Słudzy ewangelii

Rozdział 97 — Mądra dystrybucja środków

Członkowie Kościoła powinni chętnie łożyć na utrzymanie kaznodziejów. Powinni zawsze pamiętać o pewnych wyrzeczeniach i oszczędności, aby nie brakowało im środków, które mogą ofiarować. Jesteśmy pielgrzymami i obcymi zmierzającymi do lepszego kraju, a każdy z nas jest powołany, by zawrzeć z Bogiem przymierze przez ofiarę. Czas na ratowanie ludzi jest krótki, a wszelkie środki poza tymi, które służą zaspokojeniu niezbędnych potrzeb, powinny zostać złożone jako ofiara dziękczynna dla Boga. SE 300.2

Obowiązkiem tych, którzy pracują słowem i pouczeniem, jest wiernie służyć przykładem osobistej ofiarności. Uroczysta odpowiedzialność spoczywa na tych, którzy otrzymują dary składane przez wierzących i rozporządzają środkami z Bożej skarbnicy. Powinni oni uważnie studiować dzieła Bożej opatrzności, aby umieli dostrzegać największe i najważniejsze potrzeby. Mają być współpracownikami Chrystusa w budowaniu Jego królestwa na ziemi zgodnie z modlitwą Zbawiciela: “Przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi”. Mateusza 6,10. SE 300.3

Trzeba brać pod uwagę dzieło w skali globalnej. Ewangelia ma docierać na nowe tereny. Niechaj nasi bracia pamiętają, że wiele środków i ciężkiej pracy potrzeba, aby dzieło rozwijało się na nowych terenach. SE 300.4

Planując pracę w obcych krajach należy rozważyć trudności, które mogą tam wystąpić, a także udzielić pracownikom niezbędnego wsparcia. Ci, którzy kierują dziełem, muszą bacznie przyglądać się potrzebom misji na różnych miejscach, są bowiem Bożymi szafarzami, a ich obowiązkiem jest służyć szerzeniu prawdy we wszystkich częściach świata. Nie mają dla siebie usprawiedliwienia, jeśli pozostają nieświadomi w kwestii potrzeb dzieła na wielu miejscach. Powinni znać mocne i słabe strony każdej misji, aby w duchu życzliwego zainteresowania pracować dla rozwoju całości dzieła. SE 300.5

Kiedy ci, którzy kierują dystrybucją środków ze skarbnicy Pańskiej, służących zaspokajaniu potrzeb dzieła Bożego, starają się właściwie, bez cienia egoizmu, zrozumieć sytuację, wówczas przychodzą do tronu łaski prosząc o wyraźne wyczucie i niebiańską mądrość, aby potrafili dostrzegać potrzeby misji zarówno w dalekich krajach, jak i we własnym kraju. Nigdy nie szukają Pana nadaremnie. Kiedy proszą Go, by pomógł im rozwijać misję za granicą, otrzymają łaskę z wysokości. SE 301.1

Bezinteresowna równość ma być zachowana w postępowaniu z pracownikami w kraju i w misji zagranicznej. Musimy sobie jasno uświadomić, że środki, które zostały złożone do skarbnicy Pańskiej jako dziesięciny i dary ludu, powinny być używane do wspierania dzieła nie tylko w kraju, ale także za granicą. Ci, którzy mieszkają na terenach, gdzie dzieło już dawno zostało rozpoczęte, powinni ograniczać swoje domniemane potrzeby, aby łożyć na rozwój dzieła na nowych terenach. W instytucjach, które już długo istnieją, budzi się czasami pragnienie otrzymywania coraz większej ilości środków. Jednak Pan oświadcza, że tak nie powinno być. Pieniądze z Jego skarbnicy mają być używane do budowania dzieła ewangelii na całym świecie. SE 301.2

