Słudzy ewangelii

Dyscyplina kościelna

W stosunku do błądzących wyznawców lud Boży ma starannie przestrzegać zaleceń danych przez Zbawiciela w osiemnastym rozdziale Ewangelii Mateusza. Patrz Mateusza 18,15-18. SE 328.6

Ludzie należą do Chrystusa, gdyż zostali nabyci przez Niego za nieskończenie wielką cenę i są związani z Nim przez miłość, jaką On i Jego Ojciec okazali ludzkości. Jakże ostrożni powinniśmy być w postępowaniu z bliźnimi! Ludzie nie mają prawa żywić złych podejrzeń w stosunku do swych bliźnich. Chrześcijanie nie mają prawa kierować się swoimi impulsami i skłonnościami w postępowaniu z błądzącymi współwyznawcami. Nie wolno im nawet mówić o uprzedzeniach do błądzących, gdyż w ten sposób umieszczają w umysłach innych ludzi zaczyn zła. Nieprzychylne opinie i plotki na temat brata czy siostry w Kościele są przekazywane od jednej osoby do drugiej. Wskutek tego popełnia się błędy i niesprawiedliwość, gdyż niektórzy ludzie nie chcą przestrzegać zaleceń danych przez Pana Jezusa. SE 329.1

Chrystus oświadczył: “Jeśliby zgrzeszył brat twój, idź, upomnij go sam na sam”. Mateusza 18,15. Nie mów innym o popełnionym złu. Najpierw dowie się jedna osoba, potem następna i kolejna. Powstanie plotka i zło będzie się mnożyć, aż cały zbór ucierpi wskutek tego. Spróbuj załatwić sprawę “sam na sam” z winowajcą. Taki jest Boży sposób. SE 329.2

“Gdy twoje oczy coś zauważą, nie podawaj tego zaraz do sądu, bo co zrobisz na koniec, gdy cię zawstydzi twój bliźni? Załatw swoją sprawę ze swoim bliźnim, lecz nie wydawaj cudzej tajemnicy”. Przypowieści 25,8.9. Nie toleruj grzechu u swego brata, ale nie eksponuj jego upadków, nie utrudniaj jego sytuacji i nie sprawiaj, że napomnienie odbierze jako zemstę. Napomnij go w sposób wskazany w Słowie Bożym. SE 329.3

Nie pozwalaj, by niechęć przeradzała się w złośliwość. Nie pozwól, by zadany uraz sprowokował cię do wypowiadania toksycznych słów zatruwających umysły tych, którzy cię słuchają. Nie pozwalaj, by rozgoryczenie napełniało ciebie i tego, kto cię skrzywdził. Idź do brata, aby w pokorze i szczerości porozmawiać z nim o całej sprawie. SE 329.4

Jakikolwiek jest charakter doznanej przez ciebie krzywdy, nie zmienia to Bożego sposobu załatwiania nieporozumień i osobistych krzywd. Rozmowa z winowajcą w cztery oczy, w duchu Chrystusowym, często pozwoli usunąć trudności. Idź do tego, kto zbłądził. Mając serce napełnione Chrystusową miłością i współczuciem, staraj się załatwić sprawę. Rozmawiaj z nim spokojnie i cicho. Niech żadne gniewne słowa nie wychodzą z twoich ust. Mów w sposób odwołujący się do rozsądku twojego rozmówcy. Pamiętaj o tym, że: “Ten, kto nawróci grzesznika z błędnej drogi jego, wybawi duszę jego od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów”. Jakuba 5,20. SE 329.5

Daj swojemu bratu lekarstwo, które uleczy jego duchową niemoc. Zrób wszystko, co możesz, by mu pomóc. Dla spokoju i jedności zboru uważaj to za swój przywilej i obowiązek. Jeśli cię usłucha, pozyskałeś go jako przyjaciela. SE 330.1

Całe niebo jest zainteresowane rozmową tego, kto został skrzywdzony, z tym, kto go skrzywdził. Kiedy ten, kto zbłądził, przyjmuje napomnienie przedstawione w miłości Chrystusowej i przyznaje się do popełnionego zła, prosząc o przebaczenie Boga i skrzywdzonego brata, wówczas niebiański blask napełnia jego serce. Spór zostaje zakończony, a przyjaźń i zaufanie zostają przywrócone. Oliwa miłości łagodzi ból spowodowany krzywdą. Duch Święty zbliża serce do serca, a niebiosa radują się nawiązaną więzią. SE 330.2

