Śladami Wielkiego Lekarza

Rozdział 24 — Mięso jako pożywienie

Dieta ustanowiona na początku przez Boga nie zawierała żadnego pożywienia pochodzenia zwierzęcego. Dopiero po potopie, kiedy wszystko, co zielone, zostało zniszczone na ziemi, człowiek otrzymał zezwolenie na jedzenie mięsa. SWL 220.1

Kiedy Bóg ustalił dla człowieka pokarm w Edenie, wskazał dietę najlepszą i najbardziej odpowiednią. W wyborze pożywienia dla Izraelitów On udzielił tej samej lekcji. Bóg wyprowadził Izraelitow z Egiptu i podjął się ich nauczania, jako że mieli być jego własnością. Mieli stać się błogosławieństwem i przykładem dla świata. Dał im pokarm najbardziej wartościowy, tzn. mannę — chleb niebieski, a nie mięso. Tylko na skutek niezadowolenia i tęsknoty za mięsem, które mieli w Egipcie, dał im pokarm mięsny, ale na krótki czas. Spowodowało to chorobę i śmierć tysięcy, mimo to nie chcieli nigdy z lekkim sercem przyjąć dietę bezmięsną. SWL 220.2

Po osiedleniu się w Kanaanie pozwolono im spożywać pokarm zwierzęcy, ale z pewnym ściśle określonym ograniczeniem, przez co miały być zmniejszone jego złe następstwa. Mięso świni wykluczono, jak też niektórych zwierząt, ptaków i ryb, uznanych za nieczyste. Spożywanie krwi i tłuszczu zabitych zwierząt było surowo zabronione. Można było używać mięso zwierząt zdrowych. Wykluczono ze spożycia zwierzęta rozszarpane, padłe i takie, z których nie odpłynęła wszystka krew. SWL 220.3

Odrzucając boskie zarządzenia dietetyczne, Izraelici dużo stracili. Chcieli spożywać mięso i ponieśli tego skutki. Nie osiągnęli ideału boskiego charakteru ani też nie spełnili Jego zamiarów. “Wtedy dał im to, czego żądali, tyle, że aż chorowali z przesytu”. Psalmów 106,15. Izraelici cenili więcej sprawy ziemskie niż duchowe i nie osiągnęli świętości przewidzianej w planie Bożym. SWL 221.1