ԱՍՏԾՈ ՈՐԴԻՆԵՐՆ ՈՒ ԴՈՒՍՏՐԵՐԸ

Խոնարհություն, 15 Մարտ

Բայg uıվելի շնորՀ է տալիս. նրա Համար ասում է. Ասաված ամբարտավաններին Հակառակ է կեսում, բայg խոնարՀներին շնորՀ է տալիս։ Հակոբոս 4. 6: ԱԴ 81.1

Դուք ապահով վիճակում եք միայն այն ժամանակ, երբ կապված եք Քրիստոսի հետ՝ կատարելապես հնազանդվեք ով Նրան։ Լուծը թեթև է դաոնում, քանի որ Քրիստոսը Իր վրա է վերցնում նրա ծանրությունր։ Խա չր բարձրացնելիս կնկատեք, որ այն թեթևանում է. իսկ այդ խա չը ձեզ համար հավիտենական կյանքի երաշխիք է։ Յուրաքանչյուր ոք հնարավո-րություն ունի ուրախությամբ հետևելու Քրիստոսին՝ ամեն քայլափոխի բա—ցականչելով. «Քո պատասխանելը մեծացրեց ինձ»։ Սակայն եթե ցանկա-նում ենք երկինք գնալ, Սուրբ Գիրքը պիտի դարձնենք մեր դասագիրքը։ Պետք է օրեցօր դասեր քաղենք ներշնչյալ Խոսքից։ ԱԴ 81.2

Թեև մարդկային միտքն անկարող է ըմբռնել Հիսուս Քրիստոս մարդու խոնարհությունը, սակայն Նրա աստվածությունն ու հավիտենական գոյությունը չի կալտղ կասկած հարուցել նրանց մեջ, ովքեր հավատում են Աստծո Խոսքին։ Պողոս առաքյալն ասում է, որ մեր Միջնորդը՝ Աստծո միածին Որդին, փառավոր դիրք ուներ. Աստծո կերպարանքում էր, երկնային զորքերի Զորավարն էր, և երբ Իր աստվածային էությունը մարդկայինով ծածկեց, ծառայի կերպարանք առավ։ ԱԴ 81.3

Համաձայնվելով դառնալ մարդ՝ Քրիստոսր այնպիսի խոնարհություն ցուցաբերեց, որը գսւրմանք է պատճառում երկնային էակներին։ Նրա համաձայնությունը խոնարհություն չէր համարվի, եթե չլիներ Իր փառավոր նախագոյության փաստը։ Մենք պետք է բաց անենք մեր միտքը՝ գիտակցելու համար այն իրողությունը, որ Քրիստոսը մի կուլմ դրեց Իր արքայական հանդերձներն ու թագը, Իր անսահման իշխանությունը, և Իր աստվածային էությունը ծածկեց մարդկային կերպարանքով, որպեսզի կարողանար հաղորդակցվել մարդկանց հետ՝ նրանց անկյալ վիճակում իշխանություն տալով նրանց Աստծո որդիներ և դուստրեր դառնալու։ Մարդուն փրկա-գնելու համար Քրիստոսը հնազանդվեց մինչ ի մահ, և այն էլ՝ խաչի մահ։ ԱԴ 81.4

Քրիստոսի կյանքին բնորոշ հեզությունն ու խոնարհությունը կդրսևորվեն նրանց կյանքում և բնավորության մեջ, ովքեր գնում են այնպես, «ինչպես որ նա գնաց»։ ԱԴ 81.5