Wychowanie

Rozdział 19 — Historia i prorocy

Biblia jest najstarszą, najobszerniejszą i najbardziej dostępną kroniką historii, jaką ludzkość posiada. Biblia pochodzi bezpośrednio ze źródła odwiecznej prawdy i w ciągu wieków Pan strzegł jej pierwotnej czystości. Oświetla ona zamierzchłą przeszłość, którą ludzkie poszukiwania daremnie starają się zgłębić. W Słowie Bożym odnajdujemy moc, która stworzyła świat i rozpostarła sklepienia niebieskie. Tylko i wyłącznie w tych kronikach znajdujemy prawdziwy opis pochodzenia człowieka i narodów. Stamtąd czerpiemy wiadomości o dziejach rodzaju ludzkiego; nie są one skalane pychą, właściwą człowiekowi, ani przesądami. Wy 122.1

Księgi, które omawiają dzieje ludzkości, rozwój narodów, powstanie i upadek imperiów, przypisują je ludzkiej woli. Wydarzenia w dziejach świata wydają się być w dużym stopniu uzależnione od potęgi i ambicji człowieka. W Słowie Bożym, natomiast odsłonięto prawdę i widzimy jasno, że poza i ponad sprawami i namiętnościami ludzkimi stoi Nieskończenie Miłosierny, który cierpliwie, w milczeniu przeprowadza swoją wolę. Wy 122.2

Biblia odkrywa prawdziwą filozofię historii. W słowach pełnych uroku mądrości przemawiał apostoł Paweł do mędrców ateńskich. Mówił im o dziele stworzenia i podziale ras i narodów. “Z jednego pnia wywiódł też wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obszarze ziemi, ustanowiwszy dla nich wyznaczone okresy czasu i granice ich zamieszkania, żeby szukały Boga, czy go może nie wyczują i nie znajdą, bo przecież nie jest On daleko od każdego z nas”. Dzieje Apostolskie 17,26.27. Bóg rzekł, że każdy może przyłączyć się do przymierza. Pan pragnął zaludnić ziemię, którą stworzył, istotami przynoszącymi błogosławieństwo sobie i innym, a zaszczyt Stwórcy. Każdy, kto tylko chce, może się włączyć w ten plan Boży. O nich pisano, że “lud, który sobie stworzyłem, będzie zwiastował moją chwałę”. Izajasza 43,21. Wy 122.3

Bóg w swoim prawie objawił zasady, które są podstawą i warunkiem powodzenia całych narodów, jak i poszczególnych ludzi “... gdyż one są mądrością waszą i roztropnością waszą w oczach ludów... Gdyż nie jest to dla was słowo puste, lecz jest ono waszym życiem”. 5 Mojżeszowa 4,6; 32,47. Błogosławieństwa obiecane Izraelitom w jednakowym stopniu dotyczą wszystkich ludzi pod niebem. Wy 122.4

Władzy każdemu panującemu na ziemi udziela Bóg i od sposobu korzystania z niej zależy pomyślność władcy. Słowa Bożego strażnika odnoszą się do wszystkich: “Ja ci przypinam pas, chociaż mnie nie znasz”. Izajasza 45,5. Słowa, wypowiedziane w dawnych czasach do Nebukadnesara, dotyczą wszystkich i są wielką nauką na cale życie: “Zmaż swoje grzechy sprawiedliwością, a swoje winy miłosierdziem nad ubogimi, może wtedy twoje szczęście będzie trwałe”. Daniela 4,24. Wy 123.1

Kto zrozumie, że “sprawiedliwość wywyższa naród”, “bo sprawiedliwością stolica umocniona bywa” i “miłosierdziem wsparta bywa” (Przypowieści 14,34; 16,12; 20,28), kto uzna działanie tych zasad za pośrednictwem mocy Tego, który “... utrąca królów i ustanawia królów” (Dian. 2,21), ten rozumie filozofię historii. Wy 123.2

