Słudzy ewangelii

Rozdysponowanie dziesięciny

Bóg udzielił szczególnych wskazówek co do rozporządzania dziesięciną. Nie było Jego zamierzeniem, by Jego dzieło podupadało z powodu braku środków. Aby w tym względzie nie było żadnej przypadkowości czy błędów, Bóg, mówiąc o obowiązku, jaki na nas spoczywa, dał szczegółowe wyjaśnienie w tej sprawie. Część, którą Bóg zarezerwował dla siebie, nie może być przeznaczana na żaden inny cel niż ten, jaki On określił. Niech nikt nie uważa, że ma prawo zatrzymywać dziesięcinę i wydawać ją stosownie do swego upodobania. Nikomu nie wolno jej wydawać w celu zaspokojenia własnych potrzeb, nawet w trudnej sytuacji, ani przeznaczać ją na jakikolwiek inny cel, choćby nawet był on związany z dziełem Pańskim. SE 152.1

Kaznodzieja powinien pouczeniem i przykładem pokazywać ludziom, że uważa dziesięcinę za świętość. Nie powinien uważać, że może zatrzymać dziesięcinę i używać jej stosownie do swego upodobania, bo jest kaznodzieją. Dziesięcina nie należy do niego. Nie wolno mu wydawać na swoje potrzeby tego, co powinien oddać Bogu. Nie powinien popierać żadnego planu zakładającego niewłaściwe rozdysponowanie dziesięciny i darów poświęconych Bogu. Mają one zostać złożone w Jego skarbnicy i być uważane za święte i zgodnie z Jego zamierzeniem przeznaczone na Jego służbę. SE 152.2

Bóg pragnie, by wszyscy Jego słudzy byli skrupulatni w wypełnianiu Jego rozporządzeń. Nie wolno im zmieniać planów Pańskich przez spełnienie jakiegoś uczynku miłosierdzia, dawanie jakiegoś daru lub ofiary kierując się swoim widzimisię. Bóg wzywa wszystkich, aby poparli Jego postanowienia. On wtajemniczył nas w swój plan, a wszyscy, którzy pragną z Nim współpracować, muszą ten plan wykonywać, a nie próbować go zmieniać. SE 152.3

Mojżesz otrzymał od Pana polecenie: “Rozkażesz też synom izraelskim, aby przynosili ci do świecznika oliwę z oliwek, czystą, wytłoczoną, aby stale można było wystawiać lampy”. 2 Mojżeszowa 27,20. Miała to być stała ofiara, aby dom Boży mógł być dostatecznie zaopatrzony we wszystko, co było konieczne do służby Bożej. W naszych czasach lud Boży ma pamiętać, że dom modlitwy jest własnością Pana i powinien być przedmiotem naszej szczególnej troski. Jednak fundusze na to nie mogą pochodzić z dziesięciny. SE 152.4

Proste, zdecydowane poselstwo zostało mi dane, abym je przekazała naszemu ludowi. Zobowiązano mnie, bym powiedziała im, że popełniają błąd wydając dziesięcinę na różne cele, które, chociaż są dobre same w sobie, nie są jednak tym, na co Pan przeznaczył dziesiątą część należącą do Niego. Ci, którzy w ten sposób zużytkowują dziesięcinę, nie trzymają się rozporządzenia Pańskiego. Bóg osądzi takie postępowanie. SE 153.1

Niektórzy twierdzą, że dziesięcinę można wydawać na szkoły kościelne. Jeszcze inni uważają, że z dziesięciny powinni być wspomagani kolporterzy. Jednak popełnia się wielki błąd, gdy dziesięcinę przeznacza się na cel inny niż ten, który został wytknięty — utrzymanie kaznodziejów. Dzisiaj tam, gdzie zaledwie jest jeden powinno być na polu misyjnym stu dobrze przygotowanych pracowników. SE 153.2