Wychowanie

Rozdział 18 — Tajemnice Biblii

Czy można znaleźć Boga? Żaden ograniczony umysł ludzki nie jest w stanie zrozumieć w pełni istoty dzieła Najwyższego. Nie możemy odkryć Boga drogą poszukiwań. Dla najbardziej uczonych i genialnych umysłów, tak jak i dla prostych nieskomplikowanych natur, święta Istota musi pozostać tajemnicza, “obłok i ciemność wokół niego, sprawiedliwość i prawo są podstawą tronu jego”. Psalmów 97,2. Wy 119.1

Wiemy tylko tyle, że zdolni jesteśmy rozpoznać Jego postępowanie wobec ludzi po Jego bezgranicznym miłosierdziu i nieskończenie wielkiej mocy. Tylko tyle jesteśmy w stanie pojąć z Jego zamierzeń, ile umysł nasz zdolny jest wchłonąć. Poza tą granicą wiedza nasza się kończy i pozostaje tylko wiara i ufność w rękę, która jest wszechmocna, i w przepełnione miłością serce Boże. Wy 119.2

Istota charakteru Bożego i Jego Słowo otoczone są mgłą tajemnicy. Nie będzie ona nigdy całkowicie ujawniona, ani odkryta przez ograniczony umysł ludzki. Bóg w Piśmie Św. dał dostateczne dowody, że Słowo pochodzi od Niego. Istnienie Boga, istota Jego charakteru, prawda zawarta w Jego Słowie, wszystko to zostało dowiedzione i istnieją zrozumiałe świadectwa, przemawiające do naszej świadomości i rozsądku. Świadectw tych jest bez liku. Prawdą jest, że Bóg nie usunął całkowicie wszystkich możliwości powątpiewania w prawdziwość Jego objawień. Wiara musi polegać na świadectwie, a nie na dowodach rzeczowych. Ten, kto chce wątpić, ma niejedną ku temu sposobność. Ci zaś, którzy pragną poznać prawdę, znajdą twardy grunt pod nogami. Wy 119.3

Nie mamy żadnego powodu do wątpienia w Słowo Boże. To, że nie jesteśmy w stanie pojąć tajemnicy Jego Opatrzności, nie jest dostatecznym powodem do nieufności. W świecie przyrody jesteśmy otoczeni ze wszystkich stron jej cudami, często poza zakresem naszej możliwości pojmowania. Czyżby nas miało dziwić to, że w świecie duchowym napotykamy na tajemnice niedostępne naszemu umysłowi? Trudności w rozumowaniu leżą jedynie w naszej ludzkiej słabości i wąskim spojrzeniu ograniczonego umysłu. Wy 119.4

Tajemnice ukryte w Biblii nie tylko nie mogą być kontrargumentami teorii Bożego pochodzenia Pisma Świętego, lecz przeciwnie, są one największymi dowodami, że słowa Biblii inspirowane są przez Boga. Gdyby Biblia nie posiadała nadprzyrodzonego, boskiego charakteru, a zawierała jedynie to, co leży w granicach ludzkiego pojmowania; gdyby jej wielkość mogła być ujęta w zrozumiałych dla ograniczonego umysłu ludzkiego pojęciach, przestałaby być tym, czym jest dzisiaj — niezaprzeczalnym i nieomylnym dowodem boskości. Wielkość jej idei winna rozniecać wiarę, jaka należy się Słowu Bożemu. Wy 119.5

Biblia odkrywa prawdę z tak wielką prostotą i tak przystosowuje ją do potrzeb i pragnień serc ludzkich, iż wprawiła w zadziwienie i zachwyt najpotężniejsze umysły świata, dla maluczkich zaś i prostych stała się drogowskazem: “Nawet głupi na niej nie zbłądzi”. Izajasza 35,8. Żadne dziecko nie powinno zbłądzić na tej drodze. Ani jeden gorliwy poszukiwacz nie powinien wyjść z kręgu świętego i czystego światła. Najprostsza prawda zawiera myśli tak głębokie, że są one nieskończenie dalekie od pełnego zrozumienia ich przez istoty ludzkie. Są one owiane tajemnicą, ukrywającą Jego chwałę. Tajemnicą nieodkrywalną, lecz pobudzającą do gorliwych poszukiwań prawdy. Misterne przedstawienie tych prawd budzi cześć i nakłania do głębokiej wiary. Im bardziej się wgłębiamy w treść Biblii, tym mocniejsze jest nasze przekonanie, że są to słowa Boga żywego i rozum ludzki korzy się przed majestatem Bożego objawienia. Wy 120.1

