Daglegt Líf

VIÐ MUNUM ÞEKKJA HVERT ANNAÐ, 15. desember

Nú er þekking mín í molum en þá mun ég gjörþekkja eins og ég er sjálfur gjörþekktur orðinn. 1. Kor. 13, 12 DL 355.1

Í híbýlunum hið efra munum við hittast og aldrei skilja framar. Við munum þekkja hvert annað á himnum. ³² DL 355.2

Hinir endurleystu munu hittast og þekkja þá sem þeir hafa beint til frelsarans. Það verður undursamlegt að ræða við þessar sálir aftur! “Ég var syndari,” verður sagt, “guðvana og vonlaus í heiminum en þú komst til mín og vaktir athygli mína á hinum dýrmæta frelsara sem hinni einu von minni...” Aðrir munu segja: “Ég var heiðingi í heiðnu landi. ÞÚ hvarfst fra vinum og þægilegu heimili og komst til að kenna mér hvernig ég mætti finna Jesúm og trúa á hann sem hinn eina sanna Guð. Eg varpaði frá mér guðum mínum og tilbað hinn lifandi Guð og nú sé ég hann augliti til auglitis. Eg er frelsaður, eilíflega frelsaður og fæ ávallt að líta þann sem ég elska.” DL 355.3

Aðrir munu láta í ljós þakklæti sitt til þeirra sem gáfu hungruðum að borða og nöktum klæði. “Þegar örvæntingin batt mig fjötrum vantrúarinnar sendi Drottinn þig til mín,” segja þeir, “til að tala orð vonar og huggunar. Þú komst með mat til mín til þess að uppfylla líkamlegar þarfir mínar og þú laukst upp fyrir mér orði Guðs og vaktir athygli mína á andlegum þörfum mínum. Þú komst fram við mig sem bróður. Þú hafðir samúð með mér í sorgum mínum og læknaðir særða sál mína svo ég gat tekið í hönd Krists sem var útrétt til þess að bjarga mér. Þú fræddir mig um það í fáfræði minni að ég ætti föður á himnum sem vildi mér vel. Þú last fyrir mig dýrmæt fyrirheit í orði Guðs. Þú vaktir í brjósti mér trú sem bjargaði mér. Hjarta mitt er mýkt, beygt og sundurrifið er ég íhuga fórn þá er Kristur færði mín vegna... Hér er ég hólpinn, eilíflega hólpinn og fæ ávallt að lifa í návist hans og lofa hann sem gaf líf sitt mín vegna.” DL 355.4

Hvílíkur fögnuður verdur það þegar hinir endurleystu koma saman og heilsa þeim sem hafa lagt margt á sig þeirra vegna! ³³ DL 355.5