Jedynie w Słowie Bożym jest ta sprawa jasno wyłożona. Tam wyraźnie jest powiedziane, że potęga narodów czy wielkość pojedynczych osób nie jest dziełem przypadku, ani sprzyjających okoliczności czy |też własnych zdolności, dzięki którym wydają się niezwyciężeni — to nie leży w fizycznej wielkości. Potęga i stopień powodzenia zależne są od stopnia wypełnienia woli Bożej. Wy 123.3

Jaskrawym przykładem tej prawdy są dzieje antycznego Babilonu. Nebukadnesarowi pokazano sens władzy pod postacią olbrzymiego drzewa, “... jego wysokość sięgała nieba, a było widoczne aż po krańce całej ziemi. Liść jego był piękny, owoc jego obfity i był na nim pokarm dla wszystkich. Zwierzęta polne szukały pod nim cienia, a w jego gałęziach gnieździło się ptactwo niebieskie i żywiło się z niego wszelkie ciało”. Daniela 4,11.12. Ilustracja ta pokazuje, jaki charakter winna mieć władza dana człowiekowi. Miała zapewnić rozwój narodów i osłaniać je. Wy 123.4

Bóg wywyższył państwo babilońskie, aby spełnić swoje zamiary. Naród żył w tak wielkim dobrobycie, jakiego świat nie znał. W Piśmie Świętym, okres ten został oznaczony symbolem “głowy ze złota”. Daniela 2,28. Wy 123.5

Król jednak nie chciał uznać mocy, która go tak wywyższyła. Nejbukadneser powiedział z pychą w sercu: “Czy to nie jest ów wielki Babilon, który zbudowałem na siedzibę króla dzięki potężnej mojej mocy i dla uświadomienia mojej wspaniałości?” (Dan 4,27). Wy 123.6

Zamiast być opiekunem narodu, Babilon stał się symbolem ucisku i okrucieństwa. Słowa, napisane w natchnieniu, rzucają pełne światło na bezwzględne okrucieństwo władców Izraela, objawiają tajemnicę upadku Babilonu i wiele innych imperiów od początku świata. “Mleko wy zjadacie, w wełnę wy się ubieracie, tuczne zarzynacie, lecz owiec nie pasiecie. Słabej nie wzmacnialiście, chorej nie leczyliście, skaleczonej nie opatrywaliście, zbłąkanej nie szukaliście, a nawet silną rządziliście gwałtem i surowo”. Ezechiela 34,3.4. Wy 123.7

Boski strażnik wydał wyrok na króla Babilonu: “Oznajmia ci się, królu Nebukadnesarze, że władza królewska zostaje ci odjęta”. Daniela 4,28. Wy 124.1

“Zstąp i usiądź w prochu, panno, córko babilońska!
Usiądź na ziemi, a nie na tronie...
Usiądż w milczeniu i wejdź do ciemności, córko chaldejska,
gdyż już nie będą cię nazywali panią królestw!”.
“Ty, co mieszkasz nad wielką wodą i jesteś bogaty w skarby,
nadszedł twój kres; nić twojego żywota przecięta”.
“I stanie się z Babilonem, perłą królestw,
chlubą i dumą Chaldejczyków,
to, co się stało z Sodomą i Gomorą, które zniszczył Bóg”.
“Uczynię go siedliskiem jeżów, bagnem sitowia.
Wymiotę go miotłą zagłady — mówi Pan Zastępów” Izajasza 47,1-5; Jeremiasza 51,13; Izajasza 13,19; 14,23. Wy 124.2

Bóg dlatego pozwala każdemu narodowi zjawiającemu się na arenie świata zająć swoje miejsce na ziemi, ażeby wykazał się, czy zdoła urzeczywistnić zamierzenia Najświętszego. Proroctwa przepowiedziały wzloty i upadki największych mocarstw świata: Babilonu, Persji, Grecji i Rzymu. Za każdym razem historia powtarzała się, zwłaszcza kiedy chodziło o odnoszenie się do mniejszych podbitych narodów. Imperia przechodziły kolejne sprawdziany ognia i okresy doświadczeń. Żadne z nich jednak nie wytrzymało próby. Zawsze po wielkim wzlocie następował upadek. Sława bladła, potęga łamała się, a miejsce wielkich imperiów zajmowały inne narody. Wy 124.3