Kiedy ludzie w ten sposób połączeni chrześcijańską wspólnotą zanoszą modlitwę do Boga i zobowiązują się postępować wobec siebie uczciwie, okazywać miłosierdzie i chodzić w pokorze z Bogiem, wielkie błogosławieństwo staje się ich udziałem. Jeśli skrzywdzili innych, okazali skruchę, wyznają winę i doznają przebaczenia. Są gotowi czynić dobro bliźnim. W ten sposób wypełnia się prawo Chrystusowe. SE 330.3

“Jeśliby zaś nie usłuchał, weź z sobą jeszcze jednego lub dwóch, aby na oświadczeniu dwu lub trzech świadków była oparta każda sprawa”. Mateusza 18,16. Weź z sobą ludzi uduchowionych i porozmawiajcie z tym, który zbłądził, o wyrządzonej krzywdzie. Być może wspólne napomnienie braci skłoni go do skruchy. Jeśli przekona się, że mają w tej sprawie podobne zdanie, być może jego umysł dozna oświecenia. SE 330.4

“A jeśliby ich nie usłuchał”? Mateusza 18,17. Co wtedy począć? Czy kilka osób z rady zboru powinno wziąć na siebie odpowiedzialność za wykluczenie takiego wyznawcy ze zboru? “A jeśliby ich nie usłuchał, powiedz zborowi”. Niechaj cały zbór podejmie działania w związku z tym wyznawcą. SE 330.5

“A jeśliby zboru nie usłuchał, niech będzie dla ciebie jak poganin i celnik”. Mateusza 18,17. Jeśli nie usłucha zboru i odrzuci wszelkie wysiłki czynione w celu pozyskania go, na zborze spoczywa odpowiedzialność za wykluczenie go ze społeczności. Jego nazwisko powinno zostać wykreślone z księgi zborowej. SE 330.6

Żaden urzędnik zborowy nie powinien doradzać, żaden komitet nie powinien zalecać, żaden zbór nie powinien głosować wykreślenia z księgi zborowej nazwiska złoczyńcy tak długo, jak długo zalecenie dane przez Chrystusa nie zostanie wiernie wykonane. Jeśli wszystko zostanie uczynione zgodnie ze słowami Chrystusa, wówczas zbór będzie czysty przed Bogiem. Zło musi zostać nazwane po imieniu i usunięte, aby nie szerzyło się dalej. Zdrowie i czystość zboru muszą zostać zachowane, aby był On przed Bogiem bez nagany, odziany w szaty sprawiedliwości Chrystusa. SE 330.7

Jeśli błądzący okazuje skruchę i poddaje się karceniu Chrystusowemu, należy dać mu szansę. A nawet jeśli nie okaże skruchy i będzie wolał znaleźć się poza zborem, słudzy Boży powinni starać się go pozyskać. Muszą gorliwie zabiegać o to, by przywieść go do opamiętania. Jakkolwiek ciężka była jego przewina, to jeśli skruszony grzesznik poddaje się działaniu Ducha Świętego, a wyznając i porzucając grzech daje dowód swej skrusze, wówczas należy mu przebaczyć i przyjąć go na nowo do trzody Pańskiej. Jego bracia mają go zachęcić do trwania w prawości, traktując go tak, jak chcieliby być traktowani, gdyby znaleźli się na jego miejscu. Powinni też sami opierać się pokusie. SE 331.1

Chrystus powiedział dalej: “Zaprawdę powiadam wam: Cokolwiek byście związali na ziemi, będzie związane i w niebie; i cokolwiek byście rozwiązali na ziemi, będzie rozwiązane i w niebie”. Mateusza 18,18. SE 331.2

To stwierdzenie zachowuje swoją ważność przez wszystkie wieki. Kościół został obdarzony prawem działania w imieniu Chrystusa. Jest on Bożym narzędziem służącym zachowaniu porządku i dyscypliny wśród ludu Bożego. Zborowi Pan przekazał władzę rozwiązywania kwestii związanych z jego powodzeniem, czystością i porządkiem. Na nim też spoczywa odpowiedzialność wykluczania ze społeczności tych, którzy nie są godni w niej pozostawać, gdyż przez swoje niechrześcijańskie postępowanie hańbią prawdę. Cokolwiek zbór czyni zgodnie ze wskazaniami udzielonymi w Słowie Bożym, zostaje zatwierdzone w niebiosach. SE 331.3

*****