Śladami Wielkiego Lekarza

Wnikanie w boskie tajemnice

“To, co jest zakryte, należy do Pana, Boga naszego, a co jest jawne, do nas i do naszych synów po wieczne czasy”. 5 Mojżeszowa 29,28. Bóg objawił samego siebie w Słowie, które nam dał po to, byśmy je studiowali. To właśnie możemy starać się zrozumieć. Lecz poza nim nie powinniśmy głębiej wnikać. Najbystrzejszy umysł może rozwodzić się aż do wyczerpania nad przypuszczeniami dotyczącymi natury Boga, ale wysiłki te będą bezowocne. Ten problem nie jest dla nas do rozwiązania. Żaden ludzki umysł nie jest w stanie pojąć Boga. Nikt nie powinien zajmować się spekulacjami na temat Jego natury. Tutaj najbardziej wymowne jest milczenie. Wszechwiedzący Bóg nie może być przedmiotem dyskusji. Nawet aniołom nie pozwolono uczestniczyć w naradach Ojca i Syna, gdy obmyślano plan zbawienia. Ludzkie istoty nie powinny dążyć do poznania tajemnic Najwyższego. Wiemy tak mało o Bogu jak małe dzieci; lecz tak jak małe dzieci możemy Go kochać i być Mu posłuszni. Zamiast wdawać się w spekulacje na temat Jego natury i praw, zwróćmy uwagę na słowa, które On wypowiedział: SWL 310.3

“Czy możesz zgłębić tajemnicę Boga
albo zbadać doskonałość Wszechmogącego?
Wyższa jest niż niebiosa — cóż poczniesz?
Głębsza jest niż kraina umarłych — cóż ty wiesz?
Jej miara jest dłuższa niż ziemia,
a szersza nawet niż morze”. Joba 11,7-9. SWL 310.4

“Lecz gdzie można znaleźć mądrość?
A gdzie jest siedziba rozumu?
Człowiek nie zna drogi do niej;
nie można jej znaleźć w krainie żyjących.
Otchłań mówi: Nie ma jej we mnie,
a morze powiada: U mnie też nie.
Nie można jej dostać za szczere złoto,
ani nie można nabyć jej na wagę srebra.
Nie można za nią zapłacić złotem Ofiru
ani drogocennym onyksem lub szafirem.
Nie dorówna jej ani złoto, ani szkło,
nie można jej zamienić na kosztowności szczerozłote.
Perły i kryształy nie wchodzą przy niej w rachubę,
bo większą wartość ma zdobycie mądrości niż perły.
Nie dorówna jej topaz etiopski,
nawet na wagę szczerego złota nie idzie.
Skąd więc bierze się mądrość i gdzie jest miejsce rozumu? (...)
Otchłań i śmierć mówią:
Słyszałyśmy wieść o niej na własne uszy.
Bóg wie o drodze do niej, tylko On zna jej siedzibę,
bo tylko On patrzy na krańce ziemi
i widzi wszystko, co jest pod niebem.
Gdy nadawał wiatrowi wagę i mierzył pojemność wód,
gdy deszczowi wyznaczał prawo i szlak dla błyskawicy,
wtedy ją widział i zgłębił, ustalił i wypróbował,
i rzekł do człowieka:
Oto bojaźń Pańska, ona jest mądrością,
a unikanie złego rozumem”. Joba 28,12-28. SWL 311.1

Ani badając głębokości ziemi, ani wnikając w tajemnice istoty Boga nie można znaleźć mądrości. Znajdziemy ją raczej w pokornym przyjęciu objawienia, które On nam daje według własnego upodobania, i kształtowaniu naszego życia według Jego woli. SWL 311.2

Ludzie o największej inteligencji nie są w stanie zrozumieć tajemnic Jahwe objawionych w przyrodzie. Boża inspiracja stawia wiele pytań, na które nie może odpowiedzieć największy uczony. Te pytania nie są stawiane po to, by na nie odpowiadać, lecz żeby zwrócić naszą uwagę na głębokość tajemnic Bożych i nauczyć nas, że nasza mądrość jest ograniczona i że wiele rzeczy z naszego codziennego otoczenia wymyka się spod kontroli śmiertelnych istot. SWL 312.1

Sceptycy odrzucają wiarę w Boga, ponieważ nie są w stanie zrozumieć tej nieskończonej mocy, dzięki której On się objawia. Jednak Bóg ma być poznany w takim samym stopniu na bazie tego, czego nie objawił o sobie, jak i na podstawie tego, co jest dostępne naszym ograniczonym zdolnościom pojmowania. Zarówno w boskim objawieniu, jak i w przyrodzie Bóg pozostawił tajemnice, które wymagają z naszej strony wiary. Tak musi być. Możemy zawsze badać, zawsze dociekać, zawsze uczyć się, ale poza tym jest nieskończoność. SWL 312.2

