Büyükanne Ellen Ve Ben

Onuncu Bölüm: Cuma Öğlen Hatıraları

Elmshaven’da yaşadığım Cuma öğlenlerini asla unutamam. Sebt banyom yapıldıktan sonra ve saçlarım kıvrıldıktan sonra, evimizin önünde Willie Dedenin ailesinin gelmesini beklerdim. Güneş artık batıyordu. Biz, Büyükanne Ellen’in evine, gün battımı ibadetine gidiyorduk. BEB 36.1

Sen bizimle gelmeyi ister miydin? Eğer sen oraya gelmek isteseydin şöyle olurdu. Biz, ailemle beraber gidiyorduk. İki büyük adam ikizdiler ve onlar benim amcamdı. Onların adı, Henry ve Herbert’tı. Virgil ile yürüyen Arthur’du. Onlar her zaman birliktedir. Uzun kahverengi örgüleri olan güzel kız Grace Teyzeydi. En, sevdiğim amcam ise Willie Dede’nin kucağındaydı. O, Frances amcaydı ve o hala bir bebekti. BEB 36.2

Biz Elmshaven’in terasına doğru yürürdük. Babam kapıyı açıp bizi içeri alırdı. Merdivenin camından bakarken Güneşin batışına, “ah, bu çok güzel!” diyorsun. Renkler koridoru ve ilk odayı aydınlatıyordu. BEB 36.3

Büyükanne Ellen sallanan sandalyesinde oturuyordu. Ve bizi gördüğü için gülümsüyordu. Elmshaven’a hoş geldiniz diyordu. BEB 36.4

Şöminede güzel bir ateş yanıyordu. Yetişkinler koltuklara ve sandalyelere oturuyorlardı. Çocuklar ise, yere koyulan yastıkların üstüne oturuyorlardı. Şöminenin yanında oldukları için arkaları ısınıyordu. BEB 36.5

Grace teyze şarkı kitaplarını dağıtırken, annem orgu çalıyordu. Biz devamlı şarkı söylerdik. Ben Virgil’e bakıyordum ve onun gözleri kapalıydı, ve dedi ki, “ben senden daha sesli söyleyebilirim”. BEB 36.6

Bende gözlerimi kapadım ve “ben sana gösteririm” dedim. BEB 37.1

Bizim sesimiz bağıracak kadar yükseldi. Müzik birden durdu. Ne diyecek diye, babamın yüzüne bakıyordum. BEB 37.2

O bir şey söyleyemeden Büyükanne Ellen kibarca, “Çocuklar, bir gün meleklerle şarkı söyleyeceğiz. Biz burada onların korosuna katılmayı öğreniyoruz. Sesimizi hoş tutalım.”dedi. BEB 37.3

Meleklerle şarkı söylemek mi? Ah, bu ne kadar güzel bir düşünce! Öbürleri şarkı söylemeye devam etti. Ben ise meleklerle şarkı söylemeyi düşünüyordum. BEB 37.4

Dede Willie ve babam kutsal kitaptan bir hikaye okudular. Sonra dua etmek için yere diz çöktük. Ve Sebt Günü’ne hoş geldin, dedik. BEB 37.5

Biz ayağa kalktığımızda, Büyükanne Ellen, “Siz çocuklar Sara teyzeyi takip edip neden mutfağa gitmiyorsunuz” Onun evinde yemek yenilmiyordu. Ama çocukların nasıl acıktıklarını biliyordu. Özellikle Sebt erken geldiği zaman. BEB 37.6

Mutfakta soyulmuş şeftali ve fırından yeni çıkmış sıcak üzümlü çörek vardı. Sara teyze bize bir cam bardağa süt koydu. BEB 37.7

Ama bizim hemen ilk olarak odaya gitmemiz lazımdı. Öğlenin neredeyse en iyi şeyi buydu. Her hafta bir büyük bizlere hikaye anlatırdı. Bu akşam Büyükanne Ellen’in sırasıydı. Henry ve Herbert, Büyükanne Ellen’nı sallanan sandalyesini kaldırıp odanın ortasına taşıdılar. Onun yüzünü görebilmek için ve elini tutmak için her zaman yastığımı onun sallana sandalyesinin yanına koyardım. Onun gülümsemesini görmeyi çok severdim. BEB 37.8

Hikayesine başladı; “Bir akşam üstü, tam bu odada, arkadaşlarımla büyük bir ziyaret yaptım. Onlar ayrıldıklarında, çok yorgundum. Bu yüzden yatağıma yattım. Sol tarafımda bir acı hissettim, ve bu sebeple uyuyamadım. Sürekli bir taraftan bir tarafa dönüyordum. Sonunda, uykuya daldım. BEB 37.9

“Sonra, uyandım ve bir daha dönmeye başladım. Birden farkına vardım ki, bütün acım kaybolmuştu. Ellerimi, kollarımı ve omuzlarımı döndürdüm, ama hiçbir acı yoktu. Tanrıma teşekkür ettim. Sonra gözlerimi açtım. Oda bir ışık ile doluydu. Çok güzel, tatlı bir mavi ışıktı. Kendimi cennetteki meleklerin kollarındaymış gibi hissettim. BEB 38.1

Yatağıma oturdum ve kar kadar beyaz bir bulut gördüm. Havayı çok güzel bir müzik doldurdu. Şarkıları melekler söylüyordu. Sonra bir ses bana, “Ben senin Kurtarıcınım, Kutsal melekler senin etrafında.”dedi. BEB 38.2

Biz çocuklar, “Büyükanne! Büyükanne!” dedik.“Tanrı seninle mi konuşuyordu? BEB 38.3

“Evet, küçüklerim”dedi. BEB 38.4

“Bu Tanrıydı, benim ve sizin Kurtarıcınız. Ben buranın cennet olduğunu sandım ve mutluluk içinde,“o zaman burası cennet, artık dinlenebilir miyim?” BEB 38.5

“Ses devam etti.‘cennet mi? Hayır daha değil. Sana hala ihtiyacım var. Bana olan çalışmaların daha bitmedi.’ Sonra yine uykuya daldım. Uyandığım da çok güzel bir müzik duydum ve şarkı söylemek istiyordum.” BEB 38.6

Mutluluk içinde Büyükanne Ellen, “Çocuklar, keşke meleklerin şarkılarını duyabilseydiniz! Bir gün duyacaksınız. Hepimiz Tanrının beyaz tahtında şarkı söyleyeceğiz. Ben sizlerinde benimle koroda olmanızı istiyorum.” BEB 38.7

“Evet, büyükanne,” dedik. “Biz orada olacağız.” BEB 38.8

Biz annemin kapıda olduğunu gördük. “Gelin, çocuklar, Sebt Okulu için yarın sabah erken kalkmalıyız.” dedi. BEB 38.9

Akşam giderken, “Teşekkürler, büyükanne, sevgin ve hikayen için.” dedik. BEB 38.10

Karanlıkta adım attık, ve tepede, çamların arasında kocaman bir ay gördük. Eve yürüyerek gittik. Biz, biliyorduk ki Tanrı bizim yanımızdaydı. BEB 39.1