Śladami Wielkiego Lekarza

To, co najlepsze w życiu

Mężczyźni i kobiety z trudnością mogą pojąć właściwy sens życia. Pociąga ich przepych i wystawność. Pragną świeckich zaszczytów. Temu poświęcają swoje życie. Najlepszych rzeczy w życiu: prostoty, uczciwości, prawdomówności, czystości, rzetelności, nie da się kupić ani sprzedać. Są one dostępne dla ludzi prostych i wykształconych, dla zwykłego robotnika i męża stanu. Bóg przewidział dla każdego człowieka przyjemność, która może być udziałem wszystkich — bogatych i ubogich: radość z pielęgnowania czystych myśli, bezinteresownego postępowania, kierowania do ludzi słów współczucia i z uprzejmych czynów. Od tych, którzy pełnią taką służbę, emanuje Chrystusowe światło rozpraszające mroczne cienie życia. SWL 136.1

Pomagając biednym w zaspokajaniu doczesnych potrzeb, miejcie na uwadze ich potrzeby duchowe. Niech wasze własne życie świadczy o wpomagającej mocy Zbawiciela. Niech wasz charakter objawi wysoki standard, jaki każdy może osiągnąć. Przedstawiajcie ewangelię w prostych lekcjach poglądowych. Wszystko, co czynicie, niech będzie lekcją kształtowania charakteru. SWL 136.2

W codziennej pracy mogą brać udział ci najprostsi i najskromniejsi Boży współpracownicy, wsparci Jego obecnością i podtrzymującą łaską. Nie powinni męczyć się nużącymi zajęciami ani zbędnymi troskami. Niech spokojnie pracują i wiernie wykonują Boże polecenia, a On będzie się o nich troszczył. Powiedział bowiem: “Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu. A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie”. Filipian 4,6.7. SWL 136.3

Boża opieka obejmuje wszystkie Jego stworzenia. On miłuje wszystkich bez różnicy, ale szczególną troską darzy tych, którzy są zmuszeni nosić najcięższe brzemiona życia. Dzieci Boże muszą stykać się z próbami i trudnościami, lecz powinny przyjmować swój los pogodnie, pamiętając, że za wszystko to, czego świat im nie da, Bóg im wynagrodzi. SWL 136.4

Kiedy wpadniemy w kłopoty, w odpowiedzi na nasze prośby Bóg objawi swą moc i mądrość. Miejcie zaufanie do Niego, że wysłucha modlitw i odpowie na nie. On chce się wam objawić jako Ten, kto pomaga w każdej krytycznej sytuacji. Ten, który stworzył człowieka i obdarzył go cudownymi zdolnościami fizycznymi, duchowymi i umysłowymi, nie poskąpi mu tego, co jest konieczne do zachowania życia, które też jest Jego darem. Ten, który dał nam swoje słowo — liście z drzewa żywota — nie powstrzyma się przed obdarzeniem swoich dzieci umiejętnością zdobycia pożywienia. SWL 136.5

Jak może osiągnąć mądrość ten, kto trzyma pług i kieruje wołami? Przez szukanie jej jak srebra, poszukiwanie jak ukrytych skarbów. “Pouczał go bowiem o właściwym sposobie i wyłożył mu go jego Bóg”. Izajasza 28,26. “Także to pochodzi od Pana Zastępów, jest On cudowny w radzie, wielki mądrością”. Izajasza 28,29. SWL 137.1

Bóg pouczył Adama i Ewę w raju, jak powinni uprawiać ogród, i chce również dzisiaj pomagać w tym ludziom. W Nim jest mądrość dla oraczy i siewców. Bóg otworzy drogę postępu dla tych, którzy Mu ufają i są Mu posłuszni. Powinni iść odważnie naprzód ufając Mu, że zaspokoi ich potrzeby według bogactwa swej łaski. SWL 137.2

Ten, który nakarmił mnóstwo ludzi pięcioma chlebami i dwiema małymi rybkami, jest również dzisiaj w stanie obdarzyć nas owocami naszej pracy. Ten, który powiedział do rybaków z Galilei: “Zarzućcie sieci swoje na połów”, i napełnił je, aż pękały, pragnie, aby Jego lud widział w tym dowód tego, co On może uczynić dla niego dzisiaj. Bóg, który na pustyni dał mannę z nieba dzieciom Izraela, wciąż żyje i panuje. On chce być przewodnikiem swojego ludu i chce go obdarzyć zręcznością i zdolnością pojmowania w pracy, do której go powołał. Chce udzielić mądrości tym, którzy dążą do sumiennego i rozsądnego wypełniania swoich obowiązków. Do Niego należy świat i wszystkie środki są do Jego dyspozycji, aby błogosławić tych, którzy chcą być błogosławieństwem dla innych. SWL 137.3

Powinniśmy spoglądać ku niebu z wiarą. Nie powinniśmy dać się zniechęcić jakimś pozornym niepowodzeniem czy przez zwłokę stracić nadzieję. Powinniśmy pracować pełni nadziei i wdzięczności i wierzyć, że ziemia posiada w swoim łonie bogate skarby dla wiernego pracownika, zapasy lepsze od srebra i złota. Góry i pagórki zmienią się, ziemia zniszczeje, podobnie jak szata, ale błogosławieństwo Boga, który nakrywa na pustyni stół dla swojego ludu, nigdy nie ustanie. SWL 137.4