“Kto zmierzył swoją garścią wody
i piędzią wytyczył granice niebiosom?
A kto korcem odmierzył glinę?
Kto zważył na wadze góry, a pagórki na szalach wagi?
Kto kieruje Duchem Pana, a czyja rada pouczyła go? (...)
Oto narody są jak kropla w wiadrze
i znaczą tyle, co pyłek na szalach wagi,
oto wyspy ważą tyle, co ziarnko piasku.
Nawet Libanu nie starczy na ogień ofiarny,
a jego zwierzyny na całopalenie.
Wszystkie narody są niczym u niego,
uważa je za pustą nicość.
Z kim więc porównacie Boga
i jakie podobieństwo mu przeciwstawicie? (...)
Czy nie wiecie? Czy nie słyszeliście?
Czy wam tego nie opowiadano od początku?
Czy nie pojmujecie tego dzieła stworzenia ziemi?
Siedzi nad okręgiem ziemi,
a jej mieszkańcy są jak szarańcze;
rozpostarł niebo jak zasłonę
i rozciąga je jak namiot mieszkalny. (...)
Z kim mnie więc porównacie,
że mam mu być równy? — mówi Święty.
Podnieście ku górze wasze oczy
i patrzcie: Kto to stworzył?
Ten, który wyprowadza ich wojsko w pełnej liczbie,
na wszystkich woła po imieniu.
Wobec takiego ogromu siły i potężnej mocy nikogo nie brak.
Czemu więc mówisz, Jakubie, i powiadasz, Izraelu:
Zakryta jest moja droga przed Panem,
a moja sprawa do mojego Boga nie dochodzi?
Czy nie wiesz? Czy nie słyszałeś?
Bogiem wiecznym jest Pan, Stwórcą krańców ziemi.
On się nie męczy i nie ustaje,
niezgłębiona jest jego mądrość”. Izajasza 40,12-28. SWL 312.3

Z tego, co On objawił przez Ducha Świętego swoim prorokom, poznawajmy wielkość naszego Boga. Prorok Izajasz pisze: SWL 313.1

“W roku śmierci króla Uzjasza widziałem Pana siedzącego na tronie wysokim i wzniosłym, a kraj jego szaty wypełniał świątynię. Jego orszak stanowiły serafy, z których każdy miał po sześć skrzydeł, dwoma zakrywał swoją twarz, dwoma zakrywał swoje nogi i na dwóch latał. I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów! Pełna jest wszystka ziemia chwały jego. I zatrzęsły się progi w posadach od tego potężnego głosu, a przybytek napełnił się dymem. I rzekłem: Biada mi! Zginąłem, bo jestem człowiekiem nieczystych warg i mieszkam pośród ludu nieczystych warg, gdyż moje oczy widziały Króla, Pana Zastępów. Wtedy przyleciał do mnie jeden z serafów, mając w ręku rozżarzony węgielek, który szczypcami wziął z ołtarza, i dotknął moich ust, i rzekł: Oto dotknęło to twoich warg i usunięta jest twoja wina, a twój grzech odpuszczony”. Izajasza 6,1-7. SWL 313.2

“Tobie nikt nie dorówna, Panie!
Jesteś wielki i wielkie jest w mocy twoje imię.
Któż by się nie bał ciebie, Królu narodów?” Jeremiasza 10,6.7. SWL 313.3

“Panie, zbadałeś mnie i znasz.
Ty wiesz, kiedy siedzę i kiedy wstaję,
rozumiesz myśl moją z daleka.
Ty wyznaczasz mi drogę i spoczynek,
wiesz dobrze o wszystkich ścieżkach moich.
Jeszcze bowiem nie ma słowa na języku moim,
a Ty, Panie, już znasz je całe.
Ogarniasz mnie z tyłu i z przodu
i kładziesz na mnie rękę swoją.
Zbyt cudowna jest dla mnie ta wiedza,
zbyt wzniosła, bym ją pojął”. Psalmów 139,1-6. SWL 314.1

“Wielki jest Pan nasz i potężny w mocy, mądrość jego jest niezmierzona”. Psalmów 147,5. SWL 314.2

“Gdyż przed oczyma Pana jawne są wszystkie drogi człowieka i On zważa na wszystkie jego ścieżki”. Przypowieści 5,21. SWL 314.3

“On odsłania to, co głębokie i ukryte; wie, co jest w ciemnościach, u niego mieszka światłość”. Daniela 2,22. SWL 314.4

“Znajomeć są Bogu od wieku wszystkie sprawy jego”. Dzieje Apostolskie 15,18 (BG). SWL 314.5

