Προφήτες και βασιλείς

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 13—“ΤΙ ΚΑΜΝΕΙΣ ΕΝΤΑΥΘΑ;”

(Βασίζεται στο βιβλίο Α ', Βασιλέων, κεφ. 19:9-18) PG 111.1

Το καταφύγιο του Ηλία στο όρος Χωρήβ μπορεί να ήταν κρυμμένο από τους ανθρώπους, στο Θεό όμως ήταν γνωστό και ο αποκαμωμένος και αποθαρρυμένος προφήτης δεν αφέθηκε να παλέψει μόνος του με τις δυνάμεις του σκότους που ασκούσαν πίεση επάνω του. Στην είσοδο της σπηλιάς που είχε καταφύγει ο Ηλίας, συναντήθηκε με τον Θεό, διαμέσουενόςισχυρούαγγέλου που στάλθηκε για να καλύψει τις ανάγκες τουΘεού και να του κάνει γνωστές τις προθέσεις του για τονλαό του Ισραήλ. PG 111.2

Μόνο όταν ο Ηλίας θα μάθαινε να εμπιστεύεται στο Θεό, θα ήταν σε θέση να ολοκληρώσει το έργο του για αυτούς που είχαν εξαπατηθεί με τη λατρεία του Βάαλ. Ο περιφανής θρίαμβος στην κορυφή του Καρμήλου είχε ανοίξει το δρόμο για μεγαλύτερες νίκες. Από τις θαυμάσιες όμως ευκαιρίες που παρουσιάζονταν μπροστά του, ο Ηλίας είχε αποτραβηχτεί εξαιτίας της απειλής της Ιεζάβελ. Ο άνθρωπος του Θεού έπρεπε να κατανοήσει την αδυναμία της τωρινής του κατάστασης για να τη συγκρίνει με την προνομιούχο θέση για την οποία τον προόριζε ο Κύριος. PG 111.3

Ο Θεός συνάντησε τον ταλαιπωρημένο δούλο Του με την ερώτηση: “Τί κάμνεις ενταύθα, Ηλία;” “Σε έστειλα στο χείμαρρο Χερίθ και μετά στη χήρα της Σαρεπτά. Σου ανέθεσα να επιστρέφεις στη γη Ισραήλ και να σταθείς μπροστά στους ειδωλολάτρες ιερείς στον Κάρμηλο και σε έζωσα με δύναμη για να οδηγήσεις το άρμα του βασιλιά στην πόλη της Ιεζραέλ. Ποιος όμως σε απέστειλε στη βιαστική αυτή φυγή στην ερημιά; Ποιο σκοπό εκπληρώνεις εδώ;” Πικραμένος στην καρδιά ο Ηλίας θρήνησε με παράπονο: PG 111.4

“Εστάθην εις άκρον ζηλωτής υπέρ Κυρίου, του Θεού των δυνάμεων, διότι οι υιοί Ισραήλ εγκατέλιπον την διαθήκην Σου, τα θυσιαστήριά Σου κατέστρεψαν και τους προφήτας Σου εθανάτωσαν PG 111.5

εν ρομφαία. Και εναπελείφθην εγώ μόνος, και ζητούσι την ψυχήν μου διά να αφαιρέσωσιν αυτήν.” PG 112.1

Καλώντας τον προφήτη να αφήσει τη σπηλιά, ο άγγελος τον πρόσταξε να σταθεί στην παρουσία του Κυρίου επάνω στο βουνό και να ακροασθεί το λόγο Του. PG 112.2

“Και ιδού, ο Κύριος διέβαινε, και άνεμος μέγας και δυνατός έσχιζε τα όρη, και συνέτριβε τους βράχους έμπροσθεν του Κυρίου. Ο Κύριος δεν ήτο εν τω ανέμω. Και μετά τον άνεμον σεισμός, ο Κύριος δεν ήτο εν τω σεισμώ. Και μετά τον σεισμόν πυρ, ο Κύριος δεν ήτο εν τω πυρί. Και μετά το πυρ ήχος λεπτού αέρος. Και ως ήκουσεν ο Ηλίας, εσκέπασε το πρόσωπον αυτού με την μηλωτήν αυτού, και εξήλθε, και εστάθη εις την είσοδον του σπηλαίου.” PG 112.3

