Mga Anak na Lalaki at Babae ng Diyos

Pagdiriwang sa Kasaganaan ng Kayamanan ng Biyaya, 25 Abril

Kaya ikaw, kasama ng mga Levita at ang mga dayuhang naninirahang kasama mo, ay magdiriwang sa lahat ng kasaganaang ibinigay sa iyo ng Panginoon at sa iyong sambahayan. Deuteronomio 26:11. LBD 120.1

Ang pagpapasalamat at papuri ay dapat ipahayag sa Diyos dahil sa mga pansamantalang pagpapala at sa anumang ginhawang ipinagkaloob Niya sa atin. Gusto ng Diyos na ang bawat pamilyang Kanyang inihahanda para manirahan sa mga walang-hanggang mansyon sa itaas, ay magbigay kaluwalhatian sa Kanya para sa mga masaganang kayamanan ng Kanyang biyaya. Kung ang mga bata ay, sa buhay sa tahanan, tinuruan at sinanay maging mapagpasalamat sa Tagapagbigay ng lahat ng mabubuting bagay, makikita natin ang isang elemento ng makalangit na biyayang sa ating mga pamilya. Makikita ang kaligayahan sa buhay sa tahanan, at mula sa gayong mga tahanan, ang kabataan ay magdadala ng espiritu ng pagpipitagan at paggalang sa silid-paaralan, at sa simbahan. Magkakaroon ng pagdalo sa santuwaryo kung saan kinakatagpo ng Diyos ang Kanyang bayan, isang paggalang sa lahat ng mga ordinansa sa pagsamba sa Kanya, at nagpapasalamat na papuri at pasasalamat ay ihahandog sa lahat ng mga kaloob ng Kanyang patnubay. . . . LBD 120.2

Ang bawat pansamantalang pagpapala ay tatanggaping may pasasalamat, at bawat espirituwal na pagpapala ay magiging doble ang halaga dahil ang pang-unawa ng bawat miyembro ng sambahayan ay pinabanal ng Salita ng katotohanan. Napakalapit ng Panginoong Jesus sa mga taong pinahahalagahan ang Kanyang magiliw na kaloob, binabakas ang lahat ng kanilang magagandang bagay pabalik sa mabait, mapagmahal, at mapag-alagang Diyos, at kinikilala Siya bilang ang dakilang Bukal ng lahat ng kaaliwan at kasiyahan, ang hindi nauubos na Pinagmumulan ng biyaya.— Ellen G. White Manuscript 67, 1907. LBD 120.3

Kung magbibigay tayo ng higit pang pagpapahayag sa ating pananampalataya, higit na magalak sa mga pagpapalang alam nating mayroon tayo,—ang dakilang awa at pag-ibig ng Diyos,—dapat tayong magkaroon ng higit na pananampalataya at higit na kagalakan. Walang dila ang makapagpahayag, walang limitadong isip ang makaiisip, ng pagpapalang bunga ng pagpapahalaga sa kabutihan at pag-ibig ng Diyos. Kahit sa lupa ay maaari tayong magkaroon ng kagalakan bilang isang bukal, hindi nagkukulang, sapagkat tinutustusan ito ng mga agos na dumadaloy mula sa trono ng Diyos.— The Review and Herald, June 2, 1910. LBD 120.4