Ewangelizacja

Ewangelizacja w miastach

Z miasta do miasta, z miejscowości do miejscowości — Wszystkim ludziom, bogatym i ubogim, wolnym i zniewolonym, Chrystus, poseł przymierza, przyniósł wieść o zbawieniu. Z jakim podziwem spoglądano na Niego. Z bliska i z daleko przychodzili ludzie, aby ich uzdrowił, a on uzdrawiał wszystkich. Wieść o Nim jako o Wielkim Lekarzu niosła się szeroko po całej Palestynie, od Jerozolimy aż po Syrię. Do miejsc, przez które — jak sądzono — będzie On przechodzić, docierali chorzy, by wzywać Jego pomocy. On zaś uzdrawiał wszystkich i uwalniał od chorób. Przychodzili do Niego również bogaci, aby z trwogą słuchać Jego słów i odczuć dotyk dłoni Chrystusa. I chodził Jezus od miasta do miasta, z jednej miejscowości do drugiej głosząc Ewangelię i uzdrawiając chorych — Król chwały noszący brzemię człowieczeństwa. — The Review and Herald, 23 lipiec 1914. Ew 335.2

Wezwanie Boże dzisiaj — Bóg powołuje dzisiaj nie tylko kaznodziejów, ale również lekarzy, pielęgniarki, ewangelistów, pracowników biblijnych oraz innych uświęconych ludzi, obdarzonych różnorakimi talentami, którzy posiadają znajomość Słowa Bożego i znają moc Jego łaski, aby rozważyli potrzebę tych miast, do których nie dotarło jeszcze poselstwo prawdy. Czas gwaltownie mija, a wiele jeszcze zostało do zrobienia. Każdy moment musi być wykorzystany, aby prowadzona przez nas praca mogła się właściwie rozwijać. — The Acts of the Apostles 158.159 (1913). Ew 335.3

Drzwi do domów miejskich — Poselstwo zdrowia stanowi drzwi, przez które prawda ma znaleźć dostęp do wielu domów. W każdym mieście znajdą się tacy, którzy docenią prawdy zawarte w poselstwie trzeciego anioła. — Counsels on Health 556 (1906). Ew 336.1

Wysiłki podejmowane w każdym mieście — Głoszenie zasad prowadzenia zdrowego sposobu życia jest częścią tej pracy, jaka ma być wykonana w miastach. Głos poselstwa trzeciego anioła musi zabrzmieć z całą mocą. Niechaj nauki reformy zdrowotnej będą głoszone podczas każdej ewangelizacji, jaką podejmujemy, aby światło prawdy dotarło do ludzi. Wybrać należy takich pracowników, którzy posiadają kwalifikacje do nauczania prawdy rozumnie, w prosty i jasny sposób. — Medical Ministry 304 (1910). Ew 336.2

Daleko poza pracą — Znajdujemy się bardzo daleko w tyle i nie wykonaliśmy jeszcze tej pracy, jaką powinniśmy byli wykonać w tych tak długo zaniedbanych miastach. Obecnie praca ta będzie trudniejsza niż przed kilku laty. A jeżeli podejmiemy tę działalność w Imię Pańskie, to wszelkie przeszkody zostaną przełamane i naszym udziałem staną się zwycięstwa. Ew 336.3

Potrzebni są w tej pracy lekarze i kaznodzieje Ewangelii. Musimy wzmóc nasze prośby do Pana i oczyścić co tylko zdołamy najlepszego, nacierając z całą energią, ze wszystkich naszych sił, aby znaleźć dostęp do wielkich miast. Gdybyśmy w przeszłości prowadzili naszą działalność zgodnie z planami Bożymi, wiele by świateł jaśniało wszędzie tam, gdzie ich dzisiaj brakuje. — Medical Ministry 301.302 (1909). Ew 336.4

