ເສັ້ນທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ

ທ່ານຈົ່ງຢູ່ໃນອົງພຣະຄຣິສຕ໌ເຈົ້າ

ອົງພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງໄດ້ຕັດກ່າວເອົາໄວ້ວ່າ: “ທ່ານຈົ່ງ ເຂົ້າມາຢູ່ໃນເຮົາພຣະອົງ”. ຄຳເວົ້າດັ່ງກ່າວຂອງພຣະອົງກໍ ໄດ້ສະແດງອອກໃຫ້ເຫັນເຖິງແນວຄິດແຫ່ງ ຄວາມສະຫງົບ, ຄວາມ ສະເຖັຍຣະພາບ ແລະ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈ. ພຣະອົງຊົງໃຫ້ການເຊື້ອ ເຊີນອີກຄັ້ງແລ້ວຄັ້ງເລົ່າດ້ວຍຄຳວ່າ. “ຈົ່ງເຂົ້າມາຫາເຮົາ ພຣະອົງເສັຍເຖິີດ,.... ແລ້ວເຮົາກໍຈະເອົາຄວາມສະຫງົບ ໃຫ້ແກ່ທ່ານ” (ມັດທາຍ 11:28,29). ຢູ່ໃນເພງສັນລະເສີນບົດ ໜຶ່ງກໍມີຂໍ້ຄວາມທີ່ ສະແດງໃຫ້ເຫັນເຖິງແນວຄວາມຄິດອັນດຽວກັນ ນີ້ວ່າ: “ຈົ່ງຢຸດພັກຢູ່ໃນພຣະອົງເຈົ້າແລະຈົ່ງລໍຖ້າພຣະອົງ ດ້ວຍຄວາມອົດທົນ” (ເພງສັນລະເສີນ 37:7). ທ່ານເອຊາ ຢາຍັງມີຄຳເວົ້າເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ເກີດມີຄວາມໝັ້ນໃຈເອົາໄວ້ ວ່າ. “ຢູ່ໃນຄວາມສະຫງົບ ແລະຢູ່ໃນຄວາມໄວ້ວາງໃຈນັ້ນ ທ່ານຈະໄດ້ຮັບຄວາມແຂັ້ມແຂງ” (ເອຊາຢາ 30.15). ຄຳ ວ່າການຢຸດພັກໃນທີ່ນີ້ກໍບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າຈະບໍ່ຕ້ອງມີການເຄື່ອນ ໄຫວໃດໆທັງສິ້ນ, ເພາະວ່າຢູ່ໃນຄຳເຊື້ອເຊີນຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ ໂຜດໃຫ້ລອດນັ້ນຄຳສັນຍາກ່ຽວກັບການຢຸດພັກນັ້ນ ກໍເສື່ອມພັນກັນ ກັບຄຳຮຽກຮ້ອງໃຫ້ທຳງານເຊັ່ນກັນ, ເຊັ່ນພຣະຄຳພີຍັງໄດ້ກ່າວ ວ່າ: “ຈົ່ງມາຮັບເອົາພາລະຂອງເຮົາພຣະອົງໃຫ້ໄປເປັນ ຂອງທ່ານແລ້ວທ່ານກໍຈະພົບກັບການຢຸດພັກ.” (ມັດ ທາຍ11:29). ຄົນຜູ້ໃດທີ່ເຂົ້າມາຢຸດພັກຢູ່ໃນ ອົງພຣະຄຣິສຕ໌ ຢ່າງ ເຕັມສ່ວນເຂົາກໍຈະມີຄວາມມຸ້ງຫວັງຕັ້ງໜ້າ ແລະ ຫ້າວຫັນໃນການ ທຳງານເພື່ອພຣະອົງເຈົ້າ. SCL 138.1

ໃນເມື່ອແນວຄິດຂອງ ຄົນຫາກກຸກກົ້ວມົວໝອງຢູ່ນຳແຕ່ຕົນ ເອງນັ້ນເຂົາກໍຈະຫ່າງເຫີນອອກໄປຈາກພຣະຄຣິສຕ໌ຜູ້ເຊິ່ງເປັນບໍ່ ເກີດແຫ່ງພະລັງວັງຊາແລະເປັນບໍ່ເກີດແຫ່ງຊີວິດ. ຍ້ອນແນວນີ້ ເອງທີ່ເປັນເຫດໃຫ້ສາຕານຈິ່ງຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ພະຍາຍາມດຶງດູດ ເອົາຄວາມສົນໃຈຂອງມະນຸດໃຫ້ຫັນເຫອອກໄປຈາກພຣະເຈົ້າຜູ້ໂຜດໃຫ້ລອດຂອງພວກເຮົາ ແລະ ທັງສ້າງສິ່ງກີດຂວາງບໍ່ຢາກ ໃຫ້ມະນຸດກັບອົງພຣະຄຣິສຕ໌ໄດ້ມີຄວາມສັມພັນເປັນອັນໜຶ່ງອັນດຽວ ກັນ. ສາຕານກໍຍັງຕັ້ງໜ້າຊຸກຍູ້ນຳພາໃຫ້ມະນຸດພວກເຮົາຕ້ອງຫັນ ມາມີຣົດນິຍົມໄປໃນທາງຝ່າຍໂລກ, ໃຫ້ມີຄວາມເປັນຫ່ວງກັງວົນ ໃນຊີວິດປະຈຳວັນ, ຄວາມສັບສົນວຸ້ນວາຍແລະຄວາມທຸກໃຈຫລາຍ ຢ່າງ, ໃຫ້ຊອກຫາແຕ່ຄວາມຜິດພາດຂອງຜູ້ອື່ນນັບໄປທັງຄວາມຜິດ ພາດແລະຄວາມບໍ່ສົມບູນແບບຂອງຕົນເອງນັ້ນອີກ. SCL 139.1

