ՀՈՒՅՍԻ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆ

Եվան դառնում է փորձիչ

Հետո Եվան իր ձեռքով քաղեց պտուղն ու կերավ’ երևակայե- լով, թե զգում է մի նոր ու վսեմ գոյության կենարար ուժը’ որպես հետևանք արգելված պտղի թարմացնող ազդեցության: Նրան մի տարօրինակ ու անբնական հուզմունք էր համակել, երբ ամուսնուն էր փնտրում’ արգելված պտուղները ձեռքին: Նա հաղորդեց ամուսնուն օձի իմաստուն խոսքերը և ցանկանում էր նրան անմիջապես տանել բարու և չարի իմացության ծառի մոտ: Ասաց, որ ինքը կերել է պտղից և մահվան զգացում ունենալու փոխարեն’ զգում է նրա հաճելի, զովացուցիչ ազդեցությունը: Մեղանչելուն պես Եվան մի հզոր միջնորդ էր դարձել, ում օգնությամբ կարելի էր մեղսագործության մղել նրա ամուսնուն: ՀՊ 19.2

Ադամն իսկույն հասկացավ, որ իր ընկերուհին խախտել է իրենց վրա դրված միակ արգելքը, որով պետք է ստուգվեր իրենց հավատարմությունն ու սերը: Եվան պատճառաբանեց, որ օձի խոսքերը, թե իրենք բնավ չեն մեռնի, պիտի որ ճշմարիտ լինեն, քանի որ նա չզգաց Աստծո բարկության նշանները, ընդհակառակը’ զգաց միայն հաճելի ներգործություն: Նրա պատկերացմամբ հենց այդ են զգում հրեշտակները: ՀՊ 19.3

Ադամը շատ էր ցավում, որ Եվան հեռացել էր իր կողքից, սակայն ուշ էր՝ նա արդեն մեղք է գործել: Ուրեմն նա պիտի բաժանվի այն էակից, որի ընկերակցությունն այդքան թանկ էր իր համար: Ինչպե՞ս կարող էր նա թույլ տալ, որ այս պատահի: Մեծ էր նրա սերը Եվայի հանդեպ: Եվ կատարյալ վհատության մեջ նա որոշեց կիսել Եվայի ճակատագիրը: Եվան իր մի մասն էր, և եթե նա մեռնի, ինքն էլ կմեռնի նրա հետ, քանի որ նրանից բաժանվելու միտքն անգամ անտանելի է: ՀՊ 20.1

Նա չէր հավատում իր Արարչի ողորմությանն ու բարությանը և չէր մտածում, որ Աստված, որ ստեղծել է իրեն հողից ու կենդանի, գեղեցիկ մարմին տվել, և Եվային է ստեղծել, որ ընկեր լինի իրեն, կարող է լրացնել Եվայի պակասող տեղը: Եվ, ի վերջո, կարող էին և ճիշտ լինել այդ իմաստուն օձի խոսքերը: Եվան կանգնած է իր առաջ’ նույնքան հմայիչ ու գեղեցիկ, և նույնքան անմեղ, որքան մինչև մեղանչելն էր: Այդ պտղի ազդեցության տակ նա ավելի մեծ ու խորը սեր էր ցուցաբերում Ադամի հանդեպ, քան մինչ մեղանչելը: Նրանում Ադամը մահվան ոչ մի նշան չէր տեսնում: ՀՊ 20.2

Նա որոշեց ռիսկի դիմել: Ադամը հափշտակեց պտուղն ու արագ կերավ, և Եվայի նման’ ինքն էլ անմիջապես չզգաց դրա վնասակար ազդեցությունը: ՀՊ 20.3