ເສັ້ນທາງແຫ່ງຄວາມຫວັງ

ບົດທີ 1—ຄວາມຮັກຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຕໍ່ມະນຸດ

ທຳມະຊາດແວດລ້ອມ ແລະການເຜີຍພຣະນິມິຕຂອງອົງ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຕ່າງກໍລ້ວນແຕ່ ເປັນສັກຂີພິຍານໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມ ຮັກຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທັງນັ້ນ. ອົງພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ ຜູ້ເຊິ່ງສະຖິດຢູ່ເທິງເມືອງຟ້ານັ້ນຊົງເປັນບໍ່ເກີດແຫ່ງຊີວິດ; ແຫ່ງອະ ພິປັນຍາ ແລະ ຄວາມສຸກສຳລານ. ທ່ານຈົ່ງມອງເບິ່ງສິ່ງເນຣະ ມິຕສ້າງທາງທຳມະຊາດທີ່ສວຍສົດງົດງາມອັນໜ້າບັນດານໃຈນັ້ນ ເຖີດ. ທ່ານໂປຣດຈົ່ງພາກັນພິນິດພິຈາລະນາ ເຖິງຄວາມອັສຈັນ ໃນການປັບຕົວຂອງສັພສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ພາກັນໃຫ້ການຕອບສະ ໜອງຕໍ່ຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການ ແລະຄວາມສຸກເຊິ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ ສະເພາະສຳລັບມະນຸດພວກເຮົາພຽວເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຫາກຍັງເພື່ອສິ່ງ ທີ່ມີຊີວິດທັງໝົດອິກດ້ວຍ. ແສງຕາເວັນ ແລະສາຍນ້ຳຝົນ ເຊິ່ງ ໃຫ້ຄວາມສົດຊື່ນເບີກບານແກ່ໂລກມະນຸດ, ເຈີ້ຍເຂົາເນີນພູ, ແມ່ ນ້ຳມະຫາສະໝຸດ ແລະທົ່ງພຽງບໍລະເວນທັງໝົດເຫລົ່ານັ້ນ ກໍລ້ວນ ແຕ່ເປັນສິ່ງທີ່ບອກກ່າວໃກ້ພວກເຮົາທັງຫລາຍໄດ້ຮູ້ໄດ້ເຫັນເຖິງ ຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ເນຣະມິຕສ້າງ. ນັ້ນຄືອົງພຣະຜູ້ເປັນ ເຈົ້າຜູ້ຊົງໃຫ້ການຕອບສະໜອງຕໍ່ຄວາມຕ້ອງການ ປະຈຳວັນຂອງ ສັພສິ່ງທັງໝົດທີ່ໄດ້ຮັບການເນຣະມິຕປະດິດສ້າງຂຶ້ນມາໂດຍພຣະ ອົງເອງ. ຢູ່ໃນບົດເພງສັນລະເສີນບົດໜຶ່ງຍັງມີຖ້ອຍຄຳອັນໄພ ເລາະທີ່ໄດ້ໃຫ້ການພັນລະນາເອົາໄວ້ຢ່າງສວຍສົດງົດງາມວ່າ: “ສາຍຕາຂອງທັງໝົດກໍຈ້ອງມອງໄປຍັງພຣະອົງ ແລະ ພຣະອົງກໍຊົງໂຜດປະທານອາຫານໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາຕາມ ການເວລາ. ພຣະອົງຊົງເປິດອ້າພຣະຫັດ(ມື)ຂອງພຣະອົງ ອອກ ແລະຕອບສະໜອງຕໍ່ຄວາມຕ້ອງການຂອງທຸກສິ່ງ ທີ່ມີຊີວິດ” (ບົດເພງສັນລະເສີນ 145: 15,16). SCL 1.1

ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງໄດ້ເນຣະມິຕສ້າງມະນຸດຂຶ້ນມາໃຫ້ເປັນ ທີ່ບໍຣິສຸດ, ໃຫ້ມີຄວາມຜາສຸກຢ່າງສົມບູນ ແລະຜືນແຜ່ນດິນທີ່ຫາ ກໍໄດ້ຮັບການກຳເນີດເກີດຂຶ້ນມາຈາກຝາພຣະຫັດຂອງອົງພຣະຜູ້ ເປັນເຈົ້ານັ້ນກໍບໍ່ໄດ້ມີຮ່ອງຮອຍແປ້ວແມງຈາກການສາບແຊ່ງແຕ່ ຢ່າງໃດເລີຍ. ສ່ວນຄຳສາບແຊ່ງແລະຄວາມຕາຍນັ້ນແມ່ນໄດ້ ເກີິດຂຶ້ນມາ ເພາະການລ່ວງລະເມີດຕໍ່ກົດໝາຍແຫ່ງຄວາມ ຮັກຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານັ້ນເອງ. ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດຄວາມຮັກ ຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກໍຍັງຄົງໄດ້ຮັບການເປີດເຜີຍອອກມາໃຫ້ເຫັນໂດຍຢູ່ຖ້າມກາງຄວາມທຸກທໍລະມານອັນເປັນຜົນຕາມມາຈາກຄວາມບາບນັ້ນເອງ. ຢູ່ໃນໜັງສືພຣະຄຳພີເຣື່ອງບັ້ນປະຖົມມະ ການ (Genesis) 3:17 ໄດ້ມີຂໍ້ຄວາມບັນທຶກເອົາໄວ້ວ່າການທີ່ພຣະ ຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງໄດ້ສາບແຊ່ງ ຜືນແຜ່ນດິນແຫ່ງນີ້ກໍແມ່ນເພື່ອຜົນປະ ໂຫຍດຂອງມະນຸດນັ້ນເອງ. ຊີວິດອັນເຕັມໄປດ້ວຍວ້ຽນໜາມເຊິ່ງ ເປັນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກ ແລະເປັນການທົດສອບຕ່າງໆນາໆ ເຊິ່ງທຳໃຫ້ມະນຸດຕ້ອງໄດ້ປະສົບກັບການອອກເຮື່ອເທແຮງ ແລະ ການແບກຫາບພາລະນັ້ນກໍໄດ້ເປັນການກຳນົດເອົາໄວ້ເພື່ອຄວາມ ເປັນປະໂຫຍດໃຫ້ແກ່ມະນຸດ ແລະເປັນພາກສ່ວນໜຶ່ງຂອງການສຶກ ສາອົບຮົມທີ່ນອນຢູ່ໃນແຜນການອັນມີຄວາມຈຳເປັນ ຂອງພຣະຜູ້ ເປັນເຈົ້າເພື່ອຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຂົາໄດ້ພົ້ນໄປຈາກຄວາມຫລົ້ມຈົມ ແລະ ຄວາມພັງພິນາດອັນເປັນຜົນຕາມມາຈາກຄວາມບາບທີ່ໄດ້ກະທຳ ມານັ້ນ. ເຖິງແມ່ນວ່າໂລກນີ້ໄດ້ຕົກຢູ່ໃນສະພາບຄວາມຫາຍຍະ ນາດໄປແລ້ວກໍຕາມ, ແຕ່ກໍບໍ່ແມ່ນວ່າທຸກສິ່ງຢ່າງຈະມີແຕ່ຄວາມ ທຸກໂສກ. ຢູ່ໃນສິ່ງທຳມະຊາດແວດລ້ອມເຫລົ່ານັ້ນກໍຍົງຄົງປາກົດ ມີພາບແຫ່ງຄວາມຫວັງແລະຄວາມປອບໃຈເອົາໄວ້ຢູ່. ຢູ່ຖ້າມກາງ ໄພໜາມກໍຍັງມີດອກກຸຫລາບ ແລະດວງດອກມາລານາໆຊະ ນິດອ້າກີບເບັ່ງບານໄປທົ່ວ. SCL 2.1

