Η Ζωη του Χριστού

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 13—Η ΝΙΚΗ

Το κεφάλαιο αυτό βασίζεται στο Ματθ. 4:5-11,
Μάρκ. 1:12,13, Λουκ. 4:5-13. ΖΧ 97.1

«Και εφερεν Αυτόν εις Ιερουσαλήμ, και έστησεν Αυτόν επί το πτερύγιον του ιερού και είπε πρός Αυτόν, Εάν ήσαι Υιός του Θεού, ερίψον Σεαυτόν εντεύθεν κάτω διότι είναι γεγραμμένον ότι ΖΧ 97.2

«Εις τους αγγέλους Αυτού θέλει προστάξει περί Σου,
δια να Σε διαφυλάξωσι
και ότι θέλουσι Σε σηκώνει επί των χειρών αυτών,
δια να μη προσκόψης πρός λίθον τον πόδα Σου.» ΖΧ 97.3

Ο Σατανάς υποθέτει τώρα ότι αντιμετωπίζει το Χριστό πάνωστο δικό Του έδαφος. Ο πανούργος εχθρός μεταχειρίζεται τα λόγιαπου βγήκαν από το στόμα του Θεού. Εξακολουθεί να παρουσιάζεταισαν άγγελος φωτός, ισχυριζόμενος ότι ξέρει καλά τις Γραφές και εννοεί τησπουδαιότητα του γραπτού λόγου. Όπως προηγουμένως ο Ιησούς έκανε χρήση του λόγου του Θεού για να υποστηρίξει την πίστη Του,ο Σατανάς τώρα τον χρησιμοποιεί για να υποστηρίξει την απάτη του. Ισχυρίζεται ότι είχε απλώς δοκιμάσει την πιστότητα του Ιησού και τώρα Τον επαινεί για τη σταθερότητά Του. Επειδή ο Σωτήραςέδειξε προηγουμένως την εμπιστοσύνη Του στο Θεό, ο Σατανάς Τονπαρακινεί τώρα να δώσει ακόμη μια απόδειξη της πιστότητάς Του. ΖΧ 97.4

Και πάλι ο πειρασμός προλογίζεται με τον υπαινιγμό της δυσπιστίας: «Εάνήσαι Υιός Θεού.» Ο Χριστός αντιμετωπίζει τον πειρασμό να απαντήσει στο «εάν » αλλά απέφυγε και την ελάχιστη αποδοχή αμφιβολίας. Δεν θα διακινδύνευε τη ζωή Του για να παρουσιάσει αποδεικτικά στοιχεία στο Σατανά. ΖΧ 97.5

Ο Σατανάς σκέφτηκε να εκμεταλλευθεί την ανθρώπινη φύση του Χριστού και να Τον ωθήσει στην αλαζονεία. Αν και ο Σατανάς μπορεί να παρακινήσει τον άνθρωπο να αμαρτήσει, δεν έχει τη δυνατότητα να τον εξαναγκάσει να αμαρτήσει. Στον Ιησού είπε: «Ρίψον Σεαυτόν κάτω,» γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσε να ρίξει εκείνος το Χριστό κάτω γιατί θα επενέβαινε ο Θεός να Τον ελευθερώσει. Ούτε και μπορούσε να εκβιάσει τον Ιησού να το κάνει. Μόνο αν ο Ιησούς υποχωρούσε στον πειρασμό, θα μπορούσε να νικηθεί. Ούτε όλες οι συσπειρωμένες δυνάμεις της Γης ή του Άδη μπορούσαν να Τον εξαναγκάσουν να απομακρυνθεί κατά το ελάχιστο από το θέλημα του Πατέρα Του. ΖΧ 97.6

