Prorocy i królowie

Rozdział 26 — “Oto wasz Bóg!”

Wskutek błędnych poglądów na temat Boga zrozumienie spraw duchowych wśród ludzi w czasach Izajasza uległo znaczącemu pogorszeniu. Szatan długo pracował nad tym, aby utwierdzić w ludziach przekonanie, że to Stwórca jest sprawcą grzechu, cierpienia i śmierci. Ci, których w ten sposób zwiódł, wyobrażali Go sobie jako surowego i wymagającego. Postrzegali Go jako gotowego do osądzania i potępiania, nieokazującego przychylności grzesznikowi, jeśli tylko nadarzy się jakikolwiek dozwolony przez prawo pretekst. Prawo miłości, będące podstawą niebiańskich rządów, było przez arcyzwodziciela przedstawiane w złym świetle jako zagradzające ludziom drogę do szczęścia i jako ciężkie jarzmo, z którego porzucenia powinni się cieszyć. Szatan oświadczył, że zachowywanie przykazań Pańskich jest niemożliwe i że kara za ich przekroczenie została narzucona w wyniku arbitralnej decyzji Boga. PK 204.1

Tracąc z oczu prawdziwy charakter Jahwe, Izraelici nie mieli nic na swoje usprawiedliwienie. Bóg często objawiał się im jako miłosierny i łaskawy, nierychły do gniewu, wielce łaskawy i wierny. Patrz Psalmów 86,15. Mówił: “Gdy Izrael był młody, pokochałem go i z Egiptu powołałem mojego syna”. Ozeasza 11,1. PK 204.2

Postępowanie Pana wobec Izraelitów cechowała delikatność uwidoczniona w wyprowadzeniu ich z niewoli egipskiej i wprowadzeniu do ziemi obiecanej. “We wszelakiem uciśnieniu ich i on był uciśniony: ale Anioł oblicza jego wybawił ich. Z miłości swej, i z litości swojej on sam odkupił ich, piastował ich i nosił ich po wszystkie dni wieków”. Izajasza 63,9 (BG). PK 204.3

Podczas wędrówki po pustyni Jego obietnica brzmiała: “Oblicze moje pójdzie przed tobą”. 2 Mojżeszowa 33,14 (BG). Temu zapewnieniu towarzyszyło wspaniałe objawienie charakteru Jahwe, które pozwoliło Mojżeszowi na unaocznienie Izraelitom dobroci Bożej i szczegółowe pouczenie ich na temat przymiotów niewidzialnego Króla. “Wtedy Pan przeszedł obok niego, a on zawołał: Panie, Panie, Boże miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący łaskę dla tysięcy, odpuszczający winę, występek i grzech, nie pozostawiający w żadnym razie bez kary”. 2 Mojżeszowa 34,6-7. PK 204.4

To dzięki poznaniu cierpliwości Jahwe oraz Jego nieskończonej miłości i miłosierdzia Mojżesz odważył się błagać Go o ocalenie Izraelitów, gdy u granic ziemi obiecanej sprzeciwili się Mu i nie przystąpili do jej podboju. Gdy ich bunt osiągnął punkt kulminacyjny, Pan oświadczył: Wytracę ich zarazą i wygubią. A z potomków Mojżesza obiecał uczynić nowy naród — większy i silniejszy od nich. Patrz 4 Mojżeszowa 14,12. PK 205.1

Jednak prorok powołał się na cudowną opatrzność i obietnice Boga okazane narodowi wybranemu. Przede wszystkim zaś powołał się na Jego miłość do upadłego człowieka. 4 Mojżeszowa 14,17-19. PK 205.2

Wtedy Pan odpowiedział łaskawie: “Odpuściłem na twoje słowo”. 4 Mojżeszowa 14,20. Następnie przedstawił Mojżeszowi proroctwo mówiące o ostatecznym triumfie Izraela. “Lecz — na moje życie — napełni się chwałą Pana cała ziemia”. 4 Mojżeszowa 14,21 (BT). Chwała Boga, Jego charakter, miłosierna dobroć i czuła miłość — wszystko, na co powołał się Mojżesz, błagając o przebaczenie dla Izraelitów, miało zostać objawione całej ludzkości. Obietnica Pana została podwójnie potwierdzona przysięgą. Jak pewne jest to, że Bóg żyje i panuje, tak pewne jest też to, iż Jego chwała zostanie objawiona “wśród narodów (...), wśród wszystkich ludów cuda jego!” Psalmów 96,3. PK 205.3