ຈົ່ງຢ່າໄດ້ຕົກເຂົ້າໄປໃນກົນອຸບາຍລໍ້ລວງຂອງສາຕານນັ້ນເລີຍ. ຫລາຍຄົນທີ່ໄດ້ເກີດມີຄວາມຮູ້ສຶກຕື່ນຕົວຢ່າງແທ້ຈິງ ແລະ ມີຄວາມຕ້ອງການຢາກມີຊີວິດຢູ່ເພື່ອພຣະເຈົ້າ ນັ້ນສາຕານກໍໄດ້ ເອົາໃຈໃສ່ຊັກນຳໃຫ້ພວກເຂົາໃຫ້ພາກັນເມົາມົວຢູ່ໃນຄວາມຜິດ ພາດຕ່າງໆນາໆ ແລະ ຄວາມອ່ອນແຮງຂອງພວກຕົນ ແລະດ້ວຍ ການກະທຳດັ່ງກ່າວເຂົາກໍຫວັງວ່າຈະເປັນຝ່າຍຜູ້ຍາດເອົາໄຊຊະ ນະມາ ໄດ້ເພາະຍ້ອນການຊັກຈ່ອງເອົາພວກຄົນເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ເອົາ ຕົວຫ່າງເຫີນອອກໄປຈາກອົງພຣະຄຣິສຕ໌ເຈົ້າ. ພວກເຮົາບໍ່ຄວນ ເປັນຫ່ວງກັງວົນນຳ ແຕ່ຕົນເອງຫລາຍເກີນໄປແລະບໍ່ຄວນສະທ້ານ ຫວັ່ນໄຫວ ໃນຄວາມລອດພົ້ນຂອງຕົນເອງ, ເພາະສິ່ງທັງໝົດເຫລົ່າ ນີ້ມັນມີແຕ່ຈະນຳເອົາພວກເຮົາໃຫ້ຫາງໄກອອກໄປຈາກພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງເປັນບໍ່ເກີດແຫ່ງພະລັງຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງພວກເຮົາ. ຈົ່ງ ມອບເອົາຊີວິດຈິດໃຈຂອງທ່ານໃຫ້ແກ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລະ ຈົ່ງ ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງ. ຈົ່ງພາກັນສົນທະນາເວົ້າຈາ ແລະ ຄົ້ນຄິດ ຈິນຕະນາກ່ຽວກັບອົງພຣະເຢຊູເຈົ້າ. ຈົ່ງນຳເອົາຄວາມຄິດທີ່ເຫັນ ແກ່ຕົວຂອງທ່ານນັ້ນໃຫ້ສູນຫາຍໄປຢູ່ໃນພຣະອົງ. ຈົ່ງປະຖິ້ມ ຄວາມລະແວງສົງສັຍທັງໝົດ, ຈົ່ງຢຸດເຊົາໃນຄວາມສະທ້ານຢ້ານ ກົວ. ຈົ່ງຮ່ວມກັນກັບອາຈານໂປນ (Paul) ຜູ້ເຊິ່ງເປັນອັຄສາວົກ ຂອງພຣະເຢຊູນັ້ນ ເພື່ອພ້ອມກັນປ່າວປະກາດອອກວ່າ: “ຂ້າ ພຣະເຈົ້າຍັງມີຊີວິດຢູ່, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນຂ້າພຣະເຈົ້າຈະຢູ່ ແຕ່ພຽງຜູ້ດຽວ, ອົງພຣະຄຣິສຕ໌ຊົງສະຖິດຢູ່ໃນຕົວຂອງ ຂ້າພຣະເຈົ້າແລະສ່ວນວ່າຊີວິດທີ່ ຂ້າພຣະເຈົ້າມີຢູ່ ໃນທາງເນື້ອກາຍ ໃນເວລານີ້ກໍຢູ່ດ້ວຍຄວາມເຊື່ອໃນອົງ ພຣະບຸຕຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຜູ້ຊົງມີຄວາມຮັກຕໍ່ຜູ້ ຂ້ານີ້ແລະພຣະອົງກໍໄດ້ອຸທິດຕົນເອງເພື່ອຜູ້ຂ້ານີ້” (ກາລາທຽນ 2:20). ຈົ່ງໄດ້ຢຸດພັກຢູ່ໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເສັຍ ເຖີດ. ພຣະອົງຍາມໃດກໍຊົງຮັບຊາບຕໍ່ສິ່ງທີ່ທ່ານໄດ້ນຳສະເໜີຕໍ່ ພຣະອົງໄປແລ້ວນັ້ນ. ຖ້າທ່ານຫາກປະລະຄວາມເຫັນແກ່ຕົວໃຫ້ໄປ ຢູ່ໃນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງແລ້ວພຣະອົງກໍຈະນຳເອົາທ່ານກ້າວ ເດີນໄປສູ່ໄຊຊະນະໂດຍຜ່ານພຣະອົງຜູ້ຊົງໄດ້ອຸທິດເອົາຄວາມຮັກ ຂອງພຣະອົງໃຫ້ແກ່ທ່ານໄປແລ້ວນັ້ນ. SCL 140.1