Prorocy i królowie

Rozdział 24 — “Ginie z powodu braku nauki”

Specjalne względy okazywane przez Boga Izraelitom zawsze były uwarunkowane ich posłuszeństwem. U stóp góry Synaj zawarli oni przymierze z Jahwe jako Jego szczególna własność “pośród wszystkich ludów”. 2 Mojżeszowa 19,5. Złożyli uroczyste ślubowanie, że będą kroczyć ścieżką posłuszeństwa: “Uczynimy wszystko, co Pan rozkazał”. 2 Mojżeszowa 19,8. Kilka dni później, gdy prawo Boże zostało ogłoszone z góry Synaj, a dodatkowe pouczenia w formie ustaw i nakazów zostały podane przez Mojżesza, Izraelici ponownie jednogłośnie obiecali: “Wszystkie słowa, które wypowiedział Pan, wypełnimy”. 2 Mojżeszowa 24,3. Podczas zawierania przymierza lud kolejny raz oświadczył: “Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy, i będziemy posłuszni”. 2 Mojżeszowa 24,7. Bóg wybrał Izraelitów jako swój lud, a oni wybrali Go jako swego Króla. PK 190.1

Pod koniec wędrówki ludu Bożego po pustyni warunki przymierza zostały powtórzone. W Baal-Peor, na granicy ziemi obiecanej, gdzie wielu Izraelitów padło ofiarą przebiegłego kusiciela, ci, którzy pozostali wierni, odnowili ślubowanie posłuszeństwa. Za pośrednictwem Mojżesza zostali ostrzeżeni przed pokusami, które osaczą ich w przyszłości. Zostali również stanowczo wezwani do odseparowania się od okolicznych narodów i oddawania czci wyłącznie prawdziwemu Bogu. PK 190.2

Mojżesz pouczył ich: “Teraz, Izraelu, posłuchaj ustaw i praw, które was uczę wypełniać, abyście zachowali życie, weszli i wzięli w posiadanie ziemię, którą wam daje Pan, Bóg waszych ojców. Niczego nie dodacie do tego, co ja wam nakazuję, i niczego z tego nie ujmiecie, przestrzegając przykazań Pana, waszego Boga, które ja wam nakazuję. (...). Przestrzegajcie ich więc i spełniajcie je, gdyż one są mądrością waszą i roztropnością waszą w oczach ludów, które usłyszawszy o wszystkich tych ustawach, powiedzą: Zaprawdę, mądry i roztropny jest ten wielki naród”. 5 Mojżeszowa 4,1-2.6. PK 190.3

Izraelici zostali w szczególny sposób zobowiązani do pamiętania o Bożych przykazaniach, gdyż ich siła i błogosławieństwo leżały w posłuszeństwie wobec nich. Przez Mojżesza Pan powiedział im: “Strzeż się i pilnuj swojej duszy, abyś nie zapomniał tych rzeczy, które widziały twoje oczy, i aby nie odstąpiły od twego serca po wszystkie dni twojego życia, ale opowiadaj o nich swoim synom i synom swoich synów”. 5 Mojżeszowa 4,9. Zdumiewające sceny towarzyszące nadaniu prawa na Synaju miały być zapamiętane i opowiedziane następnym pokoleniom. Izraelitom udzielono wyraźnych i stanowczych ostrzeżeń przed bałwochwalczymi zwyczajami panującymi wśród okolicznych narodów. “Strzeżcie usilnie dusz waszych (...), abyście nie popełnili grzechu i nie sporządzili sobie podobizny rzeźbionej (...), i abyś, gdy podniesiesz swoje oczy ku niebu i ujrzysz słońce, księżyc i gwiazdy, cały zastęp niebieski, nie dał się zwieść i nie oddawał im pokłonu, i nie służył im, skoro Pan, twój Bóg, przydzielił je wszystkim ludom pod całym niebem. (...). Strzeżcie się, abyście nie zapomnieli o przymierzu Pana, waszego Boga, które zawarł z wami, i nie sporządzali sobie żadnej podobizny rzeźbionej, jak ci to nakazał Pan, twój Bóg”. 5 Mojżeszowa 4,15-16.19.23. PK 190.4