To właśnie o wypełnieniu tego proroctwa śpiewali serafini, których Izajasz ujrzał przed tronem Bożym: “Pełna jest wszystka ziemia chwały jego”. Izajasza 6,3. Prorok, całkowicie pewien tej obietnicy, sam później odważnie prorokował o tych, którzy kłaniają się bogom z drewna i kamienia: “Ujrzą (...) chwałę Pana, wspaniałość naszego Boga”. Izajasza 35,2. PK 206.1

Obecnie proroctwo to wypełnia się w szybkim tempie. Misyjna działalność Kościoła Bożego na ziemi przynosi owoc i wkrótce przesłanie ewangelii będzie głoszone wszystkim narodom. W celu uwielbienia chwalebnej łaski, swojej ludzi ze wszystkich plemion, języków i narodów Bóg “obdarzył w Umiłowanym” (Efezjan 1,6), “aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie”. Efezjan 2,7. “Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, który sam jeden czyni cuda! I niech będzie chwalebne imię jego błogosławione na wieki, a cała ziemia niech będzie pełna chwały jego!” Psalmów 72,18-19. PK 206.2

W wizji, którą Izajasz miał w świątyni, wyraźnie objawiono mu charakter Boga Izraela. Ten, który jest Wysoki i Wyniosły, który króluje wiecznie, a którego imię jest Święty, ukazał mu się w wielkim majestacie, ale prorok zrozumiał współczujący charakter Pana. Ten, który króluje na wysokim i świętym miejscu, jest “też z tym, który jest skruszony i pokorny duchem, aby ożywić ducha pokornych i pokrzepić serca skruszonych”. Izajasza 57,15. Anioł posłany, by dotknąć rozżarzonym węglem ust Izajasza, przyniósł mu przesłanie: “Usunięta jest twoja wina, a twój grzech odpuszczony”. Izajasza 6,7. PK 206.3

Widząc swego Boga, prorok, podobnie jak Saul z Tarsu u bram Damaszku, odczuł nie tylko swoją niegodność. Jego skruszonemu sercu dana została także pewność przebaczenia grzechów, całkowitego przebaczenia udzielonego z łaski. Dzięki temu stał się innym człowiekiem. Ujrzał Pana. Zaczął rozumieć piękno Bożego charakteru. Mógł złożyć świadectwo przemiany, która była spowodowana spotkaniem Nieskończonego. Odtąd inspirowało go głębokie pragnienie uwolnienia błądzących Izraelitów od ciężaru grzechu i kary, jaką on za sobą pociąga. “W co jeszcze można was bić (...)?” (Izajasza 1,5) — pytał prorok. “Chodźcie więc, a będziemy się prawować — mówi Pan! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna”. Izajasza 1,18. “Obmyjcie się, oczyśćcie się, usuńcie wasze złe uczynki sprzed moich oczu, przestańcie źle czynić! Uczcie się dobrze czynić”. Izajasza 1,16-17. PK 206.4

Bóg, którego rzekomo czcili, ale którego charakteru nie rozumieli, został im, chorym duchowo, przedstawiony jako Uzdrowiciel. Co z tego, że cała głowa była chora i całe serce słabe? Co z tego, że od stóp do głów nie było zdrowego miejsca, tylko rany, sińce i otarcia? Patrz Izajasza 1,6. Każdy człowiek szczerego serca mógł znaleźć uzdrowienie, zwracając się do Pana. “Widziałem jego drogi, jednak uleczę go, poprowadzę go i znowu udzielę obfitej pociechy (...) Pokój! Pokój dalekiemu i bliskiemu — mówi Pan, Ja go uleczę”. Izajasza 57,18-19. PK 208.1

