Hakikat yolu ve hayatimiz

Bölüm 9: Vererek Yaşamak

Evrenin tüm ışığı, yaşamı ve sevinci Tanrı’dan gelmektedir. O’nun bereketleri tıpkı güneşten saçılan ışınlar gibidir. Kaynaktan fışkıran sular gibi, bereketleri tüm yaratıklarına akar. Tanrı nın yaşamı insanların yüreklerinde olduğu sürece, sevgisi ve bereketleri onlardan diğerlerine de akacaktır. HH 59.1

Kurtarıcımızın sevinci düşenleri kurtarmaktır. Kendisini kurtarmaya çabalamaktansa çarmıhta utancı yaşadı ve orada öldü. Melekler bizim mutluluğumuz için çabalarlar. Bu onlara sevinç verir. Bencil kimseler hastalara, yoksullara ve günahkârlara yardımcı olmak üzere kendilerini alçaltmak istemezler. Bu, günahsız meleklerin işidir. Mesih’in bencil olmayan sevgisi gökleri doldurur ve orada olanlara mutluluk verir. Mesih in izleyicileri bu sevgiye sahip olacaklardır ve yaptıkları her işte onlara yol gösterecektir. HH 59.2

Mesih’in sevgisinin yüreklerimizdeki iyi etkisi gizli kalamaz. Karşılaştığımız herkes O’nun kutsal gücünü hissedecektir. Yüreklerimizdeki Mesih’in Ruhu, çölde akan pınar gibidir. Ondan içen herkese yeni yaşam vermek üzere akmaktadır. HH 59.3

Isa’ya duyduğumuz sevgi, O’nun herkese bereket vermek ıçin çalıştığı gibi bizi de çalışmaya yöneltecektir. O’nun sevgisi nazik ve sevecen olmamızı sağlar. Böylece, O’nun yardimcıları olarak, bize verilmiş olan bereketleri başkalarına iletebiliriz. HH 59.4

Kurtarıcının bu dünyadaki yaşamı hiç de kolay değildi. Kaybolmuş olanları kurtarmaya çalışmaktan hiç yorulmadı. Doğumundan ölümüne kadar bencil olmayan özverili bir hayat surdu. Yoğun işlerden ve uzun yolculuklardan kaçınmadı, nsanoğlu nun, “Hizmet edilmeye değil, hizmet etmeye ve canını birçokları uğruna fidye olarak vermeye” geldiğini söyledi (Matta 20:28). Yaşamının amacı buydu. Bunun dışında kalan- lar fazla önemli değildi. Tanrı’nın isteğini yerine getirmek ve Tanrı’nın işini sonuca ulaştırmak O’nun için yemek içmekten farksızdı. Yaptığı işlerde benliğinin izi yoktu. HH 59.5

Eğer Mesih’in lütfunu kabul edersek, biz de başkalarına yardım etmek isteriz. Mesih’in uğruna öldüğü insanların lütuf armağanına kavuşmaları için her şeyi vermeye razı oluruz. Dünyayı daha iyi bir duruma getirebilmek için yaşamlarımızda elimizden gelen her şeyi yaparız. Gerçekten Tanrı’yı seven bir kişide bu istek olacaktır. HH 60.1

Mesih’e gelir gelmez O’nu başkalarıyla paylaşmak için istek duyarız. İsa’yla olan değerli dostluğumuzun herkes tarafından bilinmesini arzularız. Bizi kurtaran ve temiz kılan gerçek, kalplerimizde saklı kalamaz. Mesih’in doğruluğunu kuşanmışken insanlara O’ndan bahsetmekten vazgeçemeyiz. O’nun Ruh’unun sevinciyle dolduğumuz zaman bunu paylaşmak isteriz. Anlatacak harika bir şeyimiz vardır; çünkü Rab- bin iyi olduğunu biliriz. HH 60.2

İsa, Filipus’u öğrencilerinden biri olmak için çağırdığında Filipus koşarak arkadaşını getirip İsa’yı görmesini istedi. Kurtarıcıyı bulduğumuzda biz de Filipus gibi olacağız. Başkalarını Mesih’le tanıştırmak ve O’nun güzelliğini göstermek için davet edeceğiz. Onlara cennetin sevincinden söz edeceğiz. İsa’nın attığı adımlarda yürümek için arzu duyacağız. Etrafımızdakilerin, “dünyanın günahını ortadan kaldıran Tanrı Kuzusu”nu (Yuhanna 1:29) tanımalarım isteyeceğiz. HH 60.3

