Η Ιστορία της Απολυτρώσεως

Πανοραμική Θέα της Μεγάλης Διαμάχης

Επάνω από το θρόνο διακρίνεται ο σταυρός και, σαν μία πανοραμική θέα, παρουσιάζονται οι σκηνές του πειρασμού και της πτώσης του Αδάμ, καθώς και τα αλληλοδιαδοχικά βήματα του μεγάλου σχεδί ου της απολύτρωσης. Η ταπεινή γέννηση του Σωτήρα, τα παιδικά Του χρόνια όλο απλότητα και υπακοή, η βάπτισή Του στον Ιορδάνη ποταμό, η νηστεία και οι πειρασμοί στην έρημο, η δημόσια υπηρεσία Του, αποκαλύπτοντας στους ανθρώπους τις πολυτιμότερες ευλογίες του ουρανού, οι γεμάτες ημέρες με έργα αγάπης και ευσπλαχνίας, οι επίμακρες νύχτες προσευχής και αγρυπνίας στη μοναξιά του βουνού, οι συνωμοσίες του φθόνου, του μίσους και της κακοήθειας που εισέπραξε σαν αμοιβή για τα ευεργετήματά Του, η τρομερή, μυστηριακή αγωνία της Γεθσημανής κάτω από το συντριπτικό βάρος των αμαρτιών ενός ολόκληρου κόσμου, η προδοσία Του στα φονικά χέρια του όχλου, τα φοβερά γεγονότα της τρομοκρατικής εκείνης νύχτας, η αδιαμαρτύρητη στάση του κρατούμενου, η εγκατάλειψή Του από τους πολυαγαπημένους μαθητές Του, το άκαρδο σβάρνισμα στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, ο έξαλλος θεατρινισμός του Υιού του Θεού μπροστά στον Άννα, η προσαγωγή στο μέγαρο του αρχιερέα, στο πραιτόριο του Πιλάτου, στην αυλή του σκληρού και άναντρου Ηρώδη, παντού εμπαιγμένος, βρισμένος, βασανισμένος και σε θάνατο καταδικασμένος - όλα αυτά απεικονίζονται ολοζώντανα. ΙΑ 334.3

Και μετά, μπροστά στα μάτια του ταραγμένου πλήθους, εκτυλίσσονται οι τελευταίες σκηνές του δράματος: ο υπομονητικός Μάρτυρας βαδίζοντας το δρόμο του Γολγοθά, ο Άρχοντας του ουρανού κρεμασμένος στο σταυρό, οι υπερόπτες ιερείς και ο σαρκαστικός όχλος περιγελώντας την επιθανάτια αγωνία Του, το ξαφνικό, υπερφυσικό σκοτάδι, η τρεμάμενη γη, τα σχισμένα βράχια, οι ορθάνοιχτοι τάφοι - όλα επισημαίνουν τη στιγμή που ο Λυτρωτής του κόσμου παρέδιδε το πνεύμα. ΙΑ 335.1

Το τρομακτικό θέαμα παρουσιάζεται όπως ακριβώς συνέβη. Ο Σατανάς, οι άγγελοί του και οι υπήκοοί του δεν έχουν τη δύναμη να αποτραβηχτούν από τη σκηνή που απεικονίζει το έργο τους. Ο καθένας αναγνωρίζει το ρόλο που διαδραμάτισε σ’ αυτό. Ο Ηρώδης που έσφαξε τα αθώα μωρά της Βηθλεέμ για να εξοντώσει το βασιλιά του Ισραήλ, η χυδαία Ηρωδιάδα που η ένοχη ψυχή της είναι βαμμένη με το αίμα του Ιωάννη του Βαπτιστή, ο άτολμος, καιροσκόπος Πιλάτος, οι είρωνες στρατιώτες, οι ιερείς, οι πρεσβύτεροι και οι ξέφρενες μάζες που ωρύονταν: «Το αίμα αυτού ας ήναι εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών» - όλοι τώρα βλέπουν το μέγεθος της ενοχής τους. Μάταια προσπαθούν να κρυφτούν από το πρόσωπο Εκείνου του οποίου η μεγαλοπρέπεια υπερβαίνει τη δόξα του ήλιου, ενώ οι λυτρωμένοι ρίχνουν τα στεφάνια τους στα πόδια του Σωτήρα αναφωνώντας: «Για εμένα πέθανε Αυτός!» ΙΑ 335.2

Ανάμεσα στα πλήθη των λυτρωμένων βρίσκονται οι απόστολοι του Χριστού, ο ηρωϊκός Παύλος, ο ένθερμος Πέτρος, ο αγαπημένος και γεμάτος αγάπη Ιωάννης και οι αφοσιωμένοι αδελφοί τους μαζί με το άπειρο πλήθος των μαρτύρων. Έξω από τα τείχη της πόλης, συντροφιά με όλα τα βδελυρά και κακοποιά στοιχεία, βρίσκονται εκείνοι που τους καταδίωξαν, τους φυλάκισαν και τους θανάτωσαν. Εκεί είναι και ο Νέρωνας, το τερατόμορφο αυτό δημιούργημα της απανθρωπιάς και της διαστροφής. Παρατηρεί τη χαρά και την ευδαιμονία των άλλοτε βασανισμένων θυμάτων του που, στο θέαμα της πιο φρικτής αγωνίας τους, ένιωθε σατανική ευχαρίστηση. Η μητέρα του είναι και αυτή εκεί για να παραστεί μάρτυρας των αποτελεσμάτων του δικού της έργου. Για να διαπιστώσει πώς τα κακά αποτυπώματα του χαρακτήρα που μετέδωσε στο γιο της, τα πάθη που ενθάρρυνε και ανέπτυξε με την επιρροή και το παράδειγμά της, καρποφόρησαν με εγκλήματα που έκαναν τον κόσμο να τρέμει. ΙΑ 336.1

Εκεί είναι επίσης οι παπιστές και οι καρδινάλιοι οι οποίοι, ενώ από τη μία πλευρά ισχυρίζονταν ότι ήταν απεσταλμένοι του Χριστού, από την άλλη μεταχειρίζονταν τα βασανιστήρια, τη φυλακή και τη φωτιά για να κυριαρχήσουν στη συνείδηση του λαού Του. Εκεί είναι οι υπεροπτικοί ποντίφικες που υψώθηκαν επάνω από τον Θεό και τόλμησαν να αλλάξουν το νόμο του Υψίστου. Αυτοί οι ισχυριζόμενοι πατέρες της εκκλησίας έχουν να δώσουν λόγο στον Κύριο, πράγμα που θα εύχονταν με όλη τους την καρδιά να μπορούσαν να αποφύγουν. Διαπιστώνουν τώρα, πολύ αργά, ότι ο Πάνσοφος Θεός είναι ζηλωτής του νόμου Του και ότι με κανένα τρόπο δεν θα αθωώσει τον ένοχο. Τώρα αντιλαμβάνονται ότι ο Χριστός συνταυτίζει το ενδιαφέρον Του με εκείνο του βασανισμένου λαού Του και αισθάνονται τη βαρύτητα των λόγων Του: «Καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε” (Ματθ. κε’ 40). ΙΑ 336.2