Ο Θεός δε διάλεξε μεγαλόπρεπες εκδηλώσεις της θεϊκής δύναμης, αλλά τον “ήχο λεπτού αέρος” για να αποκαλυφθεί στο δούλο Του. Ήθελε να διδάξει στον Ηλία ότι δεν είναι πάντοτε το έργο της θεαματικότερης εκδήλωσης αυτό που σημειώνει τη μεγαλύτερη επιτυχία στην εκπλήρωση του σκοπού Του. Ενώ ο Ηλίας περίμενε την παρουσία του Κυρίου, ένας ανεμοστρόβιλος ξέσπασε, ακολου-θούμενος από αστραπές που έσχιζαν τον ουρανό, και από μια λυσσαλέα φωτιά που σάρωνε τα πάντα. Αλλά ο Θεός δεν ήταν σε κανένα από αυτά. Τότε ήρθε μια απαλή φωνή και ο Ηλίας σκέπασε το πρόσωπό του ερχόμενος στην παρουσία του Κυρίου. Η οξυθυμία του πέρασε, το πνεύμα του γαλήνεψε και καθυποτάχθηκε. Τότε γνώρισε ότι η ήρεμη εμπιστοσύνη, η σταθερή εξάρτηση από το Θεό πάντοτε θα του εξασφάλιζαν έτοιμη βοήθεια σε ώρα ανάγκης. PG 112.4

Δεν είναι πάντοτε η πιο εξεζητημένη παρουσίαση της θεϊκής αλήθειας αυτή που κάνει την ψυχή να συναισθανθεί την ενοχή της και να αλλάξει. Οι καρδιές των ανθρώπων δεν αγγίζονται ούτε με τη ρητορική, ούτε με τα λογικά επιχειρήματα, αλλά με τη γλυκιά επιρροή του Αγίου Πνεύματος, η οποία ενεργεί ήσυχα αλλά σταθερά για τη διάπλαση και το σχηματισμό του χαρακτήρα. Είναι η μαλακή, η σιγανή φωνή του Πνεύματος του Θεού αυτή που έχει τη δύναμη να αλλάξει την καρδιά. PG 112.5

“Τι κάμνεις εδώ, Ηλία;” ξαναρώτησε η φωνή και ο προφήτης πάλι απάντησε: “Εστάθην εις άκρον ζηλωτής υπέρ Κυρίου του Θεού των δυνάμεων, διότι οι υιοί Ισραήλ εγκατέλιπον την διαθήκην Σου, τα θυσιαστήριά Σου κατέστρεψαν, και τους προφήτας Σου εθανάτωσαν εν ρομφαία, και εναπελείφθην εγώ μόνος. Και ζητούσι την ζωήν μου διά να αφαιρέσωσιν αυτήν.” PG 112.6

Ο Κύριος αποκρίθηκε στον Ηλία ότι οι φταίχτες του Ισραήλ δε θα έμεναν ατιμώρητοι. Έπρεπε να βρεθούν άνθρωποι κατάλληλοι για να εκτελέσουν τη θεϊκή πρόθεση για την τιμωρία του ειδωλολατρικού βασιλείου. Ένα τραχύ έργο επρόκειτο να γίνει ώστε όλοι να έχουν την ευκαιρία να λάβουν θέση με το μέρος του Θεού. Ο Ηλίας ο ίδιος έπρεπε να επιστρέφει στονλαό του Ισραήλ και να συμμερισθεί με άλλους το βάρος για την πραγματοποίηση της μεταρρύθμισης. PG 113.1

Ο Κύριος πρόσταξε στον Ηλία: PG 113.2

“Ύπαγε, επίστρεψον εις την οδόν σου προς την έρημον της Δαμασκού. Και όταν έλθης, χρίσον τον Αζαήλ βασιλέα επί την Συρίαν, τον δε Ιηού τον υιόν του Νιμσί θέλεις χρίσει βασιλέα επί τον Ισραήλ, και τον Ελισσαιέ τον υιόν του Σαφάτ, από Αβελμεολά, θέλεις χρίσει προφήτην αντί σου. Και θέλει συμβή, ώστε τον διασωθέντα εκ της ρομφαίας του Αζαήλ, θέλει θανατώσει ο Ιηού, και τον διασωθέντα εκ της ρομφαίας του Ιηού, θέλει θανατώσει ο Ελισσαιέ.” PG 113.3