Ο Σατανάς δεν μπορεί ποτέ να μας αναγκάσει να κάνουμε κακό. Δεν μπορεί να ελέγξει το μυαλό μας, εκτός αν ο άνθρωπος του δώσει το δικαίωμα. Η θέληση πρέπει να συγκατατεθεί, η πίστη να αποσυρθεί από το Χριστό πριν ο Σατανάς μπορέσει να εξασκήσει τη δύναμή του επάνω μας. Με κάθε αμαρτία που υποθάλπουμε, προσφέρουμε έδαφος στο Σατανά. Κάθε σημείο που δεν κατορθώνουμε να ανταποκριθούμε είναι μια ανοικτή θύρα από την οποία μπορεί να μπει για να μας δοκιμάσει και να μας καταστρέψει. Με κάθε αποτυχία μας ή ήττα μας, ο Σατανάς βρίσκει την ευκαιρία να κατακρίνει το Χριστό. ΖΧ 98.1

Όταν ο Σατανάς ανέφερε την υπόσχεση, «Θέλει προστάξει εις τους αγγέλους Αυτού περί Σού,» παρέλειψε επίτηδες τα λόγια, «Δια να σε διαφυλάττωσιν εν πάσαις ταις οδοίς Σου » δηλαδή σε όλους τους δρόμους της επιλογής του Θεού. Ο Ιησούς αρνήθηκε να βγει έξω από το δρόμο της υπακοής. Εκφράζοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον Πατέρα Του, δεν ήθελε να βάλει χωρίς λόγο τον εαυτό Του σε μια θέση που θα ανάγκαζε τον Πατέρα Του να επέμβει για να Τον σώσει από το θάνατο. Δεν θα ανάγκαζε τη Θεία Πρόνοια να έρθει σε βοήθειά Του και να χάσει τη δυνατότητα να δώσει στον άνθρωπο το παράδειγμα της εμπιστοσύνης και της υποταγής. ΖΧ 98.2

Ο Ιησούς δήλωσε στο Σατανά: «Πάλιν είναι γεγραμμένον, Δεν θέλεις πειράσει Κύριον τον Θεόν σου.» Αυτά τα λόγια είχε πει ο Μωυσής στο λαό του Ισραήλ όταν δίψασαν στην έρημο και ζήτησαν επίμονα να τους δώσει νερό φωνάζοντας: «Είναι ο Κύριος μεταξύ ημών ή ουχί;» ', Εξ. 17:7.) Ο Θεός είχε κάνει θαυμάσια πράγματα για αυτούς. Όταν όμως συνάντησαν δυσκολίες, αμφέβαλλαν για Αυτόν και ζητούσαν αποδείξεις ότι ήταν ακόμη μαζί τους. Μέσα στην απιστία τους ήθελαν να Τον δοκιμάσουν. Ο Σατανάς ωθούσε το Χριστό να κάνει και Αυτός το ίδιο πράγμα. Ήδη ο Θεός είχε μαρτυρήσει ότι ο Ιησούς ήταν Υιός Του. Ζητώντας τώρα την απόδειξη ότι ήταν πράγματι ο Υιός του Θεού, θα έθετε σε δοκιμασία το λόγο του Θεού, θα δοκίμαζε το Θεό. Θα ήταν το ίδιο σαν να ζητούσε κάτι που ο Θεός δεν είχε υποσχεθεί. Θα φανέρωνε δυσπιστία και θα ήταν σαν να προκαλούσε ή να δοκίμαζε το Θεό. Δεν παρουσιάζουμε τις αιτήσεις μας στο Θεό για να μας αποδείξει κατά πόσο θα εκπληρώσει το λόγο Του,ούτε θα τον εκπληρώσει για να αποδείξει ότι μας αγαπά.Θα το κάνει επειδή μας αγαπά. «Χωρίς δε πίστεως είναι αδύνατον να ευαρεστήση τις εις Αυτόν διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους ζητούντας Αυτόν.» (Εβρ. 11:6.) ΖΧ 98.3