Kiedy narody, gardząc Bożymi zasadami, doprowadziły siebie do ruiny, Pan przeprowadzał swoje wszechpotężne cele posługując się innymi. Wy 124.4

Lekcję tę przekazał Pan w cudownej, symbolicznej formie Ezechielowi, gdy jako banita znajdował się w kraju Chaldejczyków. Wizja objawiła się prorokowi w chwili, kiedy pogrążonego w głębokim smutku i bolesnych wspomnieniach dręczyły złe przeczucia. Ziemia ojców leżała odłogiem. Jerozolima opustoszała, sam prorok znajdował się w kraju, w którym rządziło okrucieństwo, gdzie wszyscy kierowali się własną ambicją i pychą. Widząc w każdym panującym monarsze jedynie samowolę i zło, coraz bardziej pogrążał się w rozpaczy, lecz symbole ujrzane w wizji przedstawiały tak wielką moc, iż przerastała ona potęgę królów rządzących mocarstwami doczesnymi. Wy 124.5

Nad brzegiem rzeki Chebar zobaczył Ezechiel coś, co przypominało trąbę powietrzną zbliżającą się od strony północnej. “... Wielki obłok, płomienny ogień i blask dokoła niego, a z jego środka spośród ognia lśniło coś jakby błysk polerowanego kruszcu”. Jaśniejące koła przecinały się nazwa jem w biegu i poruszały przy pomocy czterech żywych istot. Wysoko nad ziemią wznosił się tron, “jakby kamień szafirowy w kształcie tronu; a nad nim było coś z wyglądu podobnego do człowieka” i ukazał się “... u cherubów, pod ich skrzydłami... kształt ludzkiej ręki”. Ezechiela 1,4.26; 10,8. Kola te były w swoim układzie tak skomplikowanie splątane, że na pierwszy rzut oka tworzyły chaos. Poruszały się jednak w doskonałej harmonii. Niebiańskie istoty, podrzymywane i prowadzone ręką spod skrzydeł cherubinów, poruszały kołami. Nad nimi, na szafirowym tronie, siedział Przedwieczny. Nad tronem widniał symbol miłosierdzia Bożego — tęcza. Tak jak skomplikowany ruch kół dokonywał się w sposób nadprzyrodzony ręką ukrytą pod skrzydłami cherubinów, tak samo pod kontrolą Bożą znajdują się wszystkie najbardziej skomplikowane sprawy ludzkie. Wśród zamieszania i walk ludzkich Pan, który rządzi ruchami cherubinów, prowadzi i kontroluje wszystko, co dzieje się na ziemi. Wy 124.6

Skomplikowane dzieje narodów, kolejno zajmujących miejsce w historii, silnie do nas przemawiają. Narody te nie znały swojej przyszłości ani swego przeznaczenia. Były świadkami prawdy, której znaczenia nie były w stanie pojąć. Bóg wyznaczył miejsce w swoim olbrzymim planie każdemu narodowi i każdemu człowiekowi. Narody i ludzie są dziś mierzeni pionem w ręce Tego, który jest nieomylny. Ludzie i narody czynią wybór, który decyduje o ich przyszłości, a Bóg rządzi wszystkimi tak, aby spełniły się Jego święte zamierzenia. Wy 125.1

Historia, którą wielki “JESTEM” przepowiedział w swoim słowie, łącząc niby ogniwo z ogniwem dzieje ludzkości w jeden proroczy łańcuch wydarzeń, począwszy od pradawnej wieczności aż do nie kończącej się przyszłości, historia ta mówi i wskazuje wyraźnie, w jakim znajdujemy się stadium naszej ziemskiej pielgrzymki. Mówi też o tym, co nas czeka i czego możemy się spodziewać. Wszystko, co proroctwa przepowiedziały, a co miało się wydarzyć do dnia teraźniejszego, wszystko to znajdziemy zapisane na kartach historii i możemy być pewni, że wszystko, co ma jeszcze przyjść, faktycznie się wypełni. Proroctwo dane w czasie, kiedy Bóg wypowiadał wyrok nad ostatnim królem izraelskim, zawierało poselstwo: “Tak mówi Wszechmocny Pan: Precz z diademem, precz z koroną; nic nie pozostanie tak, jak jest. To, co niskie, będzie wywyższone, a co wysokie, będzie poniżone. W gruzy, w gruzy, w gruzy obrócę je. Także ono nie pozostanie tak, aż przyjdzie ten, który ma do niego prawo; jemu je dam”. Ezechiela 21,31.32. Wy 125.2