Ο Ηλίας νόμιζε ότι αυτός ήταν ο μόνος λατρευτής του αληθινού Θεού στον λαό του Ισραήλ. Εκείνος όμως που διαβάζει όλων τις καρδιές, φανέρωσε στον προφήτη ότι υπήρχαν πολλοί άλλοι οι οποίοι, στη μακρόχρονη περίοδο της αποστασίας, παρέμειναν πιστοί σε Αυτόν. Για αυτό και είπε: “Αφήκα επτά χιλιάδας, πάντα τα γόνατα όσα δεν έκλιναν εις τον Βάαλ και πάν στόμα το οποίον δεν ησπάσθη αυ-τόν.” PG 113.4

Από την πείρα του Ηλία στις δύσκολες εκείνες ημέρες της αποθάρρυνσης και της φαινομενικής ήττας, πολλά μαθήματα μπορούν να εξαχθούν - μαθήματα ανεκτίμητα για τους δούλους του Θεού της σημερινής εποχής, η οποία διακρίνεται για τη γενική παρέκκλισή της από το ορθό. PG 113.5

Η σημερινή κυριαρχούσα αποστασία είναι όμοια με εκείνη που στις ημέρες του προφήτη Ηλία είχε ξαπλωθεί παντού στον Ισραήλ. Με την εξύψωση του ανθρώπινου στοιχείου υπεράνω του θεϊκού, με τον εγκωμιασμό την δημοφιλών ηγητόρων, με τη λατρεία του μαμμωνά και με την τοποθέτηση των επιστημονικών διδαχών πάνω από τις αποκαλυπτικές αλήθειες, πλήθη ανθρώπων σήμερα ακολουθούν το Βάαλ. Η αμφιβολία και η απιστία ασκούν τη συντριπτική επίδρασή τους στο νου και στην καρδιά, και πολλοί αντικαθιστούν τις ρήσεις του Θεού με τις θεωρίες των ανθρώπων. Διδάσκεται γενικά ότι έχουμε φθάσει σε μια εποχή όπου η ανθρώπινη λογική εξυψώνεται πάνω από τις διδασκαλίες του Λόγου. Ο νόμος του Θεού, ο θεϊκός κανόνας της δικαιοσύνης, κηρύσσεται άκυρος. Ο εχθρός της κάθε αλήθειας εργάζεται με εξαπατητική δύναμη για να κάνει άνδρες και γυναίκες να τοποθετούν τα ανθρώπινα θεσπίσματα στη θέση του Θεού και να λησμονούν εκείνο που έχει ορισθεί για την ευτυχία και τη σωτηρία της ανθρωπότητας. PG 113.6

Μολαταύτα η αποστασία αυτή, όσο και αν γενικευθεί, δεν είναι παγκόσμια. Όλοι στον κόσμο δεν είναι παράνομοι και αμαρτωλοί. Όλοι δεν έχουν πάρει το μέρος του εχθρού. Ο Θεός έχει πολλές χιλιάδες που δεν έκαμψαν το γόνατο στο Βάαλ, πολλούς οι οποίοι προσπαθούν να σχηματίσουν ευρύτερη αντίληψη για το Χριστό και για το νόμο Του, πολλούς οι οποίοι ελπίζουν παρά κάθε ελπίδα ότι ο Ιησούς θα έρθει σύντομα να θέσει τέρμα στην κυριαρχία της αμαρτίας και του θανάτου. Και ακόμη υπάρχουν πολλοί οι οποίοι από άγνοιά τους υπήρξαν λατρευτές του Βααλ, αλλά για τους οποίους το Πνεύμα του Θεού εξακολουθεί να αγωνίζεται. PG 114.1