Prorok wywyższył Boga jako Stwórcę. Jego przesłanie do mieszkańców miast Judy brzmiało: “Oto wasz Bóg! (...). Tak powiedział Bóg, Pan, który stworzył niebo i je rozpostarł, rozciągnął ziemię wraz z jej płodami, daje na niej ludziom tchnienie, a dech życiowy tym, którzy po niej chodzą. (...) Ja jestem Pan, Stwórca wszystkiego (...). Ja tworzę światłość i stwarzam ciemność (...) Ja uczyniłem ziemię i stworzyłem na niej ludzi, moje ręce rozciągnęły niebiosa i Ja daję rozkazy wszystkiemu ich wojsku”. Izajasza 40,9; 42,5; 44,24; 45,7.12. “Z kim więc mnie porównacie, że mam mu być równy? — mówi Święty. Podnieście ku górze wasze oczy i patrzcie: Kto to stworzył? Ten, który wyprowadza ich wojsko w pełnej liczbie, na wszystkich woła po imieniu. Wobec takiego ogromu siły i potężnej mocy nikogo nie brak”. Izajasza 40,25-26. PK 208.2

Tym, którzy obawiali się, że gdy spróbują powrócić do Boga, nie zostaną przez Niego przyjęci, prorok oświadczył: “Czemu więc mówisz, Jakubie, i powiadasz, Izraelu: Zakryta jest moja droga przed Panem, a moja sprawa do mojego Boga nie dochodzi? Czy nie wiesz? Czy nie słyszałeś? Bogiem wiecznym jest Pan, Stwórcą krańców ziemi. On się nie męczy i nie ustaje, niezgłębiona jest jego mądrość. Zmęczonemu daje siłę, a bezsilnemu moc w obfitości. Młodzieńcy ustają i mdleją, a pacholęta potykają się i upadają, lecz ci, którzy ufają Panu, nabierają siły, wzbijają się w górę na skrzydłach jak orły, biegną, a nie mdleją, idą, a nie ustają”. Izajasza 40,27-31. PK 208.3

Serce Nieskończonej Miłości tęskni za tymi, którzy nie mają siły, by uwolnić się z sideł szatana. Pan łaskawie oferuje im wzmocnienie, by mogli z Nim żyć. Mówi im: “Nie bój się, bom Ja z tobą, nie lękaj się, bom Ja Bogiem twoim! Wzmocnię cię, a dam ci pomoc, podeprę cię prawicą sprawiedliwości swojej. (...) Ja, Pan, jestem twoim Bogiem, który cię ująłem za twoją prawicę i który mówię do ciebie: Nie bój się, Ja cię wspomogę! Nie bój się, robaczku Jakubie, ty, garstko Izraela! Ja cię wspomogę — mówi Pan — twoim odkupicielem jest Święty Izraelski”. Izajasza 41,10.13-14. PK 208.4

Mieszkańcy Judy nie zasługiwali na nic, ale Bóg z nich nie zrezygnował. Przez nich Jego imię miało zostać wywyższone wśród narodów. Wielu z tych, którzy zupełnie nie mieli pojęcia o Nim, miało ujrzeć chwałę Jego charakteru. Aby wyraźnie wyłożyć swoje miłosierne zamiary, Bóg posyłał swoje sługi, proroków, z przesłaniem: “Nawróćcie się, każdy ze swojej złej drogi”. Jeremiasza 25,5. Przez Izajasza oświadczył: “Przez wzgląd na moje imię powstrzymywałem swój gniew i przez wzgląd na moją cześć oszczędzałem cię, aby cię nie zniszczyć. (...). Przez wzgląd na siebie, przez wzgląd na siebie czynię to, bo jakże zbezczeszczone było moje imię; a przecież mojej chwały nie oddam innemu”. Izajasza 48,9.11. PK 209.1

Wezwanie do skruchy brzmiało z jednoznaczną wyrazistością i wszyscy zostali zachęceni do nawrócenia. Prorok nawoływał: “Szukajcie Pana, dopóki można Go znaleźć, wzywajcie go, dopóki jest blisko! Niech bezbożny porzuci swoją drogę, a przestępca swoje zamysły i niech się nawróci do Pana, aby się nad nim zlitował, do naszego Boga, gdyż jest hojny w odpuszczaniu!” Izajasza 55,6-7. PK 209.2