Korona odebrana Izraelowi przechodziła kolejno do władców Babilonu, Medo-Persji, Grecji i Rzymu. Bóg mówi: “aż przyjdzie ten, który ma do niego prawo; jemu je dam”. Wy 125.3

Czas ten już nadszedł. Rozmaite znaki wskazują na to, że stoimy u progu wielkich, uroczystych wydarzeń. Wszystko na naszym świecie jest w ruchu. Na naszych oczach sprawdzają się przepowiednie i proroctwa Zbawiciela, poprzedzające ponowne Jego przyjście: “Potem usłyszycie a wojnach i wieści wojenne. Baczcie, abyście się nie trwożyli, bo musi się to stać, ale to jeszcze nie koniec. Powstanie bowiem naród przeciwko narodowi i królestwo przeciwko królestwu, i będzie głód, i mór, a miejscami trzęsienia ziemi”. Mateusza 24,6.7. Wy 126.1

Czasy dzisiejsze mają wielkie znaczenie dla wszystkich żyjących. Ludzie stojący na najwyższych szczeblach społecznych, mężowie zajmujący wysokie stanowiska i cieszący się zaufaniem i najwyższym autorytetem, mężczyźni i kobiety wszystkich warstw mają uwagę zwróconą na wydarzenia, które toczą się dookoła. Obserwujemy i jesteśmy świadkami wielkiego niepokoju, wynikającego z wrogich stosunków między narodami. Wszyscy zdają sobie sprawę, że rozgrywają się jakieś wielkie i decydujące wydarzenia, że coś musi się stać, gdyż świat stoi na krawędzi olbrzymiego kryzysu. Wy 126.2

Aniołowie powstrzymują wiatry do czasu aż świat zostanie ostrzeżony o bliskim Jego przyjściu; lecz groźne chmury się piętrzą i w każdej chwili huragan może spaść na ziemię. Kiedy na rozkaz Boży aniołowie zwolnią powstrzymujące żywioły, wówczas dziać się będą sceny, których żadne pióro nie jest w stanie opisać. Wy 126.3

Biblia, wyłącznie Biblia, rzuca prawdziwe światło na te sprawy. Ona opisuje ostatnie wydarzenia na naszej ziemi, wydarzenia, które już teraz rzucają cienie na świat. Grzmoty zbliżającej się katastrofy, trzęsienia ziemi, napełniają trwogą serce ludzkie. Wy 126.4

“Oto Pan spustoszy ziemię i zniszczy ją, sprawi zamieszanie na jej powierzchni i rozproszy jej mieszkańców,... gdyż przestąpili prawa, wykroczyli przeciwko przykazaniom, zerwali odwieczne przymierze. Dlatego klątwa pożera ziemię i jej mieszkańcy muszą odpokutować swoje winy... Ustało wesołe bicie w bębny, skończyły się krzyki weselących się, ustały wesołe dźwięki lutni”. Izajasza 24,1-8. Wy 126.5

“Ach, cóż to za dzień! Bo bliski jest dzień Pana, a przychodzi jak zagłada od Wszechmocnego... Ziarna wyschły pod swymi grudami, spichrze są spustoszone, stodoły rozwalone, gdyż zboże uschło. Jakże porykują zwierzęta! Stada bydła się błąkają, gdyż nie ma dla nich pastwisk; nawet stada owiec giną. Uschła winorośl, a drzewo figowe zwiędło; drzewo granatowe, palma i jabłoń, wszystkie drzewa polne uschły, u synów ludzkich znikła radość”. Joela 1,15-18.12. Wy 126.6

