Śladami Wielkiego Lekarza
Obietnice uzdrowienia
“Pan wyzwala duszę sług swoich
i nie będą ukarani ci, którzy Mu ufają”. Psalmów 34,22.
SWL 176.2
“Kto się boi Pana, ma mocną ostoję,
i jeszcze jego dzieci mają w niej ucieczkę”. Przypowieści 14,26.
SWL 176.3
“A jednak Syjon mówi: Pan mnie opuścił (...)
zapomniał o mnie.
Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu
i nie zlitować się nad dziecięciem swojego łona?
A choćby nawet one zapomniały, jednak Ja ciebie nie zapomnę.
Oto na moich dłoniach wyrysowałem cię”. Izajasza 49,14-16.
SWL 176.4
“Nie bój się, bom Ja z tobą,
nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim!
Wzmocnię cię, a dam ci pomoc,
podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej”. Izajasza 41,10.
SWL 176.5
“Słuchajcie mnie (...), których noszę od urodzenia,
których piastuję od poczęcia!
Pozostanę ten sam aż do waszej starości
i aż do lat sędziwych będę was nosił;
Ja to uczyniłem i Ja będę nosił,
i Ja będę dźwigał i ratował”. Izajasza 46,3.4.
SWL 176.6
Nic tak nie pomaga zdrowiu ciała i duszy jak gotowość wdzięczności. Naszym obowiązkiem jest sprzeciwiać się depresji i niezadowoleniu, tak jak obowiązkiem jest modlić się. Jeśli zdążamy do nieba, to nie możemy, idąc do domu Ojca, całą drogę szemrać, utyskiwać i narzekać? SWL 177.1
Chrześcijanie, którzy stale narzekają i którzy uważają szczęście i zadowolenie za grzech, nie są prawdziwie religijni. Ci, którzy znajdują zadowolenie w tym, co jest przygnębiające na świecie, którzy wolą patrzeć na suche liście niż zbierać piękne, żywe kwiaty, którzy nie widzą piękna w wysokich górach i dolinach okrytych zielenią, którzy zamykają zmysły na radosny głos przyrody, głos słodki i przyjemny dla ucha — ci nie są z Chrystusem. Gromadzą wokół siebie ciemność i przygnębienie, a mogliby mieć jasność Słońca Sprawiedliwości w sercu, niosącego uzdrowienie na swoich promieniach. SWL 177.2
Często może się zdarzyć, że ból przygasi twojego ducha. Nie staraj się wtedy rozmyślać o tym. Wiesz, że Jezus cię miłuje i rozumie twoje słabości. Możesz wykonywać Jego wolę, kiedy po prostu spoczniesz w Jego ramionach. SWL 177.3
Jest czymś naturalnym, że myśli i uczucia zachęcają i podbudowują, jeżeli je wyrażamy słowami. Tak jak słowa wyrażają myśli, tak też jest prawdą, że myśli podążają za słowami. Gdybyśmy częściej dawali wyraz naszej wierze, bardziej cieszyli się doznanymi błogosławieństwami, wielką łaską i miłością Bożą, mielibyśmy więcej wiary i radości. Żaden język nie może wyrazić, żaden umysł pojąć błogosławieństwa wynikającego z doceniania dobroci i miłości Bożej. Już na ziemi możemy z tego powodu odczuwać radość podobną do wytryskującego źródła, nigdy nie ustającą, ponieważ zasila ją strumień płynący od tronu Bożego. SWL 177.4
Dlatego nauczmy nasze usta i serce wyrażać chwałę za Jego niezmierzoną miłość. Nauczmy naszą duszę, jak być pełną nadziei i trwać w świetle promieniującym z krzyża Golgoty. Nigdy nie powinniśmy zapomnieć, że jesteśmy dziećmi Króla niebieskiego, synami i córkami Pana zastępów. Naszym przywilejem jest zachować spokój w Bogu. SWL 177.5
“A w sercach waszych niech rządzi pokój Chrystusowy, (...) a bądźcie wdzięczni”. Kolosan 3,15. Zapominając o naszych trudnościach i kłopotach, oddajmy Bogu chwałę za życie dla uczczenia Jego imienia. Niechaj błogosławieństwa otrzymane każdego nowego dnia obudzą wdzięczność w sercach za dowody Jego troski wypływającej z miłości. Kiedy rano otwieramy oczy, dziękujmy Bogu, że zachował nas przy życiu tej nocy. Dziękujmy Mu za Jego pokój, jaki mamy w sercu. Niechaj wdzięczność nasza niby wonne kadzidło wznosi się do nieba rano, w południe i wieczorem. SWL 177.6
Kiedy ktoś pyta, jak się czujesz, nie opowiadaj od razu o twoich smutkach, by wzbudzić współczucie. Nie mów o twoim braku wiary, o twoich zmartwieniach i cierpieniach. Kusiciel lubi słyszeć takie słowa. Kiedy rozmawiasz o przygnębiających sprawach, jemu oddajesz chwałę. Nie powinniśmy rozwodzić się nad wielką mocą szatana, którą on nas zwycięża. Często sami oddajemy się w jego ręce, mówiąc o jego mocy. Mówmy raczej o wielkiej mocy Boga, aby powiązać nasze sprawy z Jego sprawami. Mówmy o niezmierzonej mocy Chrystusa i opowiadajmy o Jego chwale. Całe niebo jest zainteresowane naszym zbawieniem. Aniołowie Boga, tysiące i dziesiątki tysięcy, są wysyłani, aby usługiwać tym, którzy będą dziedzicami zbawienia. Oni strzegą nas od złego i odpychają siły ciemności, które chcą nas zniszczyć. Czy nie mamy powodu do wdzięczności w każdej chwili, nawet wtedy, gdy trudności pojawiają się na naszej drodze? SWL 178.1