Ζωή και Υγεία

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 16—ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΡΩΣΤΟΥΣ

Η Γραφή λέγει ότι οι άνθρωποι «πρέπει πάντοτε να προσεύχωνται και να μη αποκάμνωσι.» (Λουκ. 18:1.) Και αν υπάρχει ποτέ καιρός που αισθάνονται την ανάγκη της προσευχής είναι όταν οι δυνάμεις τους εγκαταλείπουν και αυτή η ζωή φαίνεται να τους ξεφεύγει. Συχνά συμβαίνει αυτοί που απολαμβάνουν καλή υγεία λησμονούν τα θαυμαστά ελέη που εξακολουθούν να τους χορηγούνται μέρα με τη μέρα και χρόνο με το χρόνο. Έτσι, δεν προσφέρουν τον αίνο της ευγνωμοσύνης τους στο Θεό για τις ευεργεσίες Του. Όταν όμως τους βρει η αρρώστια, τότε θυμούνται το Θεό. Όταν η ανθρώπινη δύναμη αποτυγχάνει, τότε οι άνθρωποι αισθάνονται την ανάγκη της θεϊκής βοήθειας. Και ο πανεύσπλαχνος Θεός μας ποτέ δεν αποστρέφεται την ψυχή που ειλικρινά Τον αναζητεί για βοήθεια. Αυτός είναι το καταφύγιό μας στην αρρώστια όπως και στην υγεία. ZY 197.1

«Καθώς σπλαχνίζεται ο πατήρ τα τέκνα,
Ούτως ο Κύριος σπλαχνίζεται τους φοβουμένους
Αυτόν
Διότι Αυτός γνωρίζει την πλάσιν ημών,
Ενθυμείται ότι είμεθα χώμα.» (Ψαλμ. 103:13-14.)

ZY 197.2

«Οι άνθρωποι βασανίζονται δια τας παραβάσεις
αυτών και δια τας ανομίας αυτών.
Παν φαγητόν βδελύττεται η ψυχή αυτών
Και πλησιάζουσιν έως των πυλών του θανάτου. ZY 197.3

Τότε βοώσι προς τον Κύριον εν τη θλίψει αυτών,
Και σώζει αυτούς από των αναγκών αυτών
Αποστέλλει τον λόγον Αυτού και ιατρεύει αυτούς
Και ελευθερώνει από της φθοράς αυτών.» (Ψαλμ.107:17-20.) ZY 198.1

Ο Θεός είναι το ίδιο πρόθυμος σήμερα να αποκαταστήσει την υγεία των ασθενών όπως και την εποχή που το Άγιο Πνεύμα πρόφερε τα λόγια αυτά μέσο του ψαλμωδού. Ο Χριστός είναι ο ίδιος συμπονετικός γιατρός σήμερα όπως ήταν και την εποχή της επίγειας διακονίας Του. Αυτός συγκεντρώνει το βάλσαμο για την κάθε αρρώστια, τη θεραπευτική δύναμη για την κάθε ασθένεια. Οι σημερινοί μαθητές Του οφείλουν να προσεύχονται για τους αρρώστους τόσο θερμά όπως ακριβώς οι παλιοί μαθητές προσεύχονταν. Και θα επακολουθήσει η αποκατάσταση της υγείας. Επειδή «η μετά πίστεως ευχή θέλει σώσει τον πάσχοντα.» Έχουμε τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, τη γαλήνια διαβεβαίωση της πίστης που μπορεί να απαιτεί τις υποσχέσεις του Θεού. Η υπόσχεση του Κυρίου «επί αρρώστους θέλουσιν επιθέσει τας χείρας και θέλουσιν ιατρεύεσθαι» (Μάρκ. 16:18) είναι τόσο φερέγγυα σήμερα όσο και στις ημέρες των αποστόλων. Παρουσιάζει το προνόμιο των παιδιών του Θεού και η πίστη μας πρέπει να επωφελείται από όλα όσα συμπεριλαμβάνει το προνόμιο αυτό. Οι υπηρέτες του Χριστού αποτελούν τα κανάλια μέσω των οποίων Αυτός εργάζεται και επιθυμεί να εξασκήσει τη θεραπευτική Του δύναμη. Είναι καθήκον μας να παρουσιάζουμε στο Θεό τους αρρώστους και τους πάσχοντες με τα χέρια της πίστης μας. Πρέπει να τους διδάξουμε να πιστεύουν στο Μεγάλο Θεράποντα. ZY 198.2