Η πίστη όμως δεν έχει καμιά σχέση με την αλαζονεία. Μόνο εκείνος που έχει πραγματική πίστη είναι προφυλαγμένος από την αλαζονεία. Η αλαζονεία είναι η σατανική παραποίηση της πίστης. Η πίστη διεκδικεί τις υποσχέσεις του Θεού και παράγει καρπούς υπακοής. Η αλαζονεία απαιτεί υποσχέσεις που χρησιμοποιούνταιγια να δικαιολογήσουν την παράβαση, όπως έκανε ο Σατανάς. Η πίστη θα είχε οδηγήσει τους προπάτορές μας να έχουν εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού και να υπακούσουν στις εντολές Του. Η αλαζονεία τους οδήγησε να παραβούν το νόμο Του, πιστεύοντας ότι η μεγάλη αγάπη Του θα τους έσωζε από τις συνέπειες της αμαρτίας τους. Δεν είναι πίστη εκείνη που απαιτεί τη χάρη του Θεού, χωρίς να συμμορφώνεται με τους όρους βάση των οποίων χορηγείται το έλεός Του. Η γνήσια πίστη βασίζεται στις υποσχέσεις και στην πρόνοια των Γραφών. ΖΧ 99.1

Όταν ο Σατανάς δεν κατορθώνει να δημιουργήσει μέσα μας τη δυσπιστία, κατορθώνει συχνά να μας οδηγήσει στην αλαζονεία. Αν μπορέσει να μας πείσει να ακολουθήσουμε το δρόμο του πειρασμούχωρίς λόγο, τότε ξέρει ότι η νίκη είναι δική του. Ο Θεός θα διαφυλάξει εκείνους που βαδίζουν στο μονοπάτι της υπακοής. Ξεφεύγοντας όμως από αυτό το μονοπάτι, ριψοκινδυνεύουμε σε έδαφος που ανήκει στο Σατανά. Εκεί είναι βέβαιο ότι θα πέσουμε. Ο Σωτήρας μας συμβούλεψε: «Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε δια να μη εισέλθητε εις πειρασμόν.» (Μαρκ. 14:38.) Βαθιά αυτοσυγκέντρωση και προσευχή θα μας εμποδίσουν να σπεύσουμε να εισέλθουμε σε απαγορευμένα εδάφη. Έτσι, θα αποφύγουμε πολλές ήττες. ΖΧ 99.2

Δεν πρέπει όμως να χάνουμε το θάρρος μας όταν μας επιτίθεται ο πειρασμός. Συχνά, όταν περνούμε κάποια δοκιμασία, αμφιβάλλουμε αν το Πνεύμα του Θεού είναι εκείνο που μας οδηγεί. Το Άγιο Πνεύμα όμως οδήγησε το Χριστό στην έρημο για να δοκιμαστεί από το Σατανά. Όταν ο Θεός μας οδηγεί στη δοκιμασία, έχει κάποιο καλό σκοπό για μας. Ο Ιησούς δεν σκέφτηκε να εκμεταλλευθεί τις θείες υποσχέσεις προκειμένου να εκτεθεί εαυτού Του στον πειρασμό, αλλά ούτε και αποθαρρύνθηκε όταν Τον βρήκε ο πειρασμός. Ούτε και μείς πρέπει να αποθαρρυνθούμε. «Πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και τηνέκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.» (Α’ Κορ. 10:13.) Λέει: «Θυσίασον εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως και απόδος εις τον Ύψιστον τας ευχάς σου και επικαλού Εμέ εν ημέρα θλίψεως θέλω σε ελευθερώσει, και θέλεις Με δοξάσει.» (Ταλμ. 50:14-15.) ΖΧ 99.3

Ο Ιησούς νίκησε το δεύτερο πειρασμό και τώρα ο Σατανάς αποκαλύπτεται με την πραγματική του μορφή. Δεν παρουσιάζεται όμως σαν μία φρικιαστική τερατόμορφη ύπαρξη με γαμψά νύχια και φτερά νυχτερίδας. Όντας έκπτωτος ακόμη ο Σατανάς είναι ένας ισχυρός άγγελος. Αναγνωρίζει ότι είναι ο αρχηγός της ανταρσίας και ο θεός αυτού του κόσμου. ΖΧ 100.1

