.2

Służba lekarza-misjonarza — Działalność lekarza-misjonarza nosi charakter pracy duchowej. Obejmuje ona modlitwę i wkładanie rąk. Dlatego powinien być tak samo odłączony dla swej pracy jak odłącza się kaznodzieję Ewangelii. Ci lekarze, którzy zostali wybrani i skierowani do pracy w charakterze misjonarzy powinni zostać ordynowani. Umocni ich to i zachowa przed pokusą porzucenia pracy w sanatorium i podjęcie praktyki prywatnej. Żaden egoistyczny motyw nie powinien oderwać pracownika od trwania na posterunku i wykonywania swoich obowiązków. Żyjemy w czasach charakteryzujących się uroczystą odpowiedzialnością, w czasach, w których trzeba sprawować Dzieło Boże. Szukajmy przeto Pana pilnie, wytrwale i z całym zrozumieniem. — Manuscript 5, 1903. Ew 344.3