Poselstwo zdrowia i wstrzemięźliwości — Wielkie i doniosłe dzieło ma być przeprowadzone w celu zwrócenia uwagi ludzi na zasady reformy zdrowotnej. Trzeba zwoływać publiczne zebrania, na których słuchaczom powinny być przedstawione zasady zdrowia. Trzeba zakładać szkoły, w których by ludzie zainteresowani mogli praktycznie zapoznać się z zestawem zdrowych pokarmów, a także jak można sporządzać zdrowe i smaczne posiłki, nie używając mięsa, i napoje, nie używając herbaty i kawy. Ze wszystkich sił i z mocą Ducha Świętego podkreślajcie ważność wstrzemięźliwości. Starajcie się wykazać konieczność stosowania całkowitej abstynencji, jeśli chodzi o trunki alkoholowe i wszelkie napoje podniecające. Pokazujcie ludziom to potworne zło, jakie wyrządzają w organiźmie ludzkim tytoń i alkohol. Mówcie ludziom o metodach leczenia schorzeń na tym tle. Prowadźcie rozmowy, które oświecą waszych słuchaczy. Bóg jest łaskawy i miłosierny dla grzesznych ludzi; tego rodzaju praca da wam sposobność wyjaśnić im, czym jest w rzeczywistości reforma zdrowotna. — Letter 343, 1904. Ew 336.5

Zakładanie ośrodków poselstwa — Pragnieniem Pana jest, aby w wielu miejscowościach wznowić nasze wysiłki i zakładać małe ośrodki poselstwa. Należy wykonać pracę, która otworzy drogę krzewieniu prawdy i przyczyni się do wzrostu wiary... Ew 337.1

Wiele jest miejscowości, które muszą być opracowane, dlatego nie należy podejmować zbyt wiele przedsięwzięć dla kilku uprzywilejowanych. Pan pouczył mnie, że nie mamy zakładać wiele dużych ośrodków, które będą rozwijać i przyspieszać postęp Dzieła. Gdy słudzy Boga wykonywać będą wiernie i rzetelnie swą pracę, sam Bóg otworzy drogę do założenia takich ośrodków w wielu miejscowościach. Ew 337.2

Dzieło Boże musi się rozwijać, musi iść naprzód i głównymi szlakami, i opłotkami. Niestety nie rozwijamy działalności zgodnie z najlepszymi planami. Musimy tak dysponować pracownikami i naszymi siłami, aby móc pracować na coraz to nowych terenach. — Letter 30, 1911. Ew 337.3

W wielu krajach — Prawą ręką Ewangelii jest lecznictwo. Jest ono niezbędne w rozwoju Dzieła Bożego. W miarę tego, jak za pośrednictwem poselstwa ludzie poznawają ważność prowadzenia właściwego sposobu życia i przestrzegania zasad zdrowotnych, zbawcza moc prawdy będzie coraz lepiej poznawana. Pracownicy, przeszkoleni i przygotowani do wykonywania takiej pracy, powinni dotrzeć do każdego miasta. Boże metody niesienia pomocy chorym otworzą drzwi prawdzie na czas obecny. W wielu krajach musi być rozpowszechniona literatura na tematy zdrowia. Nasi lekarze w Europie i innych krajach powinni zdać sobie sprawę z konieczności pouczania o sposobie zachowania zdrowia, które to pouczenie osoby odpowiednio do tego przygotowane przekazywałyby ludziom. — Testimonies for the Church VIII, 59 (1852). Ew 337.4

Nasze sanatoria — Głoszenie Ewangelii oznacza o wiele więcej niż to sobie wyobraża wielu ludzi. Pokazano mi, że sanatoria nasze są najskuteczniejszym środkiem szerzenia poselstwa ewangelijnego. — Manuscript 5, 1958. Ew 337.5

Przywróćcie człowiekowi zdrowie — Różni ludzie w różny sposób zainteresują się Ewangelią. Bóg pouczył nas, że mamy pracować w taki sposób, abyśmy byli w stanie dotrzeć do wszystkich warstw społeczeństwa. Poselstwo musi być zaniesione całemu światu. Sanatoria nasze mają dopomóc w przysparzaniu ludziom dobra. Nie należy zakładać wielkich instytucji w kilku miejscowościach, ponieważ postępując w ten sposób nie będziemy w stanie przekazać pacjentom tych poselstw, które leczą duszę człowieka; należy zakładać małe sanatoria w wielu miejscowościach. — Medical Ministry 327 (1905). Ew 337.6