Φέρνοντας το Χριστό σε ένα ψηλό βουνό, ο Σατανάς έκανε τα βασίλεια του κόσμου να περάσουν σαν πανοραμική σκηνή με όλη τους τη δόξα από μπροστά Του. Το φώς του ήλιου έπεφτε πάνω στους ναούς των πόλεων, στα μαρμάρινα παλάτια, στα γόνιμα χωράφια, στα κατάμεστα από καρπό αμπέλια. Τα ίχνη του κακού ήταν καλυμμένα. Τα μάτια του Χριστού που τελευταία είχαν αμαυρωθεί από την ερημιά, τώρα αντίκριζανμια σκηνή ανυπέρβλητης ομορφιάς και ευημερίας. Τότε ακούστηκε η φωνή του Σατανά: «Εις Σε θέλω δώσει άπασαν την εξουσίαν ταύτην και την δόξαν αυτών διότι εις εμέ είναι παραδεδομένη, και εις όντινα θέλω, δίδω αυτήν Σύ λοιπόν εάν προσκυνήσης ενώπιον μου, Σού θέλουσιν είσθαι πάντα.» ΖΧ 100.2

Μόνο με τα πάθη θα μπορούσε να εκπληρωθεί η αποστολή του Χριστού. Μπροστά Του ανοίγονταν μια ζωή λύπης, ταλαιπωρίας, πάλης και ένας επονείδιστος θάνατος. Έπρεπε Αυτός να σηκώσει τις αμαρτίες όλου του κόσμου. Έπρεπε να υπομείνει το χωρισμό από την αγάπη του Πατέρα Του. Τώρα ο Σατανάς προσφέρεται να Του παραδώσει τη δύναμη που είχε σφετεριστεί. Ο Χριστός μπορούσε να απαλλάξει τον εαυτό Του από το φοβερό μέλλον, αναγνωρίζοντας την υπεροχή του Σατανά. Κάνοντας αυτό, θα ομολογούσε ήττα στο πεδίο της μεγάλης διαμάχης. Ο Σατανάς επιδιώκοντας να υψωθεί πάνω από τον Υιό του Θεού, αμάρτησε στον Ουρανό. Αν τώρα κατόρθωνε να επιτύχει το σκοπό του, αυτό θα σήμαινε το θρίαμβο της ανταρσίας. ΖΧ 100.3

Όταν ο Σατανάς δήλωσε στον Ιησού: «Η βασιλεία και η δόξα αυτού του κόσμου έχουν δοθεί σε μένα και σε όποιον θέλω τα δίνω,» έλεγε κατά μέρος την αλήθεια. Το έκανε για να πραγματοποιήσει τους απατηλούς σκοπούς του. Η κυριαρχία του Σατανά ήταν αυτή που είχε αποσπάσει τον Αδάμ από τον Θεό, αλλά ο Αδάμ ήταν τοποτηρητής του Δημιουργού. Δεν ήταν αυτεξούσιος. Η Γή είναι του Θεού και Αυτός την παρέδωσε στον Υιό Του. Ο Αδάμ έπρεπε να βασιλέψει σαν υπήκοος του Χριστού. Ακόμη και όταν ο Αδάμ παρέδωσε την εξουσία του στο Σατανά, ο Χριστός παρέμεινε ο δικαιωματικός Βασιλιάς. Για αυτό και είπε ο Κύριος στο βασιλιά Ναβουχοδονόσορ, «Ο Ύψιστος είναι ο Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και εις όντινα θέλει δίδει αυτήν.» (Δαν. 4:17.) Ο Σατανάς μπορεί να εξασκήσει την εξουσία που σφετερίστηκε μόνο όσο ο Θεός το επιτρέπει. ΖΧ 100.4

