Daglegt Líf

FÖGNUÐUR OG FRIÐUR, 16. febrúar

En Guð vonarinnar fylli yður öllum fögnuði og friöi í trúnni, svo að þér séuð auðugir að voninni í krafti Heilags anda. Róm. 15, 13 DL 53.1

Drottinn hefur ákveðið að hver sú sál sem hlýðir orði hans muni hafa gleði hans, frið hans, hinn stöðuga, varðveitandi mátt hans. Slíkir menn og konur færast ávallt nær honum, ekki aðeins þegar þau krjúpa frammi fyrir honum í bæn, heldur er þau takast á herðar skyldur lífsins. Hann hefur búið þeim verustað með sér þar sem lífið er hreinsað af öllum ruddaskap, öllum ljótleika. Með þessu órofna sambandi við hann verða þeir samstarfendur hans í lífsstarfi þeirra. ⁴⁷ DL 53.2

Orð geta ekki lýst þeim friði og þeim fögnuði sem sá býr yfir er tekur Guð á orðinu. Reynslurnar raska honum ekki, smámunirnir erta hann ekki. Sjálfið er krossfest. Skyldur hans kunna að leggjast þyngra á herðar hans með hverjum deginum sem líður, freistingar hans að verða sterkari, reynslur hans strangari. En honum skrikar ekki fótur því að hann öðlast styrk samfara þörf sinni. ⁴⁸ DL 53.3

Þeir, sem læra við fætur Jesú munu vissulega sýna lunderni Krists með hegðun sinni og tali... Reynsla þeirra einkennist fremur af lotningarfullri gleði, sem er haldið í skefjum en af uppnámi og æsingu. Kærleikur þeirra til Krists er kyrrlátt, friðsamt en þó allsráðandi afl. Ljós og kærleikur frelsara, sem býr hið innra, kemur í ljós í hverju orði og hverri athöfn. ⁴⁹ DL 53.4

Dæmi eru þess að Andi Guðs veitist sem svar við bæn, svo að aðrir hrópuðu strax og þeir stigu inn fyrir þröskuld herbergisins: “Drottinn er hér.” Enginn hafði sagt orð en hin blessuðu áhrif Guðs heilögu návistar fundust greinilega. Sú gleði sem kemur frá Jesú Kristi var þar og í þeim skilningi hafði Drottinn verið í herberginu eins sannarleg og hann gekk um götur Jerúsalem eða birtist lærisveinunum í loftsalnum og sagði: “Friður sé með yður.” ⁵⁰ DL 53.5