Czy ty, drogi czytelniku, wybrałeś własną drogę? Czy odszedłeś daleko od Boga? Czy próbowałeś owoców przestępstwa tylko po to, by poczuć, jak w twych ustach zamieniały się w proch? A teraz twoje życiowe plany upadły, nadzieja wygasła, a ty zostałeś sam, opuszczony? Ten głos, który od dawna przemawiał do twojego serca, ale którego nie słuchałeś, dociera do ciebie wyraźnie i mocno: “Wstańcie i odejdźcie! Tu nie wasze miejsce na pobyt. Z powodu nieczystości jest ono zgubione, a zguba ta jest nieodwracalna”. Micheasza 2,10. Wróć do domu Ojca. On zaprasza cię, mówiąc: “Nawróć się do mnie, bo cię odkupiłem. (...) Nakłońcie swojego ucha i pójdźcie do mnie, słuchajcie, a ożyje wasza dusza, bo ja chcę zawrzeć z wami wieczne przymierze, z niezłomnymi dowodami łaski okazanej niegdyś Dawidowi!” Izajasza 44,22; 55,3. PK 209.3

Nie słuchaj wroga, gdy kusi cię, byś trzymał się z daleka od Chrystusa, aż o własnych siłach staniesz się lepszy — na tyle dobry, by móc przyjść do Boga. Jeśli będziesz na to czekał, to nie przyjdziesz nigdy. Gdy szatan wskazuje twoje skalane szaty, powtórz obietnicę Zbawiciela: “Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz”. Jana 6,37. Powiedz wrogowi, że krew Jezusa Chrystusa oczyszcza z wszelkiego grzechu. Niech modlitwa Dawida stanie się twoją: “Pokrop mnie hizopem, a będę oczyszczony; obmyj mnie, a ponad śnieg bielszy się stanę”. Psalmów 51,9. PK 209.4

Wezwanie proroka do Judejczyków, by zwrócili się do Boga i przyjęli Jego łaskawą ofertę, nie było daremne. Byli tacy, którzy usłuchali wezwania i porzucili swoje bożki, by czcić Jahwe. Nauczyli się widzieć w swym Stwórcy miłość, miłosierdzie i współczucie. W ciemnych dniach, które miały przyjść na Judę, gdy tylko resztka z nich miała pozostać w kraju, słowa proroka miały przynieść owoc w postaci zdecydowanych reform. Izajasz powiedział: “W owym dniu spoglądać będzie człowiek na swojego Stworzyciela, a jego oczy patrzeć będą na Świętego Izraelskiego. Lecz nie obejrzy się na ołtarze, dzieło swoich rąk, i nie popatrzy na robotę swoich palców, na słupy drewniane ani na ołtarzyki kadzielne”. Izajasza 17,7-8. PK 209.5

Wielu miało ujrzeć Tego, który jest najpiękniejszy, pierwszy wśród dziesiątek tysięcy. Złożona im została łaskawa obietnica: “Króla w jego piękności ujrzą twoje oczy”. Izajasza 33,17. Ich grzechy miały zostać przebaczone, a oni mieli się chlubić jedynie Bogiem. W tym radosnym dniu odkupienia i wyzwolenia z bałwochwalstwa mieli zawołać: “Przeto, że nam na tem miejscu Pan wielmożny jest rzekami strumieni szerokich”. Izajasza 33,21 (BG). “Pan jest naszym sędzią, Pan naszym prawodawcą, Pan naszym królem: On nas wybawi”. Izajasza 33,22. PK 210.1

Przesłania głoszone przez Izajasza tym, którzy postanowili odwrócić się od zła, były pełne pociechy i zachęty. Oto słowa Pana przekazane przez Jego proroka: “Pomnij na to, Jakubie, i ty, Izraelu, gdyż ty jesteś moim sługą, stworzyłem cię, jesteś moim sługą, Izraelu, nie zapomnę o tobie. Starłem jak obłok twoje występki, a twoje grzechy jak mgłę: Nawróć się do mnie, bo cię odkupiłem”. Izajasza 44,21-22. “Powiesz w owym dniu: Dziękuję ci, Panie, gdyż gniewałeś się wprawdzie na mnie, lecz twój gniew ustał i pocieszyłeś mnie. Oto, Bóg zbawieniem moim! Zaufam i nie będę się lękał: gdyż Pan jest mocą moją i pieśnią moją, i zbawieniem moim. (...). Grajcie Panu, bo wielkich dzieł dokonał, niech to będzie wiadome na całej ziemi. Wykrzykuj i śpiewaj radośnie, mieszkanko Syjonu, bo wielki jest pośród ciebie Święty Izraelski”. Izajasza 12,1-2.5-6. PK 210.2