“Bo któż poznał myśli Pana? Albo któż był doradcą jego? Albo któż wpierw dał mu coś, aby za to otrzymać odpłatę? Albowiem z niego i przez niego i ku niemu jest wszystko; jemu niech będzie chwała na wieki. Amen”. Rzymian 11,34-36. SWL 314.6

“A Królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, jedynemu Bogu”, “który ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział i widzieć nie może; jemu niech będzie cześć i moc wieczna. Amen”. 1 Tymoteusza 1,17; 6,16. SWL 314.7

“Czy jego majestat nie przerazi was,
a strach przed nim nie padnie na was?” Joba 13,11. SWL 314.8

“Czy Bóg nie jest w górze na niebie?
Spójrz na najwyższe gwiazdy, jak są wysoko!” Joba 22,12. SWL 314.9

“Czy można zliczyć jego zastępy?
A nad kim nie wschodzi jego światło?” Joba 25,3. SWL 314.10

“Czyni wielkie rzeczy, których nie rozumiemy.
Bo do śniegu mówi: Padaj na ziemię!
do deszczu i ulewy: Padajcie rzęsiście!
Piczętuje rękę każdego człowieka,
aby wszyscy ludzie znali jego dzieło. (...)
swoją błyskawicą rozpędza obłoki,
które kieruje dokąd chce,
aby czyniły wszystko, co im każe,
na całej powierzchni ziemskiej,
albo jako rózgę karzącą,
albo jako błogosławieństwo dla swojej ziemi,
albo zsyła je w dowód swojej łaski.
Słuchaj tego (...)
Czy wiesz, jakie zadanie Bóg im wyznacza
i jak każe zabłysnąć światłu swego obłoku?
Czy wiesz coś o unoszeniu się chmur,
o cudach tego, który jest doskonały w mądrości? (...)
Czy potrafisz tak jak On rozpostrzeć sklepienie niebios,
które jest mocne jak lustro polerowane?
Poucz nas, co mu mamy powiedzieć,
bo nic nie możemy przytoczyć z powodu ciemnoty! (...)
Czasem nie widzi się światła słonecznego,
gdyż zaciemniły je obłoki,
lecz gdy powieje wiatr i rozprasza je,
z północy zjawia się złocisty blask,
Boga otacza przerażająca jasność.
Wszechmocny jest niedostępny,
jest potężny siłą i bogaty w sprawiedliwość (...)
Dlatego niechże boją się go ludzie”. Joba 37,5-24. SWL 315.1

“Któż jest jak Pan, Bóg nasz,
który mieszka na wysokościach
i patrzy w dół na niebo i na ziemię?” Psalmów 113,5. SWL 315.2

“Jego droga jest w burzy i wichrze,
a chmura jest prochem pod jego nogami”. Nahuma 1,3. SWL 315.3

“Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały,
a wielkość jego jest niezgłębiona.
Pokolenie pokoleniu głosi dzieła twoje,
opowiada o potędze twojej.
Głosić będą wspaniałą chwałę majestatu twego
i cudowne sprawy twoje.
Mówić będą o potędze strasznych dzieł twoich,
opowiadać o wielkości twojej.
Zwiastować będą pamięć wielkiej dobroci twojej,
a sprawiedliwość twoją radośnie opiewać. (...)
Niech dziękują ci, Panie, wszystkie dzieła twoje,
a wierni twoi niech ci błogosławią!
Niech mówią o chwale królestwa twego
i niech opiewają potęgę twoją
i wspaniałą chwałę królestwa twego!
Królestwo twoje jest królestwem wiecznym,
a panowanie twoje trwa przez wszystkie pokolenia. (...)
Niech usta moje głoszą chwałę Pana
i niech wszelkie ciało błogosławi imię jego święte
na wieki wieków!” Psalmów 145,3-21. SWL 316.1

Im więcej będziemy się uczyć, kim jest Bóg i czym my jesteśmy w Jego oczach, tym bardziej będziemy się Go bali i drżeli przed Nim. Niech współczesnym ludziom służą za przestrogę ci, którzy żyli w starożytności i zuchwale obchodzili się z tym, co Bóg uważał za święte. Gdy Izraelici odważyli się otworzyć skrzynię przymierza, gdy powracała z ziemi filistyńskiej, ich niepohamowana śmiałość została w widoczny sposób ukarana. SWL 316.2

Zwróćmy też uwagę na wyrok, jaki spadł na Uzzę. Kiedy za czasów panowania Dawida skrzynia przymierza była transportowana do Jerozolimy, Uzza wyciągnął rękę, aby ją podtrzymać. Za zuchwałe dotknięcie symbolu Bożej obecności spotkała go natychmiastowa śmierć. SWL 316.3

Kiedy przy płonącym krzaku Mojżesz nie rozpoznał Bożej obecności i odwrócił się, by obejrzeć to cudowne zjawisko, rozkazano mu: SWL 316.4