Uczynić Ewangelię interesującą — Wszyscy, którzy pracują w naszych sanatoriach, muszą być jednocześnie wychowawcami. Za pomocą miłych, uprzejmie wypowiadanych słów i takich samych czynów powinni uczynić Ewangelię czymś bardzo przyjemnym. Jako naśladowcy Chrystusa powinni starać się nadać wyznawanej przez siebie religii walor jak najkorzystniejszego oddziaływania i natchnąć wszystkich szlachetnymi myślami. Wywieranie takiego wpływu będzie dla wielu miało znaczenie w życiu doczesnym i wiecznym. Ew 338.1

W dziele niesienia pomocy innym możemy odnieść najcenniejsze zwycięstwa. Powinniśmy oddać się tej pracy bez reszty, działając z niestrudzonym zapałem, całą uczciwością, samozaparciem oraz wytrwałością, i nieść pomoc tym, którym trzeba pomóc w ich rozwoju. Miłe, uprzejme, pełne zachęty słowa działają cuda. Wielu jest takich, którzy dzięki wytrwałemu, życzliwemu wysiłkowi z naszej strony, wysiłkowi, któremu nie będzie towarzyszyło wyszukiwanie błędów i uchybień u ludzi, będą chcieli udoskonalić swoje życie. Im mniej będziemy krytykować innych, tym większy będzie nasz wpływ w kierunku dobra. Częste napomnienia i strofowania wyrządzają wielu ludziom więcej zła niż, dobra. Niechaj uprzejmość Chrystusa stanie się udziałem nas wszystkich. — Medical Ministry 208 (1905). Ew 338.2

Wielki cel — Nawrócenie dusz jest tym wielkim celem, który powinien przyświecać wszystkim naszym instytucjom. Właśnie w tym celu zostały one utworzone. Trzeba, aby chorzy i cierpiący, którzy przychodzą do naszych sanatoriów, zetknęli się z poselstwem Ewangelii. Jakże cenne okazje i sposobności rozsiewania nasienia prawdy nadarzają się tam! — Letter 213, 1902. Ew 338.3

Rozumne głoszenie poselstwa — Niechże w naszych instytucjach zapanuje taka atmosfera, aby wszyscy mężczyźni i wszystkie kobiety przybywające do naszych sanatoriów, by wyleczyć się z chorób, zrozumieli, że ich schorzałe dusze potrzebują również uzdrowienia... Ew 338.4

W pokoju pacjentów oraz wszędzie tam, gdzie chorzy mają łatwy dostęp, powinny znaleźć się publikacje zawierające drogocenne prawdy. W każdym z naszych sanatoriów powinna znajdować się czytelnia i biblioteka, zaopatrzone w książki zawierające światło Ewangelii. Należy wszystko planować rozumnie, aby pacjenci mieli stały dostęp do literatury zawierającej światło prawdy przeznaczonej na czas obecny... Ew 338.5

Niech nasze sanatoria staną się tym, czym się stać powinny, tj. domami, w których uzdrawia się także dusze schorzałe na skutek grzechu, a stanie się to wówczas, gdy pracownicy utrzymywać będą żywą łączność z Wielkim Lekarzem. — Manuscript 5, 1908. Ew 338.6

Pracownicy mogą udzielać pomocy duchowej — We wszystkich naszych sanatoriach na całym świecie potrzebni są rzetelnie nawróceni ludzie, Oraz rozumni pracownicy — mężczyźni i kobiety — którzy nie będą narzucać choremu swoich osobistych poglądów, ale będą mu przedstawiać prawdy Słowa Bożego w taki sposób, że przyniosą choremu ulgę, pociechę i staną się błogosławieństwem dla niego. Ew 338.7