Αυτοί χρειάζονται την προσωπική βοήθεια εκείνων που έχουν την επίγνωση του Θεού και της δύναμης του Λόγου Του. Σε μια εποχή σαν τη σημερινή, κάθε παιδί του Θεού οφείλει να ασχολείται έμπρακτα προσφέροντας βοήθεια σε άλλους. Καθώς αυτοί που έχουν κατανοήσει τη βιβλική αλήθεια προσπαθούν να αναζητήσουν τους άνδρες και τις γυναίκες που επιθυμούν το φως, θα βοηθηθούν από τους αγγέλους του Θεού. Και εκεί όπου πηγαίνουν οι άγγελοι, κανείς δεν πρέπει να φοβάται να προχωρήσει. Σαν αποτέλεσμα των πιστών προσπαθειών από μέρους καθιερωμένων εργατών, πολλοί θα επιστρέφουν από την ειδωλολατρία στη λατρεία του ζώντος Θεού. Πολλοί θα σταματήσουν να αποτίσουν φόρο τιμής στα από ανθρώπους επινοημένα θεσπίσματα και άφοβα θα πάρουν θέση με το μέρος του Θεού και του νόμου Του. PG 114.2

Πολλά πράγματα εξαρτώνται από την ακούραστη δραστηριότητα εκείνων που είναι αφοσιωμένοι και πιστοί, και γι’αυτό ο Σατανάς καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να ματαιώσει το θεϊκό σκοπό που πρόκειται να πραγματοποιήσουν οι υποταγμένοι στο Θεό άνθρωποι. Μερικούς τους κάνει να χάσουν την επαφή με την υψηλή και ΑγίαΑποστολή τους και μένουν ικανοποιημένοι με τις τέρψεις αυτής της ζωής. Τους οδηγεί στο να περνούν άνετη ζωή ή να εγκαταλείπουν - για χάρη μεγαλύτερων κοσμικών πλεονεκτημάτων - τις θέσεις από όπου θα μπορούσαν να ασκούν θετική επιρροή. ‘Άλλους τους κάνει να εγκαταλείπουν το καθήκον τους, αποθαρρυμένοι από την αντίδραση ή τον κατατρεγμό. Όλους αυτούς ο Ουρανός τους βλέπει με τρυφερό έλεος. Σε κάθε παιδί του Θεού, του οποίου τη φωνή ο εχθρός των ψυχών κατόρθωσε να σιγήσει, απευθύνεται η ερώτηση: “Τί κάμνεις ενταύθα;” “Εγώ σου ανέθεσα να πας σε όλο τον κόσμο, να κηρύξεις το ευαγγέλιο και να ετοιμάσεις ένα λαό για την ημέρα του Θεού. Γιατί είσαι εδώ; Ποιος σε έστειλε;” PG 114.3

Η χαρά στην οποία αποβλέπει ο Χριστός, η χαρά που Τον δυνάμωσε στις δοκιμασίες και στα βάσανα, ήταν η χαρά να βλέπει να σώζονται αμαρτωλοί. Αυτή πρέπει να είναι η χαρά του κάθε οπαδού Του και η κινητήρια δύναμη κάθε φιλοδοξίας του. Αυτοί που αναγνωρίζουν, έστω και σε περιορισμένο βαθμό, τι σημασία έχει η απολύτρωση για αυτούς και για τους συνανθρώπους τους, θα κατα-λάβουν σε κάποιο μέτρο τις τεράστιες ανάγκες της ανθρωπότητας. Οι καρδιές τους θα συγκινούνται από ευσπλαχνία καθώς αντικρίζουν την ηθική και πνευματική ένδεια χιλιάδων ανθρώπων που ζουν κάτω από τη σκιά μιας τρομερής καταστροφής. Η φυσική θλίψη συγκρινόμενη με την πνευματική ένδεια, είναι τίποτε. PG 115.1