Ο Σωτήρας μας θέλει να ενθαρρύνουμε τους ασθε-νείς, τους απελπισμένους, τους θλιμμένους να στηριχθούν στη δύναμή Του. Με την πίστη και με την προσευχή το δωμάτιο του αρρώστου μπορεί να μεταβληθεί σε μία άλλη Βαιθήλ. Με λόγια και με έργα οι νοσοκόμοι μπορούν να μιλούν τόσο απλά ώστε να μη κινδυνεύουν να παρεξηγηθούν όταν θα πουν: «Ο Κύριος είναι εν τω τόπω τούτω» για να σώσει, όχι για να απολέσει. Ο Χριστός επιθυμεί να κάνει την παρουσία Του αισθητή στο δωμάτιο του αρρώστου, γεμίζοντας τις καρδιές γιατρών και νοσοκόμων με τη γλυκύτητα της αγάπης Του. Αν η ζωή τους έναντι των ασθενών είναι τέτοια ώστε ο Χριστός να μπορεί να τους συνοδεύει στο προσκέφαλο του αρρώστου, τότε αυτός θα αισθανθεί ότι ο ευσπλαχνικός Σωτήρας είναι παρών. Η πεποίθηση αυτή θα συντελέσει πολύ στη θεραπεία τόσο της ψυχής όσο και του σώματος. ZY 198.3

Ο Θεός ακούει την προσευχή. Ο Χριστός είπε: «Εάν ζητήσητε τι εν τω ονόματί Μου, Εγώ θέλω κάμει αυτό. » Και αλλού πάλι λέγει: «Εάν τις Εμέ υπηρετή, θέλει τιμήσει αυτόν ο Πατήρ.» (Ιωάν. 14:14, 12:26.) Εάν εμείς ζούμε σύμφωνα με το λόγο Του, η κάθε πολύτιμη υπόσχεση που έχει δώσει θα εκπληρωθεί για μας. Όχι πως αξίζουμε την ευσπλαχνία Του, αλλά καθώς παραχωρούμε τον εαυτό μας σ’ Εκείνον, τότε μας δέχεται. Θα εργαστεί γι’ αυτούς και μέσω αυτών που Τον ακολουθούν. ZY 199.1

Μόνο όμως όταν ζούμε υπακούοντας το λόγο Του μπορούμε να απαιτούμε την εκπλήρωση των υποσχέσεών Του. Ο ψαλμωδός λέγει: «Εάν εθεώρουν αδικίαν εν τη καρδία μου, ο Κύριος δεν ήθελεν ακούσει.» (Ψαλμ. 66:18.) Αν Του αποδίδουμε μόνο τμηματική, απρόθυμη υπακοή, οι υποσχέσεις Του δεν θα εκπληρωθούν για εμάς. ZY 199.2

Ο λόγος του Θεού μας καθοδηγεί σχετικά με την ιδιαίτερη προσευχή που μπορεί να γίνει για την ανάρρωση των ασθενών. Αυτού του είδους όμως η προσευχή είναι κάτι το πολύ σοβαρό και δεν πρέπει ποτέ να το αναλάβομε χωρίς βαθειά περίσκεψη. Σε πολλές περιπτώσεις τέτοιων παρακλήσεων που υποβάλλουν οι άνθρωποι για τη θεραπεία των ασθενών, αυτό που ονομάζουν πίστη δεν είναι παρά αλαζονεία. ZY 199.3

Πολλοί προκαλούν τις αρρώστιες τους με τις καταχρήσεις τους, με το να μη ζουν σύμφωνα με τους νόμους της φύσης ή με τις αρχές της υγιεινής στις συνήθειες που ακολουθούν όταν τρώνε ή πίνουν, ντύνονται ή εργάζονται. Πολλές φορές η αιτία της σωματικής ή πνευματικής εξασθένησης έγκειται σε κάποια μορφή αμαρτίας. Όταν τα άτομα αυτά επανακτούν την ευλογημένη υγεία, πολλοί από αυτούς συνεχίζουν να ακολουθούν την ίδια απρόσεκτη τακτική της παράβασης των φυσικών και πνευματικών κανόνων. Σκέπτονται ότι αφού ο Θεός θεραπεύει απαντώντας στην προσευχή, είναι ελεύθεροι να συνεχίσουν τις ανθυγιεινές συνήθειές τους και να παραδίδονται στις απαιτήσεις της όρεξης χωρίς κανένα όριο. Εάν ο Θεός επενέβαινε προκειμένου να αποκαταστήσει με ένα θαύμα την υγεία των ανθρώπων αυτών, θα ενεθάρρυνε την αμαρτία. ZY 200.1

Είναι χαμένος κόπος να διδάσκει κανείς τους ανθρώπους να αποβλέπουν στο Θεό για να τους θεραπεύσει από τις αρρώστιες τους, αν δεν τους διδάξει ταυτόχρονα ότι πρέπει να παρατήσουν τις ανθυγιεινές τους συνήθειες. Προκειμένου να δεχθούν την ευλογία Του σαν απάντηση της προσευχής, πρέπει να πάψουν να κάνουν το κακό και να μάθουν να κάνουν το καλό. Το περιβάλλον τους πρέπει να είναι υγιεινό και οι συνήθειες της ζωής τους ορθές. Πρέπει να ζουν αρμονικά τόσο με το φυσικό όσο και με τον πνευματικό νόμο του Θεού. ZY 200.2