Niechaj odbywające się codziennie nabożeństwa będą krótkie, lecz o charakterze wychowawczym. Przedstawiajcie słuchaczom Biblię i jej Autora, Boga niebios i ziemi, oraz Chrystusa Syna Bożego, wielki dar Boga dla świata. Mówcie ludziom o tym, że Zbawiciel przyszedł na ziemię, aby objawić ludziom miłość Bożą. Tłumaczcie im, jaką wielką ofiarę poniósł Chrystus przychodząc na ziemię, żyjąc i umierając dla dobra ludzi. Niechaj stanie im się znaną ta prawda, że przez wiarę w Chrystusa każda grzeszna istota ludzka może stać się uczestnikiem natury Bożej. Niechaj nauczą się współpracować z Bogiem w dziele zbawienia. — Medical Ministry 208 (1909). Ew 339.1

Usuwanie uprzedzeń — Nie należy w naszych sanatoriach podawać pouczeń w formie jakichś praw, którym trzeba okazać bezwzględne posłuszeństwo. Zasada brzmi: “Wszystko, co można zrobić, należy uczynić, aby przyprowadzić chorego i cierpiącego do poznania prawdy oraz sprawiedliwości Bożej. Ewangelizacja stanowi jeden ze sposobów realizowania tego postulatu. Nie wiemy, ile uprzedzeń zostaje usuniętych, gdy ludzie wchodzą w kontakt z pracownikami Ewangelii. Gdy starają się oni nieść cierpiącym taką pomoc, jaką niósł Chrystus podczas swego pobytu na ziemi, prawda przeznaczona na czas obecny znajdzie dostęp do umysłów i serc”... Ew 339.2

Wieczorne nabożeństwo w naszych sanatoriach powinno się prowadzić w taki sposób, aby dać ludziom sposobność do zadawania pytań. — Letter 213, 1902. Ew 339.3

Kwestia doktryn — Poczekalnia i świetlica sanatorium, gdzie zbierają się pacjenci, nie jest właściwym miejscem do prowadzenia rozmów na tematy dotyczące właściwego sposobu życia. Niechaj nasz sposób życia wzbudza zaufanie i wywołuje pragnienie poznania, dlaczego wierzymy tak, a nie inaczej. Zaproście potem tych, którzy was o to pytają, aby odwiedzili nabożeństwo sobotnie. — Manuscript 53, 1899. Ew 339.4

Roztropne powstrzymywanie się — W sanatoriach macie do wykonania bardzo ważną pracą. Lecząc chorych nie róbcie wrażenia, że zależy wam bardzo na tym, aby zrozumieli i przyjęli prawdę. Konieczna jest roztropna powściągliwość. W niektórych przypadkach słowa, które by mogły wydać się właściwe, wyrządzą poważną szkodę i zamkną drzwi serca, które by mogły stać otworem. Ew 339.5

Okazujcie serdeczną miłość i praktykujcie rozumną powściągliwość. Jeżeli znajdziecie jakąś dobrą sposobność do posłużenia się ciętym argumentem, lepiej będzie powściągnąć się od tego. Nie podawajcie przy wszystkich okazjach najsilniejszych dowodów i argumentów, jakie tylko znacie. Ew 339.6

Proste Słowo Boże posiada wielką moc przekonywania o prawdzie. Niech więc Słowo Boże mówi samo za siebie i wykona swoją pracę. W pracy ewangelizacyjnej trzeba zawsze stosować umiejętność i wstrzemięźliwość. Nie forsujcie drastycznych punktów wiary. Czekajcie, aż padną pytania. Niechaj wasz przykład, wasze postępowanie naucza ludzi. Niechaj wasza praca i wasza mowa wykażną, że wierzycie Słowom żywego Nauczyciela.. — Letter 308, 1906. Ew 340.1

Umiejętne i taktowne podejście — W naszych instytucjach ma być głoszona żywa prawda Boża. Nie znaczy to, że któryś z pracowników musi głosić tę prawdę każdemu. Nie o taki sposób postępowania chodzi. O prawdzie można świadczyć nie głosząc jej. Pracownicy nie mają przychodzić do ludzi i mówić, dopóki pacjenci nie zapragną sami tego usłyszeć, dopóki nie pozbędą się uprzedzeń i nie zmiękczą serc... Ew 340.2