Te miejsca w winnicy Pańskiej, w których nic albo niewiele zostało dokonane, wymagają zrozumienia i pomocy z terenów, na których instytucje kościelne zostały już zorganizowane. Niechaj ludzie na tych terenach, które dzięki Bożej opatrzności zostały dobrze opracowane, i na których dzieło Boże jest mocno ugruntowane, uczynią przedmiotem swojej ambicji krzewienie dzieła poza swoim terenem. Niechaj nie myślą tylko o wielkich rzeczach, jakich chcieliby dokonać na swoim terenie, podczas gdy inne części winnicy Pańskiej leżą odłogiem. To egoistyczna ambicja prowadzi ludzi do domagania się większych środków dla tych terenów, które już posiadają odpowiednie wyposażenie, gdy na misjach dotkliwie odczuwalny jest ich brak. SE 301.3

Jeśli Pan pobłogosławił dzieło w niektórych krajach bardziej niż w innych, jest to okazja do okazania ducha prawdziwej dobroczynności i pragnienia pomagania tym, którzy potrzebują wsparcia, aby mocno stanąć na nogach i nadać dziełu zdecydowany charakter. Pan nie ma względu na osoby i miejsca. Jego dzieło jest jedną wielką całością. Jego prawda ma być głoszona każdemu narodowi, plemieniu, językowi i ludowi. Kiedy rozpoczyna się głoszenie prawdy na nowym terenie, a ludzie przyjmują poselstwo, należy budować domy modlitwy, szkoły, oraz inne niezbędne budynki. W wielu miejscach na świecie należy zakładać oficyny wydawnicze i drukarnie. SE 301.4

Dzieło Pańskie na nowych terenach ma być prowadzone aż do zwycięskiego końca. Należy trzymać się Bożego planu, a nie upodobań tych, którzy chcieliby na swoim odcinku dzieła gromadzić wszelkie dostępne środki, nie dbając o biedę panującą w innych częściach winnicy Pańskiej. SE 302.1

W niektórych diecezjach uznano za właściwe oszczędzanie środków i wykazywanie dużych nadwyżek w kasie. Jednak Bóg nie był w ten sposób uwielbiony. Byłoby lepiej, gdyby pieniądze w ten sposób leżące bezczynnie, zostały mądrze użyte na wsparcie pilnych, efektywnych pracowników na terenach, gdzie odczuwalny jest brak środków. SE 302.2

W swoim dążeniu do oszczędzania nasi bracia powinni zachować daleko idącą ostrożność, aby nie stali na przeszkodzie inwestowaniu środków tam, gdzie rysują się możliwości mądrego ich zużytkowania. Zakładając szkoły i sanatoria należy nabywać odpowiednią ilość ziemi, by umożliwić realizację planów, jakie Pan wiąże z tymi instytucjami. Należy poczynić przygotowania do uprawy owoców i warzyw, a gdziekolwiek jest to możliwe, zadbać o dodatkowy teren, aby w pobliżu naszych instytucji nie były wznoszone budynki, w których prowadzi się działalność o niestosownym charakterze. SE 302.3

Czasami, kiedy dzieło zostało doprowadzone do pewnego stopnia rozwoju, ci, którzy gorliwie pracowali na tym terenie, prosili o dalsze, konieczne wsparcie, ale spotykali się z odmową i nie otrzymywali środków, które pozwoliłyby im nadal skutecznie rozwijać to, co zostało rozpoczęte. Doprowadzało to do tego, że odczuwali zniechęcenie i rozwój dzieła Bożego był zahamowany. Ci, którzy obawiali się rozpocząć dzieło w dużych miastach, gdyż wymagało to gorliwej pracy i poważnych inwestycji finansowych, muszą zrozumieć wielkość daru, jaki Pan dal w swoim Synu dla zbawienia świata. W naszych miastach praca będzie postępować naprzód, jeśli ludzie zaufają Bogu i będą gotowi pracować gorliwie i niesamolubnie. SE 302.4