Słudzy ewangelii

Rozdział 46 — Uczenie szczodrości

Pracownik ewangelii, który tworzy małe grupy w różnych miejscach, nigdy nie powinien dopuścić do tego, by ci, którzy niedawno przyjęli wiarę, odnieśli wrażenie, iż Bóg nie wymaga od nich systematycznego wspierania sprawy Bożej osobistą pracą i środkami. Wielu z tych, którzy przyjęli prawdę, należy do najuboższych członków społeczeństwa, ale ubóstwo nie powinno im służyć za wymówkę, gdy będą się starali usprawiedliwić z uchylania się od obowiązków, jakie nakłada na nich prawda, którą przyjęli. Nie powinni dopuścić do tego, by bieda skłoniła ich do zaniedbania gromadzenia sobie skarbu w niebie. Błogosławieństwo dostępne bogatym, jest także dostępne biednym. Jeśli są wierni w szafowaniu niewielkimi środkami, jakie posiadają, ich skarb w niebie będzie rósł proporcjonalnie do ich wierności. To motywacja przyświecająca działaniu, a nie wielkość daru czyni dar cennym w oczach nieba. SE 150.2

Wszyscy powinni się nauczyć czynienia dla Mistrza tego, co potrafią, oddawania Mu stosownie do otrzymanych błogosławieństw. Pan uważa za swoją własność dziesiątą część dochodu, wielkiego czy małego, a ci, którzy ją zatrzymują, okradają Boga i nie mogą oczekiwać, że będzie im błogosławił. Jeśli nawet zbór składa się głównie z ludzi ubogich, kwestia systematycznej dobroczynności powinna być dogłębnie wyjaśniona, a plan przyjęty całym sercem. Bóg jest w stanie spełnić swoje obietnice. Jego środki są nieograniczone, a On stosuje je, by wykonywać swoją wolę. Kiedy widzi, że Jego słudzy są Mu wierni w oddawaniu dziesięciny, często w swojej mądrej opatrzności otwiera przed nimi możliwości pomnażania dochodów. Ten, kto postępuje zgodnie z Bożym postanowieniem w szafowaniu skromnymi środkami, jakie mu powierzono, otrzyma taką samą nagrodę, jak ten, kto dobrze szafuje olbrzymimi środkami. SE 150.3

To samo dotyczy tych, którzy ochotnie używają swoich talentów i umiejętności w sprawie Bożej. Jednak ci, którzy nie rozwijają tego, co zostało im powierzone, poniosą stratę, utracą wiele. Był człowiek, który miał tylko jeden talent, ale ukrył go w ziemi, przez co ściągnął na siebie potępienie. SE 151.1

*****

Boży plan co do oddawania dziesięciny jest piękny zarówno w swej prostocie jak i równym traktowaniu wszystkich. Wszyscy mogą się go trzymać odważnie i z wiarą, ponieważ został obmyślony przez Boga. Łączy on w sobie prostotę i skuteczność i nie wymaga głębokiej wiedzy, aby go zrozumieć i wprowadzić w życie. Wszyscy mogą być pewni, że są w stanie wziąć udział w cennym dziele zbawienia. Każdy człowiek może się stać szafarzem dóbr Pańskich i pośrednikiem w zaspokajaniu potrzeb dzieła Bożego. (...) SE 151.2

Dzięki temu systemowi urzeczywistniane są wielkie cele. Gdyby wszyscy go zaakceptowali, każdy stałby się czujnym i wiernym skarbnikiem Bożym i nie brakowałoby środków w wielkim dziele głoszenia światu ostatniego poselstwa ostrzeżenia. — Testimonies for the Church III, 388.389. SE 151.3