Başkaları için bereket olmaya çalıştığımızda biz de bereket alacağız. Tanrı, kendi iyiliğimiz için, bizim kurtuluş planında görev almamızı istiyor. Bize, O’na benzeyebilme hakkı veriyor. İşte o zaman O’nun yardımcıları olarak aldığımız be-reketleri diğerlerine aktarabileceğiz. O’nunla birlikte çalışmak, Tanrı’nın bize verebileceği en büyük sevinç ve en büyük onurdur. Bu sevgi işinde çalışanlar, Yaradan’a en çok yaklaşanlardır. HH 60.4

Tanrı, sevgi ve ümit mesajı vermek üzere göklerdeki meleklerini görevlendirebilirdi. Başka yolları kullanabilirdi, ama sonsuz sevgisi ile bizleri yardımcıları olarak seçti. Mesih ve meleklerle birlikte çalışabilir ve onların bereketleriyle coşkularını paylaşabiliriz. Bencil olma duygusundan uzak olan bu işler aracılığıyla sevinebiliriz. HH 60.5

O’nunla acı çektiğimizde Mesih’in merhametine erişiriz. Başkalarına her yardım edişimizde, O’nun işini yapmaya daha istekli olur ve Kurtarıcımıza daha da yakınlaşırız. “O’nun yoksulluğuyla sız zengin olasınız diye, zengin olduğu halde sızın uğrunuza yoksul oldu” (2.Korintliler 8:9). Uğrunda yaratıldığımız ışı yaptığımızda, hayat gerçekten daha çok bereketle dolar. HH 61.1

Mesih için çalıştığımızda ve insanların O’nu tanımasına yardımcı olduğumuzda, Mesih’i daha da iyi tanımak arzusu duyacağız. Doğruluğa açlık duyup, Tanrı’dan yardım dileyece- pz. Kurtuluş hakkında öğrendikçe, imanımız daha da güçlenecek Sorunlar ve zorluklar Kutsal Kitabımızı daha çok okuyup dua etmemize yol açacaktır. Lütufta ve Mesih’i anlamada olgunlaşacak ve O’nun işini daha iyi yapabilecek duruma geleceğiz. HH 61.2

Başkalarına bencil olmadan yaptığımız işler, bize Mesih´ inkine benzer huzur ve mutluluk sağlayan bir kişilik kazandıracaktır. İçimizde daha da çok yardım etmek için arzu uyandıracaktır. Hayatlarımızda bencilliğe ve tembelliğe yer kalmayacaktır. HH 61.3

Eğer Mesih’ten gelen lütfu kullanacak olursak, Tanrı’nın hızmetinde güçleniriz. İmanımız kuvvetlenir ve eskisinden daha büyük güçle dua ederiz. Gerçeği tüm açıklığı ile görebiliriz. Tanrı’nin Ruhu yüreklerimizde çalışır ve biz O’nun kutsal dokunuşuna yanıt veririz. Başkalarının iyiliği için fedakar bir şekilde kendilerini adayanlar, Tanrı’nın kurtuluş tasarısı için çabalıyor demektir. HH 61.4

Lütufta ilerlemenin tek yolu, Mesih’in bizden istediğini yapmaktan geçer. Başkalarına elimizden geldiğince yardım etmeliyiz. Bu ruhsal bir idmandır. Bedenlerini çalıştıranlar kuvvetlenirler. Eğer imanlı yaşamımızı kuvvetlendirmek istiyorsak, çalışmamız gerekmektedir. Eğer Tanrı’dan bereketler alıyor ve hiçbir şey yapmıyorsak, iman hayatımız sağlıklı ve kuvvetli olamaz. HH 61.5

Vermeden almak, çalışmadan sadece yemekle yaşamaya benzer. Ellerini ayaklarını kullanmayan kimse çok geçmeden hareket gücünü yitirmeye başlar. Tanrı’nın kendisine verdiği güçleri kullanmayan bir imanlı da Mesih’te büyüyemez. Sahip olduğu gücü bile kaybeder. HH 62.1

Mesih, insanları kurtarmak için kilisesini kullanır. Kilisenin görevi, İsa’nın müjdesini ve sevgisini dünyaya yaymaktır. Bunu yapmak tüm imanlıların görevidir. Herkes yapabil- diğince bu görevi yerine getirmelidir. Tanrı’nın sevgisi bize gösterildiği için, O’nu tanımayanlara bunu aktarmak bizim sorumluluğumuzdadır. Tanrı bize ışık verdi ama bu ışık sadece bizim için değildir. Bize düşen görev, bu ışığı diğerlerine de yansıtmaktır. HH 62.2