Η ερώτηση απευθύνεται τόσο σε οικογένειες όσο και σε άτομα: “Τί κάμνεις ενταύθα;” Σε πολλές εκκλησίες υπάρχουν οικογένειες καλά καταρτισμένες στην αλήθεια του λόγου του Θεού που θα μπορούσαν να ευρύνουν τον κύκλο της επιρροής τους αν πήγαιναν σε μέρη όπου υπάρχει ανάγκη για την υπηρεσία που είναι ικανές να προσφέρουν. Ο Θεός καλεί χριστιανικές οικογένειες να πηγαίνουν στα σκοτεινά μέρη της γης και να εργασθούν με σύνεση και με επιμονή για αυτούς που περιβάλλονται από πνευματικό σκοτάδι. Προκειμένου να δοθεί απάντηση στην κλήση αυτή, απαιτείται αυτοθυσία. Ενώ πολλοί περιμένουν να μετακινηθεί κάθε εμπόδιο, ψυχές πεθαίνουν χωρίς ελπίδα και χωρίς Θεό. Επιζητώντας κοσμικά προνόμια, επιδιώκοντας να αποκτήσουν επιστημονικές γνώσεις, οι άνθρωποι πρόθυμα εκθέτουν τη ζωή τους σε νοσογόνες περιοχές και υφίστανται κακουχίες και στερήσεις. Πού είναι όμως εκείνοι που προθυμοποιούνται να κάνουν το ίδιο, με σκοπό να μιλήσουν στους άλλους για το Σωτήρα; PG 115.2

Αν κάτω από δύσκολες περιστάσεις, άνθρωποι με πνευματικό σθένος, πιεζόμενοι υπερβολικά, χάνουν το θάρρος τους και αποκαρδιώνονται, αν έρχονται στιγμές που δε βλέπουν τίποτε το επιθυμητό στη ζωή ώστε να την αναζητούν, αυτό δεν είναι διόλου παράξενο, ούτε πρωτοφανές. Ας μη ξεχνούν όλοι αυτοί ότι ένας από τους πιο δυναμικούς προφήτες έφυγε τρέχοντας, φοβούμενος για τη ζωή του εξαιτίας της παράφορης οργής μιας εξαγριωμένης γυναίκας. Φυγάς, κατάκοπος και αποκαμωμένος από την οδοιπορία, με σπασμένο το ηθικό του από την πικρή απογοήτευση, ζήτησε να πεθάνει. Αλλά όταν είχε χάσει κάθε ελπίδα και το έργο της ζωής του φαινόταν να απειλείται με καταστροφή, τότε διδάχθηκε ένα από τα πολυτιμότερα μαθήματα της ζωής του. Την ώρα της μεγαλύτερης αδυναμίας του γνώρισε την ανάγκη και τη δυνατότητα του να εμπιστεύεται στο Θεό κάτω από τις πιο επικίνδυνες συνθήκες. PG 115.3

Εκείνοι που ενώ διαθέτουν τις ενέργειες της ζωής τους εργαζόμενοι με αυτοθυσία, συναντούν τον πειρασμό να υποπέσουν στην αποθάρρυνση και στη δυσπιστία, μπορούν να πάρουν θάρρος από την ιστορία του Ηλία. Η άγρυπνη φροντίδα του Θεού, η αγάπη Του, η δύναμή Του φανερώνονται ιδιαίτερα για χάρη των υπηρετών Του, των οποίων ο ζήλος παρεξηγείται ή δεν εκτιμάται, των οποίων οι συμβουλές και οι επιπλήξεις καταφρονούνται και των οποίων οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες αμείβονται με μίσος και εναντίωση. PG 116.1

Σε στιγμές της μεγαλύτερης αδυναμίας τότε είναι που ο Σατανάς προσβάλλει την ψυχή με τους τρομερότερους πειρασμούς. Με τον τρόπο αυτόν ήλπιζε να καταβάλει και τον Υιόν του Θεού, επειδή με αυτή την τακτική είχε κερδίσει πολλές νίκες σε βάρος των ανθρώπων. Όταν η δύναμη της θέλησης εξασθένιζε και η πίστη εξέλειπε, τότε εκείνοι που είχαν υπερασπισθεί το δίκαιο με γενναιότητα και για πολύ καιρό, έπεφταν στον πειρασμό. PG 116.2