Bóg zamierza udostępnić swoje słowa gorliwym poszukiwaczom. “To, co jest zakryte, należy do Pana, Boga naszego, a co jest jawne, do nas i do naszych synów po wieczne czasy, abyśmy wypełniali wszystkie słowa tego zakonu”. 5 Mojżeszowa 29,28. Twierdzenie, że niektóre części Biblii nie mogą być zrozumiane, doprowadziło do zaniedbania jej ważnych prawd. Fakt ten musi być wyjaśniony. Należy jak najczęściej powtarzać sobie i innym, że Bóg nie opuścił zasłony tajemnicy nad niektórymi częściami Pisma po to, aby ukryć prawdę, ale że niezrozumienie ich przez nas wynika jedynie z naszej ograniczonej możliwości pojmowania. Zamiary Boże nie są niczym ograniczone — ograniczony jest tylko nasz umysł, Bóg zaś pragnie, abyśmy pojęli wszystko, co nasz umysł jest w stanie wchłonąć. “Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany”. 2 Tymoteusza 3,16.17. Wy 120.2

Żaden ludzki umysł nie jest w stanie dogłębnie pojąć choćby jednej prawdy lub obietnicy, zapisanej na kartkach Biblii. Jedni podchodzą do niej z jednej, inni z drugiej strony, lecz wszyscy spostrzegają jedynie oślepiającą jasność, źródło zaś promieniowania pozostaje poza naszą zdolnością widzenia. Wy 120.3

Kiedy rozmyślamy nad wielkością Słowa Bożego, wydaje się, że sondujemy studnię bez dna. Im usilniej się w nią wpatrujemy, tym bardziej się ona pogłębia. Jej rozmiary są nieograniczone i wymykają się z naszego pola widzenia. Wreszcie mamy przed oczyma tylko olbrzymie nie kończące się przestrzenie oceanu. Wy 120.4

Taki sposób studiowania posiada moc odradzającą. Zasila i odświeża umysł i serce, a w nas wstępuje nowe życie. Wy 121.1

Doświadczenia opisane w Biblii są najprawdziwszym dowodem tego, że autorem Pisma Św. jest sam Bóg. Przyjmujmy Słowo Boże jako pokarm dla duszy, jak spożywamy chleb karmiąc ciało. Chleb zaspokaja potrzebę naszego ciała, zasila krew, kości i mózg. Taka sama jest rola Biblii. Jeżeli jej zasady zostały zaszczepione w naturę ludzką, powoduje ona wielkie zmiany w życiu danego człowieka — “stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe”. 2 Koryntian 5,17. Zasady te dawały tak wielką siłę, że zarówno mężczyźni jak kobiety byli w stanie zerwać łańcuch grzesznych nawyków, wyrzec się samolubstwa. Przyjąwszy zasady biblijne ludzie zmieniali się. Bluźniercy zaczęli czcić Boga, pijani trzeźwieli, zbrukane dusze, dotychczas odzwierciedlające szatana, upodobniały się do obrazu Bożego. Taka przemiana świadczy o cudzie cudów. Fakt, iż słowo może dokonać tak wielkich zmian jest największą tajemnicą świata. Nie możemy jej zrozumieć, możemy jedynie wierzyć tak, jak mówi Pismo, to jest “Chrystus w was, nadzieja chwały”. Kolosan 1,27. Wy 121.2

Poznanie tej tajemnicy sprawi, iż otworzą się drzwi do innych kunsztownie przedstawionych prawd. Klucz do nich otwiera przed duszą skarbce wszechświata i daje nieograniczone możliwości rozwoju. Wy 121.3

Rozwój można osiągnąć dzięki stałemu i nieustannemu odkrywaniu charakteru Bożego, Jego chwały i tajemnicy słowa pisanego. Gdyby nam dane było absolutne zrozumienie Boga i Jego słowa, zaniechalibyśmy dalszych poszukiwań prawdy i przestalibyśmy dążyć do większego pogłębienia wiedzy. Bóg przestałby być Najwyższą Istotą, a człowiek by nie dążył do doskonałości. Dzięki Bogu tak nie jest. Ponieważ Bóg jest nieskończenie wielki i jest samą wiecznością, tym, w którym są wszystkie skarby mądrości, poszukiwaniom naszym nie będzie końca i zawsze korzystać będziemy ze skarbów Jego mądrości, dobroci i mocy, nie wyczerpując ich nigdy. Wy 121.4