Όταν ο Σατανάς πρόσφερε στο Χριστό τη βασιλεία και τη δόξα του κόσμου, σκοπός του ήταν να του παραχωρήσει ο Χριστός τα νόμιμα βασιλικά δικαιώματα του κόσμου και να κρατήσει την κυριαρχία σαν υποτακτικός του Σατανά. Ήταν η ίδια κυριαρχία στην οποία και οι Ιουδαίοι είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους. Επιθυμούσαν τη βασιλεία του κόσμου. Αν ο Χριστός είχε συγκαταθέσει να τους προσφέρει μια τέτοια βασιλεία, με ευχαρίστηση θα Τον είχαν δεχθεί. Η κατάρα της αμαρτίας βάραινε τον κόσμο αυτό με όλες τις μοιραίες συνέπειές της. Ο Χριστός δήλωσε στον Σατανά: «Ύπαγε οπίσω Μου Σατανά διότι είναι γεγραμμένον, Θέλεις προσκυνήσει Κύριον τον Θεόν σου, και Αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει.» ΖΧ 101.1

Εκείνος που επαναστάτησε στον Ουρανό, πρόσφερε τα βασίλεια του κόσμου στο Χριστό για να εξαγοράσει την υποταγή Του στις αρχές του κακού. Ο Χριστός όμως δεν εξαγοράστηκε. Είχε έρθει να εγκαθιδρύσει μία βασιλεία δικαιοσύνης και δεν θα εγκατέλειπε το σκοπό Του. Με τον ίδιο πειρασμό ο Σατανάς πλησιάζει τους ανθρώπους. Με αυτούς σημειώνει μεγαλύτερη επιτυχία από ότι με το Χριστό. Προσφέρει στους ανθρώπους τη βασιλεία του κόσμου με τον όρο να αναγνωρίσουν την υπεροχή του. Ζητάει να θυσιάσουν την ακεραιότητά τους, να παραβιάσουν τη συνείδησή τους, να ανεχθούν την ιδιοτέλεια. Ο Χριστός τους συμβουλεύει να ζητούν πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του. Ο Σατανάς όμως βαδίζει πλάι τους και τους λέει: «Οποιαδήποτε και αν είναι η αλήθεια για την αιώνια ζωή, προκειμένου να επιτύχετε όμως σε αυτόν τον κόσμο, πρέπει υπηρετήσετε εμένα. Στα χέρια μου κρατώ την ευτυχία σας. Μπορώ να σας δώσω πλούτη, απολαύσεις, τιμές, ευδαιμονία. Ακούστε τη συμβου. λή μου Μη αφήνετε τον εαυτό σας να παρασυρθεί από φανταστικές ιδέες τιμιότητας και αυτοθυσίας. Εγώ θα σας ετοιμάσω το δρόμο. Έτσι εξαπατά τα πλήθη των ανθρώπων που αρκούνται να ζουν μόνο για τον εαυτό τους και έτσι ο Σατανάς είναι ικανοποιημένος. Καθώς τους δελεάζει με την ελπίδα της κοσμικής κυριαρχίας, κυριαρχεί ο ίδιος στην ψυχή τους. Τους προσφέρει πράγματα που δεν του ανήκουν και που σύντομα θα του αφαιρεθούν. Σαν αντάλλαγμα τους στερεί τα δικαιώματα της κληρονομιάς των παιδιών του Θεού. ΖΧ 101.2

Ο Σατανάς είχε αμφισβητήσει ότι ο Ιησούς ήταν Υιός του Θεού. Τελικά διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να Τον νικήσει. Η θεότητά Του έλαμψε μέσα από τη δοκιμασμένη ανθρωπότητά Του. Ο Σατανάς δεν είχε τη δύναμη να αντισταθεί στη διαταγή. Ταπεινωμένος και εξοργισμένος αποχώρησε από την παρουσία του Λυτρωτή του κόσμου. Η νίκη του Χριστού ήταν τόσο τέλεια, όσο και η ήττα του Αδάμ. ΖΧ 102.1