ຄຳທີ່ວ່າ “ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຄືຄວາມຮັກ” ນັ້ນກໍໄດ້ຖືກຈາ ລຶກເອົາໄວ້ຢູ່ໃນດວງດອກເກສອນແຕ່ລະຊໍ້, ຕົ້ນໄມ້ໃບຫຍ້າແຕ່ລະ ກໍ. ພວກນົກສັກກຸນາທີ່ໜ້າຮັກທັງຫລາຍກໍຍັງຄົງສົ່ງສຽງຮ້ອງທຳ ທຳນອງເພງອັນເບີກບານກ້ອງກັງວານຢູ່ກາງເວຫາອາກາດ, ພວກ ດວງດອກມາລານາໆພັນອັນປະດັບປະດາໄປດ້ວຍສີສັນຕ່າງໆກໍ ຍັງຄົງສົ່ງກິ່ນອັນຫອມຫວນຂອງຕົນໄປທົ່ວທ້ອງບັນຍາກາດ, ພວກ ພຶກສານາໆຊາດທີ່ຢູ່ຕາມປ່າເຂົາລຳເນົາໄພອັນອຸດົມຮັ່ງມີໄປດ້ວຍ ດອກກ້ານກິ່ງໃບທີ່ຂຽວສົດງົດງາມມີຊີວິດຊີວາ-ສິ່ງທັງໝົດເຫລົ່າ ນັ້ນ ກໍລ້ວນແຕ່ສະແດງເປັນພະຍານອອກໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເອົາ ໃຈໃສ່ອັນໜ້າຮັກໄຄ່ນິ້ມນວນແຫ່ງຄວາມເປັນອົງພຣະບິດາຜູ້ຊົງ ເປັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຂອງພວກເຮົາພ້ອມດ້ວຍຄວາມປະສົງຂອງ ພຣະອົງທີ່ຢາກຈະໃຫ້ພວກລູກຫລານທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງໄດ້ ພາກັນມີຄວາມສຸກສັນສຳລານໃຈ. SCL 3.1

ຄວາມເປັນຄຸນລັກສະນະທາດແທ້ຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານັ້ນ ກໍໄດ້ຖືກເປິດເຜີຍອອກມາໃຫ້ພວກເຮົາ ໄດ້ເຫັນຢູ່ໃນໜັງສືພຣະຄຳ ພີອັນເປັນພຣະວັຈນະຂອງພຣະອົງ. ແມ່ນພຣະອົງເອງທີ່ຊົງເປັນ ຜູ້ໄດ້ຖະແຫລງອອກໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມຮັກອັນບໍ່ມີຂອບເຂດ ແລະ ຄວາມເອັນດູສົງສານຂອງພຣະອົງ. ຍັງມີທ່ານໂມເຊ (Moses) ຜູ້ເຊິ່ງເປັນມະຫາບຸຣຸດຜູ້ນຶ່ງເຊິ່ງໄດ້ກ່າວອອກຢູ່ໃນຄຳໄຫວ້ພຣະອະ ທິຖານຂອງເພິ່ນອອກມາວ່າ: “ຂໍໃຫ້ພຣະອົງຊົງສະແດງຣັສມີ ຂອງພຣະອົງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນດ້ວຍ”, ສ່ວນຝ່າຍອົງພຣະ ຜູ້ເປັນເຈົ້າກໍໄດ້ຕອບໄປວ່າ: “ເຮົາພຣະອົງຈະເນຣະມິຕໃຫ້ ພຣະເດດພຣະຄຸນຂອງເຮົາ ປາກົດອອກໂດຍຜ່ານຕົວຂອງ ເຈົ້າ” (ບັ້ນອົພຍົບ [Exodus] 33:18,19). ນັ້ນເອງຄືຄວາມ ເປັນຣັສມີສີແສງຂອງພຣະອົງ. ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງໄດ້ສະແດງ ອອກຕໍ່ທ່ານໂມເຊ ແລະຊົງໄດ້ຖະແຫລງອອກມາວ່າ: “ພຣະ ອົງເຈົ້າ, ພຣະອົງຄືພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຜູ້ຊົງມີຄວາມເມດຕາ, ກະຣຸນາ, ອົດກັ້ນຍາວນານ, ປຽມລົ້ນໄປດ້ວຍພຣະຄຸນ ແລະ ຄວາມຈິງ, ຮັກສາຄວາມເມດຕາປານີຕໍ່ພັນຊົ່ວເຊັ່ນຄົນ,ໃຫ້ ອະພັຍຄວາມຜິດ, ໂທດ ແລະຄວາມບາບ”, (ບັ້ນອົພຍົບ 34:6,7). ພຣະອົງ “ກໍຊັກຊ້າໃນຄວາມໂກດ ແລະມີພຣະຄຸນ ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ມະຫາສານ”, (ໂຢນາ[Jonah] 4:2), “ເພາະວ່າ ພຣະອົງຊົງຊອບໂຜດປະທານຄວາມເທດຕາປານີ”, (ມີຄາ [Micah] 7:18). SCL 4.1