Mojżesz wskazał im na zło, jakie wyniknie z odejścia od przykazań Jahwe. Przyzywając na świadków niebo i ziemię, oświadczył, że jeśli po zamieszkaniu w ziemi obiecanej lud Pański przyjmie wypaczone formy kultu i zacznie się kłaniać rzeźbionym wyobrażeniom bóstw, a potem nie będzie chciał powrócić do oddawania czci prawdziwemu Bogu, gniew Pański rozpali się przeciwko nim, a oni zostaną uprowadzeni i rozproszeni między poganami. Mojżesz ostrzegł ich: “Rychło doszczętnie wyginiecie w tej ziemi, do której przeprawiacie się przez Jordan, aby ją wziąć w posiadanie. Długo w niej nie będziecie, gdyż zostaniecie całkowicie wytępieni. I rozproszy was Pan między ludami, a pozostaniecie tylko nieliczną garstką wśród narodów, do których was Pan zaprowadzi. A tam będziecie służyli bogom będącym dziełem rąk ludzkich z drzewa i kamienia, którzy nie widzą i nie słyszą, nie jedzą i nie wąchają”. 5 Mojżeszowa 4,26-28. PK 192.1

To proroctwo, częściowo wypełnione w czasach sędziów, znalazło pełniejsze i bardziej dosłowne wypełnienie podczas uprowadzenia Izraelitów do Asyrii i Judejczyków do Babilonu. PK 192.2

Odstępstwo Izraelitów postępowało stopniowo. Z pokolenia na pokolenie szatan wielokrotnie czynił starania, by członkowie narodu wybranego nie pamiętali przykazań, ustaw i praw (patrz 5 Mojżeszowa 6,1), które obiecali zachowywać po wszystkie czasy. Wiedział, że jeśli uda mu się sprawić, by Izraelici zapomnieli o Bogu, i skłonić ich do pójścia za innymi bogami, służenia im i oddawania im pokłonu, wówczas niechybnie zginą. Patrz 5 Mojżeszowa 8,19. PK 192.3

Wróg Kościoła Bożego na ziemi niezupełnie jednak wziął pod uwagę współczującą naturę Tego, który nie pozostawia “w żadnym razie bez kary” (2 Mojżeszowa 34,7), ale którego chwałą jest to, iż objawia się jako “miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący łaskę dla tysięcy, odpuszczający winę, występek i grzech”. 2 Mojżeszowa 34,6-7. Pomimo wysiłków szatana, by udaremnić Boży zamiar wobec Izraela, nawet w najciemniejszych okresach dziejów Pan łaskawie objawiał się swemu ludowi. Przekazywał Izraelitom wszystko, co było potrzebne dla pomyślności narodu. Przez Ozeasza oświadczył: “Chociaż spisałem mu wiele moich wskazań, to jednak lekce je sobie ważyli jako coś obcego. (...). A przecież to Ja sam uczyłem Efraima chodzić, brałem ich na swoje ramiona, lecz oni nie wiedzieli, że to Ja ich leczyłem”. Ozeasza 8,12; 11,3. Pan postępował wobec nich łagodnie, przez proroków przekazując im nakaz za nakazem, przepis za przepisem. PK 192.4

Gdyby Izraelici słuchali przesłań proroków, uniknęliby upokorzenia, które ich spotkało. Ponieważ trwali w odstępstwie od Jego prawa, Bóg musiał ich wydać w niewolę. Przez Ozeasza przekazał przesłanie: “Naród mój ginie z powodu braku nauki: ponieważ i ty odrzuciłeś wiedzę, Ja cię odrzucę (...). O prawie Boga twego zapomniałeś, więc Ja zapomnę też o synach twoich”. Ozeasza 4,6 (BT). PK 192.5

We wszystkich czasach przestępowanie prawa Bożego pociągało za sobą podobne skutki. Za dni Noego, gdy łamano wszystkie zasady właściwego postępowania, a grzech stał się tak wielki i powszechny, iż Pan nie mógł go dłużej znosić, wydany został wyrok: “Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi”. 1 Mojżeszowa 6,7. W czasach Abrahama mieszkańcy Sodomy otwarcie zbuntowali się przeciwko Bogu i Jego prawu. Pociągnęło to za sobą podobną nikczemność, podobne zepsucie i pobłażanie złu, jakie cechowało mieszkańców przedpotopowego świata. Mieszkańcy Sodomy przekroczyli granicę cierpliwości Pana, tak więc zapłonął przeciwko nim ogień pomsty Bożej. PK 193.1

Czas poprzedzający uprowadzenie do niewoli dziesięciu północnych plemion izraelskich cechował się takim samym nieposłuszeństwem i nikczemnością. Prawo Boże miano za nic, a to przerwało tamę i spowodowało, że bezprawie zalało Izraelitów. Ozeasz napisał: “Słuchajcie słowa Pana, synowie Izraela, bo Pan ma powód do skargi na mieszkańców kraju: Nie ma w kraju ani wierności, ani miłości, ani poznania Boga. Jest natomiast krzywoprzysięstwo, kłamstwo, zabójstwo, kradzież, cudzołóstwo, rabunek, morderstwa idą za morderstwami”. Ozeasza 4,1-2. PK 193.2