“Nie zbliżaj się tu! Zdejm z nóg sandały swoje, bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą. (...) Wtedy Mojżesz zakrył oblicze swoje, bał się bowiem patrzeć na Boga”. 2 Mojżeszowa 3,5.6. SWL 316.5

“Jakub zaś wyruszył z Beer-Szeby i udał się do Haranu. A gdy przybył na pewne miejsce, zatrzymał się tam na noc, gdyż słońce zaszło, i wziął jeden kamień z tego miejsca, podłożył go sobie pod głowę i zasnął na tym miejscu. I śniło mu się, że była ustawiona na ziemi drabina, której szczyt sięgał nieba, po niej zaś wstępowali i zstępowali aniołowie Boży. A Pan stał nad nią i mówił: Jam jest Pan, Bóg Abrahama, ojca twego, i Bóg Izaaka! Ziemię, na której leżysz, dam tobie i potomstwu twojemu. (...) A oto Jam jest z tobą i będę cię strzegł wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz, i przywiodę cię z powrotem do tej ziemi, bo nie opuszczę cię, dopóki nie uczynię tego, co ci przyrzekłem. A gdy Jakub się obudził ze snu, rzekł: Zaprawdę, Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem. Zdjęty trwogą rzekł: O, jakimże lękiem napawa to miejsce! Nic tu innego, tylko dom Boży i brama do nieba”. 1 Mojżeszowa 28,10-17. SWL 317.1

W przybytku na pustyni i w świątyni, które były ziemskimi symbolami miejsca mieszkania Boga, jedno pomieszczenie było poświęcone Jego obecności. Zasłona z wyhaftowanymi na niej cherubinami przy wejściu do tej części świątyni nie mogła być uchylana przez kogoś przypadkowego. Podniesienie zasłony i zakłócenie świętej tajemnicy miejsca najświętszego oznaczało śmierć. Ponieważ nad ubłagalnią spoczywała chwała Najświętszego — chwała, której nie mógł oglądać i pozostać nadal przy życiu żaden człowiek. Był tylko jeden dzień w roku przeznaczony do służby w miejscu najświętszym, kiedy najwyższy kapłan z drżeniem wstępował do miejsca Bożej obecności, podczas gdy obłok dymu kadzidlanego zakrywał chwałę Jego oblicza. W tym czasie w pomieszczeniach świątynnych milkły wszystkie dźwięki, a żaden kapłan nie usługiwał przy ołtarzach. Rzesza modlących się pochylała się w pełnym powagi milczeniu błagając o miłosierdzie Boże. SWL 317.2

“A to wszystko na tamtych przyszło dla przykładu i jest napisane ku przestrodze dla nas, którzy znaleźliśmy się u kresu wieków”. 1 Koryntian 10,11. SWL 317.3

“Ale Pan jest w swym świętym przybytku.
Umilknij przed nim, cała ziemio!” Habakuka 2,20. SWL 317.4

“Pan jest królem, drżą ludy,
siedzi na cherubach, ziemia się chwieje.
Wielki jest Pan na Syjonie
i wyniesiony nad wszystkie ludy.
Niech wielbią imię twoje wielkie i straszne;
On jest święty!” Psalmów 99,1-3. SWL 318.1

“Pan jest w swym świętym przybytku,
Pan, którego tron w niebie;
oczy jego widzą, powieki jego badają ludzi”. Psalmów 11,4. SWL 318.2

“Wejrzał ze swojej świętej wysokości.
Pan spojrzał z nieba na ziemię”. Psalmów 102,20. SWL 318.3

“Z miejsca, gdzie przebywa,
patrzy na wszystkich mieszkańców ziemi,
On, który ukształtował serce każdego z nich,
On, który uważa na wszystkie czyny ich.
Niech się boi Pana cała ziemia!
Niech drżą przed nim wszyscy mieszkańcy świata!” Psalmów 33,14.15.8. SWL 318.4

Człowiek nie jest w stanie odnaleźć Boga przez dociekanie. Nikt nie powinien zuchwałą ręką uchylać zasłony, za którą ukryta jest Jego chwała. “Niezbadane są wyroki jego i nie wyśledzone drogi jego”. Rzymian 11,33. To, że Jego moc jest ukryta, dowodzi Jego miłosierdzia; ponieważ uchylenie zasłony, za którą ukryta jest boska obecność oznacza śmierć. Żaden śmiertelny umysł nie jest w stanie zgłębić tajemnicy, w której mieszka i działa Wszechmogący. Jeśli chodzi o Jego osobę możemy pojąć jedynie to, co On uzna za słuszne, aby nam objawić. Rozum musi uznać wyższość Jego autorytetu. Serce i umysł muszą ugiąć się przed wielkim Jam Jest. SWL 318.5