“O, jak mi smutno, jak mi smutno! Wiję się z bólu. O, ściany serca mego! Moje serce jest zaniepokojone, nie mogę milczeć, bo głos trąby słyszysz, moja duszo, zgiełk wojenny! Klęska następuje po klęsce; cały kraj jest spustoszony; znienacka zostały zniszczone moje namioty, w mgnieniu oka moje zasłony. Spojrzałem na ziemię — a oto pustka i próżnia, ku niebu — a nie było na nim jego światła. Spojrzałem na góry — a oto się trzęsły, na wszystkie pagórki — a one się chwiały. Spojrzałem — a oto nie było człowieka, a wszystkie ptaki niebieskie odleciały. Spojrzałem — a oto pole urodzajne stało się pustynią, a wszystkie jego miasta zburzone przed Panem przez żar jego gniewu”. Jeremiasza 4,19.23-26. Wy 126.7

“Biada! Gdyż wielki to ów dzień, żaden do niego niepodobny. Jest to czas utrapienia dla Jakuba, jednak będzie z niego wybawiony”. Jeremiasza 30,7. Wy 127.1

“Wejdź więc, mój ludu, do swoich pokojów i zamknij swoje drzwi za sobą, skryj się na chwilkę, aż przeminie gniew!” Izajasza 26,20. Wy 127.2

“Dlatego, że Pan jest ucieczką twoją,
Najwyższego zaś uczyniłeś ostoją swoją,
nie dosięgnie cię nic złego
i plaga nie zbliży się do namiotu twego”. Psalmów 91,9.10. Wy 127.3

“Bóg, Wszechmocny Pan, przemówił
i wezwał ziemię od wschodu słońca aż do zachodu jego.
Z Syjonu pełnego piękności zajaśniał Bóg.
Bóg nasz przybywa i nie milczy;
Przyzywa niebiosa z góry
i ziemię, aby sądzić swój lud...
Niebiosa zwiastują sprawiedliwość jego,
ponieważ sam Bóg jest sędzią!” Psalmów 50,1-4.6. Wy 127.4

“... Córko syjońska... tam będziesz wyratowana, tam wykupi cię Pan z ręki twoich nieprzyjaciół. Lecz teraz zebrały się przeciwko tobie liczne narody, mówiąc: Niech będzie zhańbiona, aby nasze oko mogło się napawać widokiem Syjonu! Lecz oni nie znają zamysłów Pana i nie rozumieją jego planu, że zebrał je jak snopy na klepisku.” “Bo spowoduję, że zabliźnią się twoje rany i uleczę cię z twoich ciosów — mówi Pan — chociaż nazwali cię Odrzuconą, o którą nikt się nie troszczy.... Oto Ja odwórcę los namiotów Jakuba i zlituję się nad jego siedzibami, miasto będzie odbudowane na swoim wzgórzu, a pałac stanie na swoim miejscu”. Micheasza 4,10-12; Jeremiasza 30,17.18. Wy 127.5

“I będą mówić w owym dniu: Oto nasz Bóg,
któremu zaufaliśmy, że nas wybawi;
to Pan, któremu zaufaliśmy.
Weselmy i radujmy się z jego zbawienia!” Wy 127.6

“Wszechmocny Pan zniszczy śmierć na wieki i zetrze łzę z każdego oblicza, i usunie hańbę swojego ludu na całej ziemi, gdyż Pan powiedział”. Izajasza 25,9.8. Wy 128.1

“Patrz na Syjon, miasto naszych uroczystych świąt! Twoje oczy zobaczą Jeruzalem, siedzibę bezpieczną, namiot, którego się nie przenosi, którego kołków nigdy się nie wyciąga i którego żaden sznur nie jest zerwany.... Bo Pan jest naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem: On nas wybawi...”. Izajasza 33,20-22. Wy 128.2

“Lecz według sprawiedliwości będzie sądził biednych i według słuszności rozstrzygał sprawy ubogich na ziemi”. Izajasza 11,4. Wy 128.3

Wtedy wypełnią się zamierzenia Boże, a zasady panujące w Jego królestwie będą obowiązywać wszystkich pod słońcem. Wy 128.4

