Daglegt Líf

HEILSA OG HAMINGJA, 29. maí

Eg hefi Drottin ætíð fyrir augum, þegar hann er mér til hœgri handar, verð ég eigi valtur á fótum. Fyrir því fagnar hjarta mitt, sál mín gleöst og líkami minn hvílist óhultur. Sálm. 19, 8. 9 DL 155.1

Hinn kristni ætti að lifa svo nálægt Guði, að hann geti metið það sem er frábært, verið “auðugur af réttlætis ávexti, þeim er fæst fyrir Jesúm Krist til dýrðar og lofs Guði.” Hjarta hans ætti að vera samstillt þakklæti og lofgerð. Hann ætti ávallt að vera viðbúinn að viðurkenna blessun þá, sem hann tekur á móti, og muna, hver það er sem sagði: “Sá, sem færir þakkargerð að fórn, heiðrar mig”... DL 155.2

Það er skylda hvers og eins og rækta glaðværð í stað þess að velta fyrir sér sorgum og áhyggjum. Margir gera sig ekki aðeins vansæla á þennan hátt, heldur fórna þeir heilsu og hamingju vegna sjúklegrar ímyndunar. Það eru hlutir í umhverfi þeirra, sem ekki eru viðkunnanlegir og þeir eru sífellt þungir á brún og lætur það skýrar í ljós óánægjuna en orð. Þessar mæðutilfinningar gera heilsu þeirra mikinn skaða því þær trufla næringarstarfsemina með því að hindra meltinguna. Otti og kvíði geta ekki læknað neitt böl, en geta gert mikinn skaða. Um leið og glaðværð og von varpa birtu á leið annarra “eru þær líf þeirra, sem öðlast þær, og lækning fyrir allan líkama þeirra.” DL 155.3

Kristur kom til að veita heimi, sem syndin hefur eyðilagt, aftur hans upprunalega yndisleika... Enginn sjúkdómur eða synd mun vera á hinni nýju jörð... Og líkaminn mun endurheimta sína upprunalegu fullkomnun. Við munum hafa á okkur hina flekklausu mynd Drottins... DL 155.4

Þroski kristinnar lyndiseinkunnar, sem stefnir í þessa fullkomnunarátt, er vöxtur til fegurðar... Er hjartað ummyndast við endurnýjun hugans, skilja náðargjafir andans eftir merki sitt á ásjónunni og það lætur í ljósi fágunina, fínleikann, friðinn, góðvildina og þann hreina og ljúfa kærleika, sem ríkir í hjartanu... DL 155.5

Færið “Guði þakkir fyrir alla hluti.” ¹³¹ DL 155.6