Postępujcie tak, aby ludzie przekonali się, że Adwentyści Dnia Siódmego posiadają zdrowy rozsądek. Pracujcie tak, aby odczuli, że nasza instytucja jest miejscem wypoczynku. Prawda biblijna powinna być przedstawiona ludziom w całości, jednak niektórych punktów tej prawdy nie należy głosić wszystkim obecnym... Jeżeli zadadzą oni jakieś pytanie, wówczas powiedzcie im, dlaczego tak wierzycie. W ten sposób świecić będzie wasze światło. Ew 340.3

Można prosić, aby przychodzono na nasze nabożeństwa, ale nie można zmuszać nikogo do przyjęcia prawdy. Gdy pacjenci opuszczą sanatorium wydadzą świadectwo, że pracownicy sanatorium nikomu nie narzucają swojej wiary. Ew 340.4

Niemożliwe będzie to, aby ludzie nie zainteresowali się naszym wyznaniem, sa bowiem tacy, którzy łakną i pragną prawdy. I tacy właśnie znajdą ją.. — Manuscript 111, 1899. Ew 340.5

Świadectwo godne życia chrześcijańskiego — Święte prawdy, w które wierzymy i które stosujemy w życiu, nie mają być głoszone sposobem zmuszającym do ich przyjęcia w duchu Mistrza. Duch Święty dotrze do szlachetnych umysłów i do ludzi dobrego ducha. We wszystkich naszych instytucjach powinni być zatrudnieni tacy mężowie, którzy rozumieją naukę prawdy i są w stanie przedstawić ją tak piórem jak słowem. Wejdą oni w kontakt z ludźmi myślącymi i będą wstawiać się za nimi do Ojca niebieskiego, tak jak wstawia się ojciec za swym jedynym synem. Nie powinniśmy, mówi Bóg, obdarzać odpowiedzialnymi funkcjami ludzi nie posiadających odpowiedniego doświadczenia i nie mających głębokiego zrozumienia prawd biblijnych. Ew 340.6

Wielu ludzi uważa, że postawa i prezentacja odgrywają wielką rolę w docieraniu do wyższych grup społecznych. Tak rozumujący ludzie popełniają błąd. Dobry wygląd odgrywa oczywiście poważną rolę i wywiera wrażenie na ludzi, ale dobremu wyglądowi musi towarzyszyć pobożność. Niechaj będzie widoczne, że pracownicy są złączeni z Bogiem i niebem. Nie należy dążyć do zdobywania uznania świata, by w ten sposób uzyskać rozgłos i większy wpływ w dniach ostatecznych. Zgodność i stanowczość stanowią prawdziwy klejnot. Nasza wiara, nasz ubiór, nasze zachowanie muszą być w harmonii z charakterem wykonywanej przez nas pracy, która polega na reprezentowaniu i głoszeniu najbardziej uroczystego poselstwa, jakie kiedykolwiek dane było temu światu. Ew 340.7

Zadaniem naszym jest pozyskać ludzi do prawdy. Mamy pozyskiwać ludzi do prawdy przez głoszenie Ewangelii, przykład własnego życia i naszą pobożność. Prawda we wszystkich swoich przejawach powinna być widoczna w uczynkach wypływających z głębokiej wiary. Wartość naszej wiary wykazujemy w czynach. Bóg może i będzie oddziaływał na ludzi poprzez intensywność cechującą naszą żarliwość. Nasz ubiór, sposób zachowania, prowadzenie rozmów i wzrastające doświadczenia w sprawach duchowych mają wykazać, że wielkie zasady prawdy, które dzierżymy w swych rękach, są dla nas rzeczywistością. W ten sposób prawda, jako wielka całość, oddziaływać będzie na ludzi i narzucać swe rozkazy intelektowi. Prawda biblijna stanie się autorytetem dla sumienia, miłością i życiem dla duszy. — Letter 121, 1900. Ew 341.1