Tanrı’nın izleyicileri görevlerinin bilincinde olsalardı bugün diğer ülkelerde İsa’nın müjdesini aktaran bir kişi yerine bin kişi olurdu. Eğer oralara gidemiyorsak, bu iş için dua edebilir veya maddi yardımda bulunarak sevgimizi gösterebiliriz. Hıristiyan ülkelerde bile yapılacak bir sürü iş var. HH 62.3

Mesih için yapılacak işlerin hepsi uzak ülkelerde yapılmamaktadır. Görevimiz belki de bulunduğumuz yerdedir. Evde, kilisede, mahallemizde Mesih için çalışabiliriz. İşyerinde, arkadaşlarımız arasinda Mesih’i paylaşabiliriz. HH 62.4

Kurtarıcımız, yeryüzündeki hayatının büyük bir bölümünü Nasıra’daki marangoz dükkanında çalışarak geçirdi. O, kendisinin Tanrı’nın Oğlu olduğunu bilmeyen komşuları arasmda yürürken, onlarla konuşurken melekler O’nunla birlikteydi. İsa hastaları iyileştirirken de, marangoz dükkanında çalışırken de Baba’sının işini imanla yapmaktaydı. Celile gölünün dalgalarını dindirmek kadar marangozluk yapmak da O’nun işiydi. Bizler de üzerimize düşenleri yaparken, İsa’yla birlikte çalışabiliriz. Nerede olursak olalım, İsa’yla birlikte yürüyebiliriz. HH 62.5

Elçi Pavlus şöyle yazdı: “Kardeşler, herkes ne durumda çağnldıysa, Tann önünde o durumda kalsın” (l.Korintliler 7:24). Günlük işlerimizi Tanrı’ya yücelik verecek şekilde yapabiliriz. Eğer gerçekten Tanrı’nın izleyicileriysek, yaptığımız her şeyde imanımzı ve Mesih’in Ruhunu gösterebiliriz. HH 62.6

Bir işyerinde çalışan bir kimse Mesih’i diğerlerine gösterebilir, gün be gün Celile tepelerinde yürümüş olan Mesih’in izinden gidebilir. Her Hıristiyan işini öyle yapmalıdır ki, çevresindekiler Mesih i onlarda görüp Kurtarıcıya yücelik vere-bilsinler. HH 63.1

Birçokları Mesih’e hizmet etmekten kaçınırlar. Çünkü başkaları kendilerinden daha hazırlıklıdırlar. Bazıları ise sadece o konuda eğitim görmüş kimselerin Tanrı’ya hizmet etmesi gerektiğini düşünürler. İşi ve ödülü paylaşmaya çağrıl-madıklarını sanırlar. Ancak bu, İsa’nın anlattığı benzetmede böyle geçmez. İsa, bir evin efendisinin tüm hizmetkârlarını çağırıp, herkese nasıl uygun bir iş verdiğini anlatmıştı. HH 63.2

Günlük işlerimizi alçakgönüllülükle ve sevecen bir yürekle, “insanlar için değil, Rab için yapar gibi candan” yapabiliriz (Koloseliler 3:23). Eğer Tanrı’nın sevgisi yüreklerimizdeyse, bu hayatlarımıza da yansıyacaktır. Mesih’in tatlı sevgisi çevremizdekileri de etkileyip onları bereketleyecektir. HH 63.3

Tanrı’ya hizmet etmek için özel bir anın gelmesini beklememeliyiz. Daha büyük bir hizmet yapabileceğimiz zamana dek beklememiz gerekmez. Başkalarının hakkımızda ne düşünebileceği konusunda kaygı çekmemeliyiz. Günlük yaşantımız, imanımızın temizliğini ve içtenliğini yansıtmalıdır. Eğer insanlar onlara yardım etmek istediğimizi görürlerse, yaptıklarımız boşa gitmemiş demektir. HH 63.4

İsa’nm en alçakgönüllü, en yoksul izleyicileri bile diğerlerine bereket olabilir. Başkalarına yardımcı olduklarının farkında bile olmayabilirler. Ancak hayatları ileri doğru yuvarlanarak gittikçe büyüyen bereket dalgaları yaratabilir. Göklere alındıkları güne kadar yaptıkları iyiliklerin farkında bile olmayabilirler. HH 63.5

Tanrı insanların başarı konusunda kaygı çekmelerini istemez. Harika bir iş yaptıklarını bilmek ya da hissetmek zorunda değildirler. Tanrı nın verdiği işleri sessizce ve imanla yerine getirdikleri takdirde hayatlarını boşa harcamış olmazlar. HH 63.6

Tanrı için çalışanlar gün geçtikçe Mesih gibi olurlar. Çünkü O’nunla omuz omuza çalışırlar. Aynı zamanda gökte gerçekleşecek daha büyük işler ve sevinç için hazırlanmış olurlar. HH 64.1