“I już nie będzie się słyszeć o gwałcie w twojej ziemi
ani o spustoszeniu i zniszczeniu w obrębie twoich granic,
lecz nazwiesz swoje mury zbawieniem,
a swoje bramy chwałą”.
“Będziesz mocno ugruntowane na sprawiedliwości,
dalekie od ucisku, bo nie masz powodu się bać,
i od przestrachu, bo nie zbliży się do ciebie”. Izajasza 60,18; 54,14. Wy 128.5

Prorocy, którym te wielkie rzeczy były objawione, pragnęli zrozumieć ich znaczenie do głębi. “Zbawienia tego poszukiwali i wywiadywali się o nie prorocy... Starając się wybadać, na który albo na jaki to czas wskazywał działający w nich Duch Chrystusowy... Im to zostało objawione, że nie sobie samym, lecz wam usługiwali w tym, co teraz wam zostało zwiastowane... a są to rzeczy, w które sami aniołowie wejrzeć pragną”. 1 Piotra 1,10-12. Wy 128.6

Głębokie znaczenie mają dla nas i budzą żywe zainteresowanie opisy przyszłych rzeczy, bo przecież my stoimy u progu ich spełnienia. Będą to wydarzenia, na które dzieci Boże czekały, których pragnęły i o które się modliły od czasu, kiedy pierwsi rodzice opuścili raj. Wy 128.7

Dzisiaj również, w obliczu najstraszniejszego kryzysu, tak jak przed pierwszym wyniszczeniem świata, ludzie zajęci są sobą, swoimi interesami i rozrywkami. Opanowani przez to, co widzialne i doczesne, stracili z oczu to, co niewidzialne i wieczne. Dla spraw ziemskich, nietrwałych, poświęcają nieprzemijające skarby. Trzeba, żeby swe myśli zwrócili ku sprawom wyższym i poszerzyli swoje horyzonty. Ludzi należy wyrwać z mroku ziemskich omamień. Wy 128.8

Wzrost i upadek narodów, tak jasno przedstawiony w Piśmie Świętym, powinien być wystarczającą nauką ukazującą marność i bezwartościowość ziemskich wzlotów i ziemskiej chwały. Wielkość Babilonu, która do dziś nie ma równej sobie, potęga, która zdawała się współczesnym nie do obalenia, jakże szybko okazała się przemijającą! Tak jak więdną kwiaty wśród trawy, tak przeminęła chwała tego miasta, tak przeminie wszystko, co nie posiada oparcia w Bogu. Jedynie to, co jest związane z planem Bożym i dzieje się według Jego myśli — może przetrwać. Jego zasady są jedyną stałą rzeczą na ziemi. Wy 128.9

Te wielkie prawdy muszą poznać starzy i młodzi. Wszyscy musimy poznawać wypełnienie zamiarów Bożych w historii narodów i z objawienia rzeczy przyszłych nauczyć się oceniać rzeczy niewidzialne według ich rzeczywistej wartości, aby zrozumieć, co jest prawdziwym celem życia. Z rzeczy doczesnych powinniśmy korzystać w najszlachetniejszy sposób, rozpatrując je w świetle wieczności. Jeśli przez to tu na ziemi nauczymy się cenić zasady królestwa Bożego i tu na ziemi staniemy się jego poddanymi i obywatelami, wtedy przy przyjściu Jego będziemy gotowi wejść z Nim w progi niebios. Wy 129.1

Ostateczny dzień się zbliża. Nie wiele już pozostało czasu, aby się nauczyć tego, czego powinniśmy, aby zrobić wszystko, co nam do zrobienia pozostało. “Oto dom izraelski mówi: Widzenia, które ten ogląda, dotyczą późniejszych dni, i o dalszych czasach on prorokuje. Dlatego tak powiedz im: Tak mówi Wszechmocny Pan: Żadne słowo, które Ja wypowiadam, już się nie odwlecze; słowo, które Ja wypowiadam, spełni się — mówi Wszechmocny P Pan”. Ezechiela 12,27.28. Wy 129.2