Wychowanie

Lekcja ufności

“Naprawdę, pytaj bydła, a nauczy cię, i ptactwa niebieskiego, a powie ci... i ryb morskich, a one opowiedzą ci”. “Idź do mrówki... przypatrz się jej postępowaniu”. “Spójrzcie na ptaki niebieskie”. “Spójrzcie na kruki...”. Joba 12,7.8; Przypowieści 6,6; Mateusza 6,26; Łukasza 12,24. Wy 83.1

Nie wystarczy opowiadać dzieciom o stworzeniach Bożych. Niech je uczą same zwierzęta i owady. Mrówki pokazują cierpliwą i żmudną pracę społeczną, przezwyciężanie trudności i troszczenie się o przyszłość. Ptaki uczą człowieka ufności. Nasz Ojciec niebiański troszczy się o nie, lecz one także muszą pracować. Same budują swe gniazda, muszą się starać o pożywienie i doglądać dzieci. Narażone są w każdej chwili na niebiezpieczeństwo ze strony wroga, który czyha, aby je zniszczyć. Z jakąż ufnością zabierają się ptaki do pracy! Jakże radosne są ich pieśni! Wy 83.2

Piękny jest opis troski Bożej o zwierzęta leśne: Wy 83.3

“Góry wysokie są dla kozic,
skały są schronieniem świstaków”. Psalmów 104,18. Wy 83.4

Bóg kazał wytrysnąć źródłom na pagórkach, gdzie “... gnieździ się ptactwo niebieskie, świergoce pośród gałęzi”. Psalmów 104,12. Wszystkie stworzenia leśne, górskie i morskie są częścią składową Jego gospodarstwa. Otwiera rękę swoją i nasyca wszystkie stworzenia. Psalmów 145,16. Wy 83.5

Bywa, że silny huragan wyrzuci orła alpejskiego z jego gniazda i wtrąci do wąskiej, skalistej szczeliny górskiej. Ciężkie chmury opadają nisko i odcinają ptaka od słonecznych wierzchołków, gdzie uwił sobie gniazdo. Zdawałoby się, że ogromny wysiłek, aby wydobyć się z zasadzki — jest daremny. Obija się potężnymi skrzydłami o ściany skalne, a echo roznosi po górach jego rozpaczliwy krzyk. Wreszcie z nutą triumfu w głosie wydostaje się i przebija ciemną ścianę chmur, przedostaje się w jasną promienną przestrzeń niebieską, pozostawiając daleko za sobą kłębowisko chmur miotane zawieruchą. Tak samo i my znajdujemy się czasami w sytuacji na pozór beznadziejnej. Otoczeni zewsząd trudnościami i ciemnością, borykamy się z losem. Wtedy opuszcza nas odwaga. Ze wszystkich stron jesteśmy otoczeni i klęska wydaje się nieunikniona. Jak czarne chmury ciążą nieszczęścia nad naszymi głowami. Nie jesteśmy w stanie ich rozproszyć. Walka jest daremna. W takich sytuacjach jest tylko jedna droga przed nami. Mgły i chmury ciążą ku ziemi. Nad nimi jaśnieje światło Boże. Możemy się tam wznieść na skrzydłach wiary. Wy 83.6

Wiele można się w ten sposób nauczyć. Na przykład samodzielności i wytrwałości z drzew samotnie rosnących na równinie lub stoku górskim, które głęboko zapuszczają w ziemię swoje korzenie. Mocne, stawiają opór burzom. Inny przykład: widuje się często sękate powykręcane pnie, zdeformowane przez żywioły jeszcze za czasów ich młodości. Tych pni żadna siła ludzka nie jest w stanie ani wyprostować, ani wygładzić. Tajemnicę świętobliwego życia odkrywa nam lilia wodna. Rozkwita na powierzchni brudnego, mułowatego stawu, otoczona zgnilizną chwastów i szuwarów, a nie traci nic ze swej piękności. Zapuszcza swą długą łodygę aż na piaszczyste dno i stamtąd czerpie siłę. Wy 84.1

Młodzież i dzieci nabywają teoretyczną wiedzę z książek i od wychowawców. Pozwólcie im nauczyć się rozpoznawać prawdę. Kiedy pracują w ogrodzie, zapytajcie, czego ich nauczyła troskliwa pielęgnacja roślin. Kiedy przyglądają się krajobrazom, napomknijcie o tym, że to Bóg stworzył ten cudowny świat i odział go w tak harmonijne barwy. Niech się zastanowią nad tym, dlaczego kolory w przyrodzie są tak żywe. Kiedy zrywają kwiaty, niech pomyślą, że Bóg zachował dla nich to piękno, które oczarowało kiedyś mieszkańców raju. Nauczcie ich zwracać uwagę na oczywiste znaki w przyrodzie, że Bóg nieustannie myśli o nas, i że stworzył wszystko w przyrodzie dla naszych potrzeb i naszego szczęścia. Wy 84.2

Tylko ten, kto rozpoznaje w przyrodzie dzieło Ojca, a w bogactwie i pięknie ziemi rozszyfrowuje Jego słowa, tylko ten pozna głęboką prawdę ukrytą w przyrodzie i z łatwością pojmie, w jakim stopniu przyroda służy człowiekowi. Tylko taki człowiek może w pełni ocenić wartość i znaczenie gór i równin, rzek i oceanów, który patrzy na nie przez pryzmat myśli Bożej, jako objawienie Stwórcy. Wy 84.3

Pisarze Biblii ilustrowali często swoje myśli przykładami z przyrody. Obserwacja — pod kierunkiem Ducha Świętego — życia w świecie przyrody w dużym stopniu ułatwia pojmowanie Słowa Bożego. W ten sposób przyroda staje się kluczem do skarbnicy Słowa. Wy 84.4

Powinniśmy zachęcić dzieci do wyszukiwania w naturze obiektów ilustrujących nauki Biblii. Mogą także wyszukiwać w Biblii przypowieści ze świata przyrody. Trzeba wpłynąć na nie, by wyszukiwały tak w Piśmie Świętym jak w przyrodzie wszystko, co symbolizuje Chrystusa i to, co On sam znajdował w niej, aby objawić prawdę. Tym systemem można dzieci naprowadzić na to, by szukały i znajdowały Go wszędzie: w drzewach, winorośli, w lilii wodnej, różach, słońcu i gwiazdach. Dzieci powinny rozpoznawać głos Jego w śpiewie ptaków, w szumie drzew, huku grzmotu i w muzyce morza. Każda rzecz w przyrodzie powtórzy im Jego cenne nauki. Wy 84.5

Dla tych, którzy w ten sposób poznają Chrystusa, ziemia nie stanie się nigdy opuszczonym i smutnym miejscem udręki. Będzie domem ich Ojca — z obecnością Tego, który kiedyś mieszkał wśród ludzi. Wy 84.6