Κουρασμένος, έπειτα από σαράντα χρόνια περιπλάνησης και αγώνα κατά της απιστίας, ο Μωυσής για μια στιγμή έχασε τη λαβή του από την Άπειρη Δύναμη. Το ίδιο και ο Ηλίας. Αυτός που είχε διατηρήσει την εμπιστοσύνη του στον Κύριο στα χρόνια της ξηρασίας και του λιμού, αυτός που είχε σταθεί ατρόμητος στην παρου-σία του Αχαάβ, αυτός που όλη εκείνη τη δύσκολη ημέρα στον Κάρμηλο είχε σταθεί μπροστά σε ολόκληρο το έθνος του Ισραήλ, μοναδικός αντιπρόσωπος του αληθινού Θεού, σε μια στιγμή εξάντλησης άφησε να νικηθεί η πίστη του στο Θεό από το φόβο του θανάτου. PG 116.3

Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Όταν μας καταλαμβάνει η αμφιβολία, όταν μας πιέζουν οι περιστάσεις ή μας ταλαιπωρούν η φτώχεια και η δυστυχία, ο Σατανάς προσπαθεί να κλονίσει την εμπιστοσύνη μας στον Κύριο. Τότε είναι που παρουσιάζει μπροστά μας τα λάθη μας και μας ωθεί να δυσπιστήσουμε στο Θεό και να αμφιβάλλουμε για την αγάπη Του. Ελπίζει να αποθαρρύνει την ψυχή και να αποκόψει το έρεισμά μας από το Θεό. PG 116.4

Εκείνοι που, ενώ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, παρακινούνται από το Άγιο Πνεύμα να επιτελέσουν ένα ιδιαίτερο έργο, συχνά αισθάνονται μια ψυχική συντριβή αφού περάσει πια η κρίση. Η αποθάρρυνση μπορεί να κλονίσει την ισχυρότερη πίστη και να εξασθενήσει τη σταθερότερη θέληση. Ο Θεός όμως καταλαβαίνει, λυπάται ακόμη και αγαπάει. Διαβάζει τα κίνητρα και τις προθέσεις της καρδιάς. Να περιμένουν με υπομονή, να έχουν εμπιστοσύνη όταν όλα φαίνονται σκοτεινά, είναι το μάθημα που πρέπει να μάθουν οι ιθύνοντες του έργου του Κυρίου. Ο Ουρανός δε θα τους απογοητεύσει την ημέρα που συναντούν αντιξοότητες. Τίποτε δεν είναι φαινομενικά πιο ανίσχυρο, αλλά στην πραγματικότητα πιο αήττητο από την ψυχή που νιώθει την αναξιότητά της και στηρίζεται εξολοκλήρου στο Θεό. PG 116.5

Η εμπειρία του Ηλία που τον δίδαξε να εμπιστεύεται και πάλι στο Θεό σε ώρα δοκιμασίας, δεν είναι μόνο για ανθρώπους σε θέση μεγάλης ευθύνης. Εκείνος που ήταν η ισχύς του Ηλία, είναι δυνατός να στηρίξει κάθε αγωνιζόμενο παιδί Του όσο αδύνατο και αν είναι. Από τον καθένα απαιτεί νομιμοφροσύνη και στον καθένα χο-ρηγεί δύναμη ανάλογη με την εκάστοτε ανάγκη. Στηριζόμενος στη δική του δύναμη ο άνθρωπος είναι ανίσχυρος. Αλλά στηριζόμενος στη δύναμη του Θεού, γίνεται ισχυρός για να νικήσει το κακό και να βοηθήσει και άλλους να νικήσουν. Ο Σατανάς δεν μπορεί ποτέ να εκμεταλλευθεί αυτόν που για υπεράσπισή του έχει το Θεό. “Βεβαίως θέλουσιν ειπεί περί Εμού, εν τω Κυρίω είναι η δικαιοσύνη και η δύναμις.” (Ησ. 45:24). PG 117.1

Φίλοι μου Χριστιανοί, ο Σατανάς γνωρίζει τις αδυναμίες σας. Για αυτό προσηλωθείτε στον Ιησού. Μένοντας στην αγάπη του Θεού. Μπορείτε να αντέξετε κάθε δοκιμασία. Μόνο η δικαιοσύνη του Χριστού είναι ικανή να σας χορηγήσει δύναμη να αναχαιτίσετε το ρεύμα του κακού που παρασύρει τον κόσμο. Περιβάλλετε την εμπειρία σας με πίστη. Η πίστη ελαφρώνει κάθε φορτίο, ανακουφί-ζει κάθε κόπωση. Έργα της Πρόνοιας που τώρα φαίνονται μυστηριώδη, μπορείτε να τα κατανοήσετε με συνεχή εμπιστοσύνη στο Θεό. Βαδίστε με πίστη στο μονοπάτι που Εκείνος χαράζει. Δοκιμασίες θα έρθουν. Όμως προχωρείτε. Αυτό θα ενισχύσει την πίστη σας και θα σας κάνει ικανούς για υπηρεσία. PG 117.2

