Daglegt Líf

ÞRJÚ HEBRESK MIKILMENNI, 5. mars

Ef Guð vor, sem vér dýrkum, getur frelsað oss þá mun hann frelsa oss úr eldsofninum brennandi og af þinni hendi konungur. En þótt hann gjöri það ekki þá skalt þú samt vita konungur ad vér munum ekki dýrka þína Guði né tilbiðja gull-líkneskið, sem þú hefur reisa látið. Dan. 3, 17. 18 DL 70.1

Það var alvarlegt próf lagt fyrir þessa... æskumenn þegar Nebúkadnesar gaf út þá tilskipun að kalla saman alla fyrirmenn ríkisins til að vera viðstadda vígslu hins mikla líkneskis og bauð þeim að beygja sig niður og tilbiðja það þegar hljóðfærin gæfu merki. Léti einhver ekki verða af því að gera þetta yrði honum tafarlaust kastað í brennandi eldsofn. Spekingar Babylonar höfðu komið í kring tilbeiðslu þessa líkneskis til þess að láta hebresku æskumennina taka þátt í skurðgoðadýrkun þeirra. Þeir voru góðir söngmenn og Kaldearnir vildu að þeir gleymdu Guði sínum og tækju að tilbiðja hin babylónsku skurðgoð. DL 70.2

Hinn tiltekni dagur kom og hinn geysimikli mannsöfnuður sem safnast hafði saman að boði konungsins féll fram og tilbað líkneskið er þeir heyrðu hljóð hornanna En þessir trúu æskumenn vildu ekki beygja sig niður... DL 70.3

Þá bauð konungurinn að kynda ofninn sjö sinnum heitar en vant var og að því loknu var Hebreunum þrem varpað inn. Svo voru logarnir brennheitir að þeir urðu mönnunum sem köstuðu Hebreunum inn í ofninn að bana. DL 70.4

Allt í einu varð ásjóna konungsins náföl af hræðslu... Einvaldurinn hrópaði en rödd hans skalf af æsingu: “Ég sé ... fjóra menn ganga lausa inni í eldinum án þess að nokkuð hafi orðið þeim að grandi og er ásýnd hins fjórða því líkust sem hann sé sonur guðanna.” ⁸ DL 70.5

Á öllum öldum hafa trúarhetjurnar einkennst af trúmennsku sinni gagnvart Guði og þeir hafa verið leiddir fram fyrir heiminn á áberandi hátt svo að ljós þeirra gæti skinið til þeirra sem í myrkri búa Daníel og félagarnir hans þrír eru fræg dæmi um kristna hetjudáð. ⁹ DL 70.6