Nie słowa, ale czyny — Zapoznając ludzi z wyznaniem naszej wiary nie wolno nic czynić takiego, co by ukrywało naszą wiarę, albo wysuwało na czołowe miejsce. Do instytucji przybywać będą osoby podatne na wpływ prawdy. Jeżeli ludzie ci będą zadawać pytania na temat naszej wiary, rzeczą właściwą będzie formułować to, w co wierzymy, w sposób jasny i prosty. Praktykowana i realizowana pobożność daje moc prawdziwemu wyznawcy do odpowiedniego postępowania i wywierania wpływu w kierunku dobra i sprawiedliwości. Ew 341.2

Postępowanie nasze w tej kwestii powinny charakteryzować rozwaga i umiar. Są osoby, które uważają za swój obowiązek wypowiadać się swobodnie na temat tych punktów wiary, co do których panuje rozbieżność zdań, a więc w kwestiach, które mogą wzbudzić opór i zapalczywość ludzi. Taki jeden przedwczesny, nierozsądny wysiłek może zamknąć uszy tych ludzi, którzy by w innym przypadku wysłuchali cierpliwie nauk prawdy i oto teraz wpływ ich na innych, dotyczący sprawy Bożej, będzie ujemny. W ten sposób zakorzenia się w wielu wrogość i zaciętość, czym kalają swoje dusze. Wskutek braku umiaru i rozwagi jednego człowieka, uszy i serca wielu ludzi mogą zamknąć się na głos prawdy. Ew 341.3

Faktem znanym wszystkim jest, że gorliwi wyznawcy religii z różnych kościołów okazywali mało szacunku ludziom, którzy różnili się od nich wierzeniami religijnymi. Wiedząc o tym ludzie przypuszczają że z takim samym brakiem rozsądku i z takim samym duchem zetkną się ze strony Adwentystów Dnia Siódmego. Dlatego też nie zapewnią szacunku ani kosztowne domy, ani bogato zdobione meble, ani obrazy. Ludzie pragną i potrzebują tego, czego nie posiadają. Ale osoby należące do jednej grupy są ściśle z sobą związane; jeden uzależniony jest od drugiego i ciężko jest znaleźć do nich dostęp. Z tego też powodu wielu z nich ginie w grzechach tęskniąc za czymś, co by przyniosło im spokój, odpoczynek i pogodę umysłu. Ludzie ci potrzebują Jezusa, który jest światłem sprawiedliwości. Istnieje pewien bieg pracy, wykonywanej określonym sposobem, dlatego ta wielka grupa ludzi jest trudno osiągalna. Ew 342.1

Ludzie zamożni pozostawieni samym sobie, w stosunku do których nie podejmuje się żadnych wysiłków, aby ich ratować, coraz bardziej toną w swych własnych ideach. Wskutek swego biegu myśli i wzajemnego obcowania tracą z oczu życie wieczne. Stają się coraz dumniejsi, coraz samolubniejsi, coraz bardziej zatwardziali, niewzruszeni i podejrzewają, że każdy chce od nich wyciągnąć pieniądze, tymczasem ubodzy zazdroszczą bogatym, nad którymi raczej trzeba się litować, a nie zazdrościć im. Wszystkich tych ludzi przyprowadźcie do zbawiennej prawdy, a budowa królestwa Bożego będzie się rozwijać z o wiele lepszym rezultatem niż dotychczas. Dlatego też z góry przywdziewają zbroję i szykują się do odparcia wszystkiego, co nie jest zgodne z ich poglądami. — Manuscript 66, 1894. Ew 342.2

W minionych czasach niektórzy pracownicy naszych sanatoriów uważali za swój obowiązek mówić wszystkim i na każdym miejscu o świętowaniu soboty. Przekonywano o tym z całą żarliwością i wytrwałością. Takim osobom aniołowie Boga mogliby rzec: “Nie słowem, a czynem”. Zgodność, pogoda ducha, uprzejmość i życzliwość usuną uprzedzenia i otworzą serca na przyjęcie prawdy. Nieliczni tylko pojmują moc takiego cennego wpływu. — Manuscript 53, 1899. Ew 342.3