Έτσι και εμείς μπορούμε να αντισταθούμε στο Σατανά και να τον αναγκάσουμε να απομακρυνθεί από μας. Ο Ιησούς κέρδισε τη νίκη με την υποταγή και την πίστη στο Θεό. Με τον απόστολό Του μας παρακινεί: «Υποτάχθητε λοιπόν εις τον Θεόν αντιστάθητε εις τον διάβολον, και θέλει φύγει από σας. Πλησιάσατε εις τον Θεόν, και θέλει πλησιάσει εις εσάς.» (Ιακ. 4:7-8) Δεν μπορούμε να γλυτώσουμε μόνοι μας από τη δύναμη του Σατανά. Αυτός έχει νικήσει την ανθρωπότητα και αν προσπαθούμε να του αντισταθούμε με τη δική μας δύναμη, θα πέσουμε θύματα των μηχανορραφιών του. Όμως, «το όνομα του Κυρίου είναι πύργος οχυρός ο δίκαιος, καταφεύγων εις αυτόν, είναι εν ασφαλεία.» (Παρ. 18:10.) Ο Σατανάς τρέμει και απομακρύνεται και από την πιο αδύναμη ψυχή που αναζητά καταφύγιο στο ισχυρό αυτό όνομα. ΖΧ 102.2

Μετά την απομάκρυνση του εχθρού, ο Ιησούς έπεσε εξαντλημένος στο έδαφος με την ωχρότητα του θανάτου στο πρόσωπό Του. Οι άγγελοι του Ουρανού είχαν παρακολουθήσει την πάλη βλέποντας τον αγαπημένο τους Αρχηγό να περνά από απερίγραπτα παθήματα προκειμένου να ανοίξει σε μας δρόμο διαφυγής. Υπέμεινε δοκιμασίες που κανένας από μας θα κληθεί ποτέ να υπομείνει. Στο σημείο αυτό οι άγγελοι έσπευσαν να υπηρετήσουν τον Υιό του Θεού που είχε πέσει ψυχορραγώντας κατά γης. Τον βοήθησαν παρέχοντας Του τροφή, Τον παρηγόρησαν με το μήνυμα της αγάπης του Πατέρα Του και με τη βεβαιότητα ότι όλος ο Ουρανός θριάμβευε για τη νίκη Του. Ξαναβρίσκοντας τη ζωτικότητά Του, η μεγάλη Του καρδιά ξεχείλισε από συμπάθεια για τον άνθρωπο και προχώρησε για να ολοκληρώσει το έργο που είχε αρχίσει. Δεν θα έβρισκε ανάπαυση μέχρι να νικηθεί ο εχθρός και να λυτρωθεί η αμαρτωλή ανθρωπότητα. ΖΧ 102.3

Ποτέ δεν θα κατανοηθεί πόσο στοίχισε η απολύτρωσή μας μέχρι που οι λυτρωμένοι σταθούν με το Λυτρωτή τους μπροστά στο θρόνο του Θεού. Τότε, καθώς οι δόξες της αιώνιας κατοικίας θα καταυγάσουν πάνω στις μαγεμένες αισθήσεις μας, θα θυμηθούμε ότι ο Ιησούς άφησε όλα αυτά για χάρη μας. Ως αποτέλεσμα, όχι μόνο αυτοεξορίστηκε από τις ουράνιες αυλές, αλλά και διακινδύνευσε την περίπτωση της αποτυχίας και της αιώνιας απώλειας. Τότε θα εναποθέσουμε τα διαδήματά μας στα πόδια Του και θα υψώσουμε φωνή δοξολογίας: «Άξιον είναι το Αρνίον το εσφαγμένον να λάβη την δύναμιν και πλούτον και σοφίαν και ισχύν και τιμήν και δόξαν και ευλογίαν.» (Αποκ. 5:12.) ΖΧ 103.1