Τα κατάστιχα της Ιερής Ιστορίας έχουν γραφθεί όχι μόνο για να τα διαβάζουμε και να τα θαυμάζουμε, αλλά να εργασθεί και για μας η ίδια πίστη που εργάσθηκε για τους δούλους του Θεού στον παλιό καιρό. Ο Κύριος θα εργασθεί τώρα με τον ίδιο αξιοσημείωτο τρόπο οπουδήποτε υπάρχουν πιστές καρδιές για να γίνουν κανάλια της δύναμής Του. PG 117.3

Σε εμάς, όπως και στον Πέτρο, απευθύνονται τα λόγια: “Ιδού, ο Σατανάς σάς εζήτησε, διά να σας κοσκινίση ως τον σίτον. Πλην Εγώ εδεήθην περί σου διά να μη εκλείψη η πίστις σου.” (Λουκά 22: 31,32). Ο Χριστός ποτέ δε θα εγκαταλείψει εκείνους για χάρη των οποίων έχει πεθάνει. Εμείς μπορεί να Τον εγκαταλείψουμε και να κυριευθούμε από τον πειρασμό, αλλά ο Χριστός ποτέ δεν αποστρέφεται κάποιον για τον οποίον πλήρωσε τα λύτρα με τη ζωή Του. PG 117.4

Αν μπορούσαν να ανοιχθούν τα πνευματικά μάτια μας, θα βλέπαμε ψυχές να λυγίζουν κάτω από την καταπίεση, να βαρύνονται από τη λύπη και να πιέζονται σαν κάρα παραφορτωμένα από δεμάτια, έτοιμες να πεθάνουν από απόγνωση. Θα βλέπαμε αγγέλους να πετούν γρήγορα για να βοηθήσουν τις διαταραγμένες αυτές ψυχές, να στρέψουν προς τα πίσω τις ορδές του πονηρού που τις περικυκλώνουν, και να τοποθετήσουν τα πόδια τους σε ασφαλές θεμέλιο. Οι μάχες που διεξάγονται μεταξύ των δύο στρατευμάτων είναι τόσο πραγματικές όσο και οι μάχες που δίνονται από τα στρατεύματα αυτού του κόσμου. Από την έκβαση του πνευματικού αυτού αγώνα εξαρτώνται πεπρωμένα αιώνιας σημασίας. PG 118.1

Στο όραμα του προφήτη Ιεζεκιήλ ένα χέρι παρουσιάσθηκε κάτω από τα φτερά των χερουβείμ. Αυτό είναι για να διδάξει στους υπηρέτες του Θεού ότι την επιτυχία τη χορηγεί η θεϊκή δύναμη. Εκείνοι τους οποίους ο Θεός χρησιμοποιεί ως απεσταλμένους Του, δεν πρέπει να αισθάνονται ότι το έργο Του εξαρτάται από αυτούς. Εκείνος ο οποίος δεν κοιμάται, ο οποίος εργάζεται ακατάπαυστα για την πραγματοποίηση των σχεδίων Του, θα συνεχίσει το έργο Του. Θα ματαιώσει τους σκοπούς των πονηρών ανθρώπων και θα προξενήσει σύγχυση στις συμβουλές εκείνων που συνωμοτούν για το κακό του λαού Του. Αυτός που είναι ο Βασιλιάς, ο Κύριος των δυνάμεων, κάθεται μεταξύ των χερουβείμ και προστατεύει τα τέκνα Του ανάμεσα στις προστριβές και στο σάλο των εθνών. Όταν τα προπύργια των βασιλέων ανατραπούν, όταν τα βέλη της οργής διαπεράσουν τις καρδιές των εχθρών Του, ο λαός Του θα είναι ασφαλής στα χέρια Του. PG 118.2