ՀՈՒՅՍԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆ

Հռո մեա կան պա հա կախմբի զե կույցը

Երբ երկնային հրեշտակների բազմությունը հեռացավ գերեզմանի մոտից, ու անցան լույսն ու փառքը, հռոմեացի պահակները վերջապես համարձակություն ունեցան բարձրացնելու գլուխներն ու իրենց շուրջը նայելու: Նրանք ապշեցին’ տեսնելով, որ հսկայական քարը դռնից հեռու է գլորված, և Հիսուսի մարմինը գերեզմանում չէ: Նրանք շտապեցին քաղաք, որպեսզի տեղյակ պահեն քահանաներին ու ծերերին իրենց տեսածի մասին: Լսելով նրանց զարմանալի զեկույցը կատարված հրաշքի մասին’ այդ մարդասպանները գունատվեցին: Սարսափը պատեց նրանց, երբ հասկացան, թե ինչ են արել: Եթե այն ամենը, ինչ ասում են պահակները, ճիշտ է, ապա նրանք կորած են: Միառժամանակ նրանք լուռ նստած իրար երեսի էին նայում’ չիմանալով ինչ անել կամ ասել: Ընդունել պահակների բերած լուրը’ նշանակում է իրենք իրենց դատապարտել: Նրանք հավաքվեցին մի անկյունում, որպեսզի որոշեն, թե ինչպես վարվեն: Նրանք գիտակցում էին, որ եթե պահակախմբի բերած լուրը տարածվի ժողովրդի մեջ, ապա նրանք, ովքեր մահվան են մատնել Հիսուսին, կսպանվեն’ իբրև Նրա դահիճներ: ՀՊ 82.1

Որոշվեց կաշառել զինվորներին, որ թաքուն պահեն այդ դեպքը: Քահանաներն ու ծերերը նրանց մեծ գումար առաջարկեցին’ ասելով. «Ասեք, թե նրա աշակերտները գիշերը եկան գողացան նրան, երբ որ մենք քնած էինք» (Մատթեոս 28.13): Իսկ երբ պահակները հարցրին, թե ինչ պատիժ է սպասվում իրենց ծառայության վայրում քնելու համար, հրեա քահանայապետերը խոստացան համոզել կուսակալին և ապահովել նրանց անվտանգությու- նը: Հանուն փողի հռոմեացի պահապանները վաճառեցին իրենց պատիվը և համաձայնեցին հետևել քահանաների ու ծերերի խորհրդին: ՀՊ 82.2