Przypowieści Chrystusa

Talenty wykorzystywane pomnażają się

Talenty, które są wykorzystywane, pomnażają się. Sukces nie jest wynikiem przypadku, lecz wynikiem działania opatrzności Bożej, nagrodą za wiarę i rozwagę, cnotę i bezustanne wysiłki. Zaletami, jakich nam brak, nie obdarowuje nas Bóg w sposób nadprzyrodzony, lecz pracując razem z nami pomnaża i wzmacnia istniejące zdolności. Każda poniesiona w służbie Mistrza poważna ofiara wzmocni nasze siły. Jeżeli staniemy się narzędziami Ducha Świętego, łaska Boża pozwoli wyrzec się dawnych skłonności, zwyciężyć nałogi i nabrać nowych przyzwyczajeń — będziemy pracować lepiej. Obudzą się w nas nowe siły, sparaliżowane zdolności otrzymają nowe życie. PC 229.1

Pokorny pracownik, posłuszny wezwaniu Bożemu, może być pewny Jego pomocy. Ta wielka i święta odpowiedzialność już sama z siebie uszlachetnia charakter, wzmacnia i oczyszcza umysł oraz serce. Słaby człowiek staje się silnym przez wiarę w moc Bożą, a zdecydowane dążenie przynosi wielkie rezultaty. Człowiek, posiadający niewielką wiedzę, rozpoczynający pracę w sposób cichy i pokorny, dzielący się tym, co wie, szukający pokornie dalszego zrozumienia, osiągnie wszystkie skarby nieba. Im więcej niesie światła, tym więcej go otrzyma. Im lepiej stara się wyjaśniać Słowo Boże, tym zrozumialsze staje się dla niego. Im więcej korzystamy z naszych sił i wiadomości, tym więcej będzie ich przybywało. PC 229.2

Każdy wysiłek poniesiony dla Chrystusa będzie dla nas błogosławieństwem. Starając się zdobyć innych dla Chrystusa, polecając w modlitwach ich dusze Bogu, sami zdobywamy Jego łaskę. Serce będzie płonąć boską gorliwością, a życie stanie się poważnym i prawdziwym życiem modlitwy. PC 229.3

Niebo ocenia wartość człowieka według stopnia poznania Boga, poznania, które jest źródłem wielkiej siły. Bóg stworzył człowieka i chce, żeby był silny mocą Jego Ducha i dążył do połączenia ludzkiego umysłu oraz serca z elementami boskimi. PC 229.4

Patrząc na Jezusa będziemy widzieli Boga, a spoglądając w oblicze Boże odmienimy się sami. Dobroć i miłość bliźnich staną się instynktem, naszą drugą naturą, a nasz charakter podobny charakterowi Jezusa. Coraz bardziej będzie się zacieśniać łączność z niebem i rosnąć zdolność otrzymywania bogactwa wiedzy i mądrości wiecznej. PC 230.1