Proroctwa o sądzie przekazane przez Amosa i Ozeasza zostały uzupełnione przepowiedniami dotyczącymi przyszłej chwały. Plemiona królestwa północnego, od dawna buntujące się i nieposłuszne, nie otrzymały obietnicy zupełnego odrodzenia w swojej ojczyźnie. Po kres czasu ich potomkowie mieli być obcymi pośród narodów. Jednak przez Ozeasza podane zostało proroctwo, które dawało im przywilej uczestniczenia w ostatecznym odrodzeniu, jakie miało stać się udziałem ludu Bożego pod koniec dziejów świata, gdy Chrystus przyjdzie jako Król królów i Pan panów. Prorok oświadczył, iż Izrael będzie pozostawał przez wiele dni “bez króla i bez księcia, bez ofiary i bez posągu, bez efodu i bez terafów”. Ozeasza 3,4. Następnie dodał: “Potem synowie Izraela się nawrócą i znów będą szukać Pana, swojego Boga, i Dawida, swojego króla, i w dniach ostatecznych z bojaźnią zwrócą się do Pana i jego dobroci”. Ozeasza 3,5. PK 193.3

Poprzez symbole Ozeasz ukazał dziesięciu plemionom Boży plan odrodzenia każdego skruszonego człowieka, który przyłączy się do Jego Kościoła na ziemi — błogosławieństwa zagwarantowane Izraelowi w ziemi obiecanej pod warunkiem wierności Panu. Mówiąc o Izraelitach jako tych, którym pragnął okazać miłosierdzie, Bóg oświadczył: “Zwabię ją i zaprowadzę na pustynię, i przemówię do jej serca. I dam jej tam winnice, a z doliny Achor uczynię bramę nadziei, i słuchać mnie tam będzie jak w dniach młodości i jak w dzień swojego wyjścia z ziemi egipskiej. W owym dniu — mówi Pan — powie do mnie: Mężu mój! I nigdy już nie powie do mnie: Baalu mój! Wtedy usunę z jej ust imiona Baalów, tak że ich imion nie będzie się już wspominać”. Ozeasza 2,16-19. PK 193.4

W ostatnich dniach dziejów świata odnowione zostanie przymierze Boga z Jego ludem zachowującym Jego przykazania. “W owym dniu ustanowię dla niej przymierze ze zwierzętami polnymi i ptactwem niebieskim, i płazami ziemi, a łuk i miecz, i wojnę zniosę z ziemi i sprawię, że będzie mieszkać bezpiecznie. I zaręczę cię z sobą na wieki; zaręczę cię z sobą na zasadzie sprawiedliwości i prawa, miłości i zmiłowania. I zaręczę cię z sobą na zasadzie wierności, i poznasz Pana. W owym dniu wysłucham — mówi Pan — wysłucham nieba, a ono wysłucha ziemi, a ziemia wysłucha zboża, moszczu i oliwy, a te wysłuchają Jezreela. I zasieję sobie lud w kraju, i zmiłuję się nad Niemiłowaną, i powiem do Nie-ludu: Ty jesteś moim ludem, a on powie: Boże mój!” Ozeasza 2,20-25. PK 195.1

“W owym dniu (...) reszta Izraela i uratowani z domu Jakuba (...) wiernie opierać się będą na Panu, Świętym Izraelskim”. Izajasza 10,20. Ludzie ze wszystkich narodów i plemion, i języków, i ludów (patrz Objawienie 14,6) z radością odpowiedzą na wezwanie: “Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego”. Objawienie 14,7. Odwrócą się od wszelkich bożków wiążących ich ze światem i oddadzą “pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i źródła wód”. Objawienie 14,7. Uwolnią się od wszystkiego, co ich zniewala, i staną się wobec świata świadectwem Bożego miłosierdzia. Posłuszni przykazaniom Pana zostaną uznani przez aniołów i ludzi za tych, którzy “przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa”. Objawienie 14,12. PK 195.2

“Oto idą dni, mówi Pan, w których oracz będzie przynaglał żniwiarza, a tłoczący winogrona siewcę ziarna; i góry będą ociekały moszczem, a wszystkie pagórki nim opływały. I odmienię los mojego ludu izraelskiego, tak że odbudują spustoszone miasta i osiedlą się w nich. Nasadzą winnice i będą pić ich wino, założą ogrody i będą jeść ich owoce. Zaszczepię ich na ich ziemi; i nikt ich już nie wyrwie z ich ziemi, którą im dałem — mówi Pan, twój Bóg”. Amosa 9,13-15. PK 195.3