Słudzy ewangelii

Odpuszczenie grzechów

“Którymkolwiek grzechy odpuścicie, rzekł Chrystus, są im odpuszczone, a którymkolwiek zatrzymacie, są zatrzymane”. Tym oświadczeniem Chrystus nie upoważnia nikogo do osądzania innych. W Kazaniu na Górze zabronił tego. Jest to przywilej Boga. Kościół jednak, jako zorganizowaną jednostkę, obarcza odpowiedzialnością za poszczególnych członków. Kościół ma obowiązek napominać, pouczać, i o ile to możliwe, podźwignąć tych, którzy popadają w grzech. “Karć, grom, napominaj — mówi Pan — z wszelką cierpliwością i pouczaniem”. 2 Tymoteusza 4,2. SE 331.4

Postępuj z grzesznikiem konsekwentnie. Ostrzegaj każdą duszę, która jest w niebezpieczeństwie i nie opuszczaj tych, którzy zwodzą samych siebie. Nazywaj grzech po imieniu i mów, co Bóg powiedział o kłamstwie, przestępowaniu przykazania o sabacie, kradzieży, bałwochwalstwie i wszelkich innych złych rzeczach. “Ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą”. Galacjan 5,21. Jeżeli będą trwać w grzechu, sąd, który wygłosiliście ze Słowa Bożego, jest nad nimi wypowiedziany i w niebie. Wybierając grzech, tracą Chrystusa. Kościół musi pokazać, że nie aprobuje ich postępków, ponieważ by sam znieważył Boga. Musi powiedzieć o grzechu to, co mówi o nim sam Pan, musi z nim postępować tak, jak On nakazał, a wtedy jego działanie zatwierdzą niebiosa. Tak więc ten, kto lekceważy autorytet Kościoła, lekceważy autorytet samego Chrystusa. SE 332.1

Ta sprawa ma jednak i swoją jaśniejszą stronę. “Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone” — niech to będzie przede wszystkim brane pod uwagę. W pracy nad błądzącymi niech wszyscy mają wzrok skierowany na Chrystusa. Niech pasterze z miłością troszczą się o stado z Pańskiej owczarni. Niech tym, którzy zbłądzili, mówią o przebaczającej łasce Zbawiciela. Niech zachęcą grzeszników, aby okazali skruchę i uwierzyli w Tego, który może przebaczyć. Niech im powiedzą, opierając się na autorytecie Słowa Bożego: “Jeśli wyznajemy grzechy swoje, wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości”. 1 Jana 1,9. Niech wszyscy, którzy okazali skruchę, mają pewność, że “zmiłuje się nad nami, zmyje nasze winy, wrzuci do głębin morskich wszystkie nasze grzechy”. Micheasza 7,19. SE 332.2

Niech skrucha okazana przez grzeszników zostanie przyjęta przez zbór z wdzięcznym sercem, aby człowiek żałujący za grzechy mógł być wyprowadzony z ciemności niewiary i wprowadzony w światło wiary i sprawiedliwości. Niech jego drżąca ręka będzie umieszczona w miłującej ręce Chrystusa. Takie odpuszczenie grzechów będzie zatwierdzone w niebie. — Życie Jezusa 577.578. SE 332.3