Słudzy ewangelii

Rozdział 56 — Wiara

Największe zwycięstwa odniesione dla sprawy Bożej nie są wynikiem odnalezienia celnych argumentów, starannych przygotowań, obszernych wpływów czy olbrzymich środków materialnych. Są one osiągane w sali audiencyjnej Boga, kiedy z gorliwą, usilną wiarą ludzie wspierają się na potężnym ramieniu dającym siłę. SE 173.4

Jakie silne są prawdziwa wiara i prawdziwa modlitwa! Są jak dwa ramiona, którymi człowiek chwyta się mocy Nieskończonej Miłości. Wiara jest zaufaniem do Boga — wierzeniem, iż On nas miłuje i wie, co jest dla nas najlepsze. Dzięki temu zamiast postępować na swój sposób, wybieramy Jego sposób. Zamiast naszej ignorancji przyjmujemy Jego mądrość; zamiast naszej słabości — Jego siłę, zamiast naszej grzeszności — Jego sprawiedliwość. Nasze życie i my sami należymy do Niego, a wiara uznaje tę przynależność i przyjmuje wynikające z niej błogosławieństwo. Wiara wskazuje na szczerość, prawość i czystość jako tajemnicę powodzenia w życiu i umożliwia nam zdobycie tych cech. Każdy dobry impuls czy dążenie jest darem Bożym. Wiarą przyjmujemy od Boga życiodajną siłę, która umożliwia nam rozwój i skuteczne działanie. SE 174.1

“Zwycięstwo, które zwyciężyło świat, to wiara nasza”. 1 Jana 5,4. Wiara uzdalnia nas do patrzenia w przyszłość, ponad teraźniejszością pełną brzemion i trosk, ku wieczności, w której wszystko to, co nas martwi i zasmuca, zostanie wyjaśnione. Wiarą widzimy Jezusa stojącego po prawicy Bożej i orędującego za nami. Wiarą widzimy mieszkania, które Chrystus przygotował tym, którzy Go miłują. Wiarą oglądamy szatę i koronę przygotowaną dla zwycięzcy i słyszymy pieśń odkupionych. SE 174.2

Doskonała wiara, poddanie się Bogu, prosta ufność w Jego słowo, powinny być częścią doświadczenia każdego kaznodziei. Jedynie doświadczając tego wszystkiego kaznodzieja jest w stanie wyjaśniać znaczenie wiary wątpiącym i nieufnym. SE 174.3

Wiary nie należy mylić z uczuciami. “A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym, czego nie widzimy”. Hebrajczyków 11,1. Prawdziwa wiara nie ma nic wspólnego z zarozumiałością. Jedynie ci, którzy mają prawdziwą wiarę, są zabezpieczeni przed popadaniem w zarozumiałość, ponieważ zarozumiałość jest szatańską imitacją wiary. SE 174.4

Wiara trzyma się obietnic Bożych i przynosi owoc w postaci posłuszeństwa. Zarozumiałość także powołuje się na obietnice, ale posługuje się nimi tak, jak czyni to szatan, w celu usprawiedliwienia grzesznego postępowania. Wiara sprawiłaby, że nasi prarodzice zaufaliby miłości Bożej i byliby posłuszni przykazaniom Bożym. Jednak zarozumiałość doprowadziła ich do złamania prawa Bożego i sprawiła, że grzesząc byli przekonani, iż Bóg miłuje ich tak bardzo, że nie dopuści, by ponieśli konsekwencje swego postępowania. Nie jest prawdziwą wiarą roszczenie sobie prawa do zyskania przychylności nieba bez spełnienia warunków, od których uzależnione jest okazanie nam miłosierdzia. Prawdziwa wiara ma swoje podstawy w obietnicach i zapewnieniach Pisma Świętego. SE 174.5

Nic nie da mówienie o religii w powierzchowny sposób ani modlitwy bez odczuwania prawdziwego duchowego głodu i bez żywej wiary. Formalna wiara w Chrystusa uznająca Go jako Zbawiciela świata nie przyniesie uzdrowienia duszy. Wiara czynna ku zbawieniu jest czymś więcej niż intelektualnym uznaniem prawdy. Ten, kto czeka, aż zdobędzie pełną wiedzę, zanim uwierzy, nie potrafi przyjąć błogosławieństwa Bożego. SE 175.1

Nie wystarczy wiedzieć o Chrystusie, musimy jeszcze w Niego uwierzyć. Jedyna wiara, jaka służy naszemu dobru, to wiara, która uznaje Go jako osobistego Zbawiciela i przyjmuje wartość Jego ofiary. Wielu zachowuje wiarę jako zbiór opinii i poglądów. Jednak zbawienna wiara jest pewnego rodzaju układem, na mocy którego ci, którzy przyjmują Chrystusa, wstępują w związek przymierza z Bogiem. Prawdziwa wiara jest życiem. Żywa wiara oznacza pomnażanie siły, bezgranicznej ufności, dzięki którym człowiek staje się zwycięzcą. SE 175.2