Daglegt Líf

VER KOSTGÆFIN TIL GÓÐRA VERKA, 2. ágúst

Sem gaf sjálfan sig fyrir oss til þess að hann leysti oss frá öllu ranglœti og hreinsaði sjálfum sér til handa eignarlýð, kostgœfinn til góðra verka. Tít. 2, 14 DL 220.1

Fylgjendur Krists hafa verið endurleystir til þess að þjóna. Drottinn kennir okkur að hið sanna markmið lífsins sé þjónusta. Kristur sjálfur var starfsmaður og öllum fylgjendum sínum gaf hann lögmál þjónustunnar — þjónustu við Guð og samferðamennina. Með því lagði Kristur fyrir heiminn háleitari hugmyndir um lífið en áður hafði þekkst. Með því að lifa til að þjóna öðrum er maðurinn leiddur í samband við Krist. Lögmál þjónustunnar verður tengiliður sem bindur okkur við Guð og samferðamennina. DL 220.2

Kristur felur þjónum sínum “eigur sínar” — eitthvað sem á að nota í þjónustu hans. Hann gefur “hverjum sitt verk.” Hver hefur sinn stað í eilífu áformi himinsins. Hver maður á að vinna með Kristi að frelsun sálna. Það er eins öruggt að sérstakur staður er ætlaður okkur á jörðu til að vinna fyrir Guð og hann hefur búið okkur stað í hýbýlum á himnum... DL 220.3

Og þeir sem vilja verða samstarfsmenn Guðs verða að keppa eftir fullkomnun sérhvers líffæris líkamans og hæfileika hugans. Sönn menntun er undirbúningur líkamlegra, andlegra og siðferðislegra hæfíleika til að inna af hendi sérhverja skyldu. Hún er þjálfun líkama, huga og sálar til guðlegrar þjónustu... DL 220.4

Drottinn ætlast til þess að sérhver kristinn maður vaxi í hæfni og getu á hverju sviði. Kristur hefur greitt laun okkar með blóði sínu og þjáningu til þess að hljóta sjálfviljuga þjónustu okkar. Hann kom í heiminn til þess að vera okkur fordæmi um það hvernig við ættum að vinna og með hvaða hugarfari við ættum að starfa. Hann vill að við sýnum hvernig við getum á sem bestan hátt unnið að framgangi starfs hans og vegsamað nafn hans í heiminum og krýnt með heiðri, með sem mestum kærleika og helgun, föðurinn sem “elskaði svo heiminn að hann gaf son sinn eingetinn til þess að hver sem á hann trúir glatist ekki heldur hafi eilíft líf.” ⁴ DL 220.5